Bir Eylül Hikayesi

Bölüm 7 : Duygular

Bölüm Şarkıları : Teoman - Kupa Kızı ve Sinek Valesi
 
Gnash ft Olivia O'brien - I hate you I  love you

İyi okumalar ballar ♡

Koşarken aynı zamanda gözlerimden yaşlar akıyordu. Rüzgar ' ın da peşimden koştuğunu arkama baktığımda anladım.

" Eylül dur ! "

Öğrencilerin kalabalıklaştığı yerlere geldiğimizde artık peşimden koşmadığını gördüm. Sadece yürümeye başlamıştı. Belki de egosu zedelenir diye böyle yapıyordu, arkadaşlarının bakışları arasında benimle her tarafı koşmak istememişti. Ben de hemen kapıyı bulup oradan çıktım. Ekim'i aradım.

" Ekim lütfen çıkın da buradan gidelim. "

" Eylül ne oldu ? Sen ağladın mı? "

" Lütfen bir şey sorma, gelin. "

"Tamam çıkışa geliyoruz hemen. "

O sırada biri kolumdan hızlıca çekti.
" Rüzgar bağırırım bak, bırak beni ! "

Kolumdan çekiştirmeye başladı.
" Bırak beni ! "

Arka tarafa doğru yürüdüğümüzde büyük bir açık alan vardı. Bağırmalarımı hiç tınlamıyordu.

" Konuşacağız. "

" Hayır konuşmak istemiyorum. Ben çok iyi anladım seni. O sarhoşluğun etkisiyle dedin her şeyi, hiçbirinin gerçek olmadığını biliyorum. "

"Ne dedim ki ben sana ? "

İşte tam düşündüğüm gibiydi. Hiçbir şey hatırlamıyordu. O yüzden şu an ağlayarak koşup kaçmamı da anlamsız buluyordu.
" Sana ne dedim diye sordum ! "

" Kolumu sıkıp durma ! "

Derin bir nefes alıp konuştum.

" Bende seni bana çeken bir şeyler var falan dedin, saçmaladın yani."
Tek kelime etmiyordu. Yüzünde yine o tuhaf bakışlarından vardı.
" Neyse ne, gidiyorum ben. "

" Seni üzdüğüm için özür dilerim. "

Tekrar ağlamamak için kendimi sıkıyordum. Burak haklıydı işte, ' sandığın gibi biri değil, göreceksin ' lafını kafamdan atamıyordum. Kızlarla gönül eğlendiren, Burak gibi bela olan, sadece arada nazik ve korumacı davranıp insanların kafalarını allak bullak eden biriydi o. Ekim ve Mert ' i gördüm ve onlara pek bakmadan arabaya bindim. Mert endişeli gözlerle bir süre dışarıdan bana baktı. Daha sonra ikisi de bindi.

" Eylül ne oldu, söyle. "

" Beni rahat bırakın Mert, lütfen. " diye fısıldadım.

Başıyla onayladı, zaten Ekim bana eve gidince eninde sonunda anlattıracaktı. Belki de içimi döksem iyi gelirdi, sonuçta Rüzgar' a aşık falan değildim, ondan hoşlanma durumum da yoktu. En azından ben öyle umuyordum. Onu başkalarıyla görünce de kalbim kırılmıştı. İlk defa böyle şeyler yaşıyordum; son derece anlamsız duygular içindeydim.

Eve geldiğimizde salona geçtim ve uzandım. Ekim hemen yanıma geldi. Annem de evdeydi.

" Kızlar çok mu yoruldunuz? Eylül kızım hemen uzandın. "

" Evet anne, biraz fazla yürüdük.

Odamıza çıkıp dinlensek iyi olur. "
Ekim ile merdivenlerden çıktık ve konuşmak için yatağına oturduk.
" Ekim... Rüzgar erkek arkadaşınla aynı
üniversitede. "

" Oha gerçekten mi ? "

"Evet öyle ve ben... Nasıl açıklasam bilemiyorum. Rüzgar geçen gece buraya geldi ve odamdaydık, konuştuk ve bana benden etkilendiğini söyledi. Ama biraz sarhoştu. "