Çete 2 || Küllerinden Doğuş

Bölüm 20

Arkamızdan bir ses gelince Zayn'den uzaklaşıp arkama baktım. Harry boğazını temizlemişti. Arabadan bana bakıyordu. Onunla konuşacağımızı hatırlayıp Zayn'e döndüm."Harry ile konuşmam gerekiyor, evde görüşürüz" Gülümsedi. Bu masum, şefkatli gülümsemesini ve bu gülüşün sadece bana ait oluşunu seviyordum. "Görüşürüz güzelim" Dedikten sonra arabasına ilerledi. O siyah Range Rover'a binerken bende arkamı dönüp siyah Porche'ye bindim. Harry bindiğim gibi tozu dumana katarak sürmeye başladı. Hızlı sürmesi normaldi çünkü bu araba en az 200 basıyordu. Yani normal kullansa bile hızlı oluyordu. 

"Nereye gidiyoruz?" Diye sorduğumda bir an bana baktı daha sonra önüne döndü. Cevap vermek yerine susmayı tercih edince oflayıp koltuğa yaslandım. Sinir oluyordum şu sikim-sonik hallerine. Haklı olduğunu bilsem de sizce de onu 5 çocukla ortada bırakıp eski aşkıma dönmüşüm gibi davranmıyor mu? Tamam abi dedik saygıda kusur etmedik -kesinlikle saygı denen bir şey yoktu- ama bu kadarı fazlaydı yanii . Minik bir kafeye geldiğimizde cidden bu kıyafetlerle oraya girip nasılda dikkat çekmeyeceğimizi düşündüm.

"Cidden mi? Bu kıyafetlerle bu kafeye maskot olacağız biliyorsun değil mi?"

"Kafe Miranda'nın babasının Allison. Ve bu saatte kimse yok" O zaman sorun yoktu. Omuzlarımı silkip arabadan indim. Harry'de inip arabayı kilitledi. Birlikte mekandan içeri girdiğimizde masaların ilerisinde ki camlı bölmenin arkasında birisinin olduğunu fark ettim. Camlı bölmenin içerisinde kek, kurabiye ve tatlı gibi şeyler vardı. Ve o kişi camın arkasında eğilmiş bir şeyler yapıyordu. Harry'i kolundan tutup durdurdum.

"Ne oldu?" Sorusunu sorarken önce bana daha sonra da baktığım yere bakmıştı. Kolunu elimden kurtarıp gülerek oraya ilerledi. Ne yapıyordu bu gerizekalı? "Mia çık oradan" Dedikten sonra bana dönüp eliyle 'gel' işareti yaptı. Yanına ilerleyip tezgahın arkasından çıkan genç kıza baktım. Miranda'nın aynısıydı resmen. Mavi büyük fakat hafif çekik gözler, dolgun dudaklar, çıkık elmacık kemikleri ve bal rengindeki saçlar. Yakalanmışlığın verdiği somurtkanlık vardı üzerinde. Tamam Miranda ile dış görünüş olarak benziyor olabilirlerdi fakat kesinlikle zıt karakterdelerdi. Miranda bu şekilde yakalansa büyük ihtimalle şu anda 'Kırmızının elli tonu' adlı bir film çekiyor olurdu.

"Ne var be?! Ne işin var senin dükkanımda?!" Diye carladı birde. Ardından bana bakıp normal insanları rahatsız edecek bir şekilde süzdü fakat benim suratımda tek bir mimik bile oynamayınca, dil çıkartıp Harry'e döndü. Harry pis pis sırıtıyordu. Bu herkesin sinirini bozan bir gülüştü, evet! Benim bile.

"Arkadaşımla konuşmak için sessiz bir mekan arıyordum" Dediğinde kız kollarını birbirine dolayıp sağ ayağının üzerinde durdu ve sol ayağını ritmik bir şekilde yere vurmaya başladı. Kaşları kalkmış, dudakları alayla yukarı kıvrılmıştı. Bir an 'Zamanda yolculuk mu yaptık lan biz?' Diye düşünmedim değil. Kız Miranda'nın küçüklüğüydü resmen. Tamam çok küçük değildi 16 veya 17 yaşında olmalıydı. "Ablamı kandırabilirsin fakat beni kandıramazsın. Onu aldatıyorsun değil mi bu sürtükle? Şuna bak kerhaneden mi alıp geldin?" Dediğinde alayla kahkaha attım. Daha sonradan suratım birden ciddileşti. Kız bu saniyeler arası değişimi beklemediğini açılan ağzı ile yeterince belli etmişti.

"Şimdi öncelikle sana Junior Miranda diyeceğim. Bak bugün Niall'ı sadece baksır ile playstation oynarken yakaladım. Ve daha sonradan Lilly'den hoşlandığını öğrendim. Annem platform ayakkabısını kafama fırlatmakla tehdit etti. Saatler süren bir hazırlıktan sonra kokteyle gittim. Bana benzeyen fakat, sadece benim çakmam olan bir kıza yumruk ve tokat attım. Babamın oğlunun tam bir orospu çocuğu olduğunu öğrendim. Tabii sen bilmezsin o benim gerçek babam değil ama babamdan daha adam biriydi. Beni evlatlık edinmişti. Oğlu da kim çıktı biliyor musun?" Cümlelerimi hızlı bir şekilde sıralarken Mia başta karşısında sanki bir orangutan konuşuyormuş gibi bakıyordu fakat Niall'ın Lilly'den hoşlandığını söylediğim an dikkatini çekmişti söylediklerim. Tabii bu Harry içinde geçerliydi.