Nothing
Nakahiga ako ngayon sa kama ko habang nakatitig sa puting kisame. Hindi ko alam kung gaano na ako katagal sa ganitong pwesto. Natuyo na ang luha sa magkabilang pisngi ko.
Masakit. Hindi ko matanggap. Ayaw tanggapin ng sistema ko na maaaring...maaaring may namamagitan sa kanila. Pero pilit sinasabi ng isip ko na posible. Maganda ang kaibigan ko. Mabait at maalaga. An ideal girl, indeed. Bagay sila. Parang may mapait akong nalasahan dahil sa ideyang iyon.
Bakit ba ako nagkakaganito? I should be happy. I should support them. Tutal kaibigan ko iyon. I shouldn't feel bitter about it. Lara supports me all the long way. I should return it. Ng buong puso. Napabangon ako ng may kumatok sa pinto. Lumakad ako papunta doon at binuksan iyon. Bumungad sakin ang itsura ng kuya ko. Medyo magulo pa ang buhok.
"We'll eat. " sabi nya at kunot noong pinagmasdan ako."Anyare sayo? Bakit bilasa yang mga mata mo? "tanong nya. Bahagya akong natigilan. Nakalimutan kong ngumawa nga pala ako kanina.
"Kagigising ko lang. And stop using annoying words, kuya. Bakit ikaw? Mukha kang narape?" sabi ko dahil sa magulo nyang buhok.
"Come on, sissy! Women do rape me. Sa gwapo ko bang to? Hahaha." tawa pa ng lokong to. Ang yabang!
"Tse. Malandi ka kasi." sabi ko sa kanya.
"Bumaba ka na. Andun na si Dad" sabi nya at tinalikuran na ako.
"Yeah.Give me minutes." sabi ko at sinarhan sya ng pinto. Inayos ko lang ang damit ko at pinasadahan ng suklay ang medyo magulo kong buhok pagkatapos ay bumaba na ako.
Nadatnan ko sina Dad at Kuya na may pinagdidiskusyunan.
"I told you Dad, it's nonsense.Magpapakita sya kung gusto nya." iritableng sabi ni kuya.
"Dont you speak that way, Cameron! Hindi kita tinuruan ng ganyang asal!" pasigaw na sabi ni Dad. I can feel the tension in the atmosphere.
Pagod na tumingin si Kuya kay Dad.
"Yeah Dad. But pain and hatred taught me how to be like this." walang emosyong sabi ni kuya. What the hell they're talking about? Di ko magets ah. At bakit ganito ang asal na pinapakita ni Kuya kay Daddy? Hindi naman sya bastos kay Dad dati. Sa lahat ng tao, buo ang respeto ni Kuya kay Dad. For him, Dad is his idol. And now why everything suddenly change? Anong mayroon at hindi yata ako updated?
"What's wrong, guys? Anong pinagtatalunan nyo?" sulpot ko. Bahagya pa silang nagulat at nag iwas ng tingin sa akin. Umupo ako sa tapat ng upuan na inuupuan ni kuya. Si Dad ay nasa isang dulo ang pwesto.
"Stop filling the air with that cold auras of yours. Natatakot sa inyo ang mga kasambahay natin" sabi ko sa dalawang lalaking ito. Tumingin sakin si kuya at nginusuan ako. Abat! Nagmakeface pa ang loko.
"Ugly" I said. He chuckled.
"Stupid. Magkaptid tayo kaya pangit ka rin." sabi nya at tumawa.
" Kahit na,pangit ka. Kumbaga sa art ikaw yung scratch lang at ako ang masterpiece." asar ko sa kanya.
" Dami mong alam. Magkapatid tayo. Same blood flowing in our veins. Kapag pangit ako pangit ka rin." sabi nya na pilit kinukumbinsi ako na parehas kaming panget. The topic is nonsense but atleast it lessen the tension. Napatawa ako dun at hindi rin napigilang mapangiti ni kuya sa katangahan nya.
Dad cleared his throat. I stop laughing and my attention focused at him.
"How's school?" tanong nya. Natigilan ako ng may maalala.
"Doing fine, Dad" sagot ko. Pilit kong isinantabi ang nasa isip ko.
"Good." sabi ni Dad. I can feel that they are little bit awkward. Ayaw mag open ng dalawang lalaking ito. Hindi na sila umimik pang muli at kumain lang kami. Pagkatapos ay kanya kanya ng punta sa sariling kwarto.
Nang makahiga sa kama ay nakatulog ako agad after doing my usual things before going to bed. Hindi ko alam kung gaano na ako katagal nakatulog pero naalimpungatan ako ng may marinig na mga boses.
"This is bullshit Dad! Magmumukha tayong tanga sa paningin nya! Ayokong makiambot ng pagmamahal kung ayaw man nyang ibigay iyon. We're enough. Ikaw, ako at si Ciery." rinig kong sabi ni kuya.
"Give another chance, Cameron. Huwag mong isara ang puso mo." I heard Dad said.
"Chance? Dad? Seriously after long years ngayon lang sya hihingi nyan? Another motherfucking nonsense." inis na sabi ng kuya.
"Cameron! You owe her your life!"
Napalundag ako ng sumigaw si Dad.
"I know. But I also owe her this hatred that I feel. I dont need her. We dont need her.".mariing sabi ni kuya. And then, I heard a loud sound. Yung parang may bagay na nabunggo at nalaglag sa sahig. Napasinghap ako at napatakip ng bibig. And this is really serious.
"Learn respect, son." sabi ni Dad. Nakarinig ako ng mga yabag na papaalis.
"Fck!" mura ng kuya ko. Bahagya kong binuksan ang pinto ko. Nakita ko si kuya na papunta na sa kwarto nya at tila may pinusan sa bandang mukha nya. I have a hint about it. Hahayaan ko silang mag usap tungkol doon.
Pagkababa ko kinabukasan ay nadatnan ko si kuya na mag isa sa dining table. Baka maagang umalis si Dad papuntang office. Papalapit na ako ng mapadako ang tingin ni kuya sakin. Pinagmasdan ko ang mukha nya. Napansin ko ang namumulang gilid ng labi nya. Ngumiti sya sakin di alintana ang napansin ko sa mukha nya.
"Goodmorning, Sis!" bati nya.
"Anyare dyan?" tanong ko. Napaiwas sya ng tingin sakin at wala sa sariling sinapo ang gilid ng labi nya. Napailing sya.
"Haha. Nabunggo."
Inaasahan ko na namagsisinungaling sya. Kuya dont want to give me problems. Di bale ng sya na ang mamroblema, wag lang ako. Somehow, may pagkasweet din ang babaerong to eh.
Napaka unbelievable ng rason nya. May nabunggo ba na sapul sa gilid ng labi at may may pabilog pa na kulay violet? Utak,dude. Pero hindi ko na lang sinita ang rason nya.
"Stupid." sabi ko. Nanlaki ang mga mata nyang tumingin sakin.
"Kuya mo ako ah, maka stupid to. Kutusan kita eh." sabi nya.
Pinanlakihan ko lang sya ng butas ng ilong.
"Tss." pag iinarte ng kuya ko. Pagkatapos kumain ay kinuha ko na ang bag ko at humanda na sa pagpasok. Palabas na ako ng pinto ng marinig ko ang tinig nya.
"Take care, sissy." sabi nya.
"Di ka ba papasok?" tanong ko.
"Mamaya na. Magpapamiss lang ako." nakangising sabi nya.
"Mukha mo.." sabi ko.
"Gwapo. Haha!" tawa ng kuya kong sira.
"Huuu! Lakas ng hangin,.makalayas na nga! Baka mahampas kita ng shoes ko".sabi ko at tumuloy na papunta sa garahe. Narinig ko pa ang malakas na tawa ng mokong na yun. Sumakay na ako sa Montero at umalis sa bahay.
Saktong pagbaba ko sa kotse ay ang pagbaba rin ng dalawang tao na nanggugulo sa isip ko. Natigilan ako. Parehas pa silang nakangiti. Pinilit kong mag iwas ng tingin ngunit huli na dahil nakita na ako ni Lara. Nanlalaki ang mga mata nya. Ngumiti ako ng pilit. Hindi ko hahayaang makita nya na apektado ako.
"Hi!" bati ko sa kanilang dalawa.
"Cie-ciery..." tila hindi makapaniwalang sambit ni Lara. I sported my best smile. Tapos ay tumingin ako sa kanya. Nakatitig sya sakin. Tinaasan ko sya ng kilay. I wonder what he's thinking.
I make them believe that I feel nothing. Nothing about them. But deep inside my heart breaks into pieces.
