AŞKIN KALEMİ

YÜREĞİME SORDUN MU?

Nihayet karanlığıma güneş doğmuştu..
Aydın olmuştu dünyam..
Kırılan kanadımdan eser kalmamış yaralar sarılıp iyileşmişti..
Ve şehrimdeki yağmurlar böylece dinmişti..
Yağmurdan sonraki toprak kokusu sarmıştı dünyamı..
Öylesine güzel kokuyorduki havada aşk kokusu hakimdi..
Sevmemek elde değildi kokuyu..
Baş döndüren gözleri kör eden cinsteydi..
Birgün gönül kapım çalındı..
Kim o dedim.?
Ben kapında bekleyen sevdayım dedi..
Bekle önce yüreğime sorayım dedim..
Yüreğime sormadan sevdaya kapı açamazdım..
Haksızlık edemezdim ona.
Çünkü YÜREK İŞİDİR SEVMEK.!
Yüreğime sorup izin almış, sevdayı gönül kapısından buyur etmiştim..
Sevmeyi en iyi yürek bilirdi..
Tabi her yüreğinde harcı değil sevmek..
Gel zaman git zaman yüreğim onun yüreğine alışmıştı..
Sevmişti ister istemez..
Gönül sarayının baş köşesinde taht kurmuştu..
Edeple sevmişti..
Ellerini tutmadan dokunmadan sarılmadan..
Yalnızca hep uzaktan.. Sadece bir kere görmüştü.. Yeterdi yüreğime..
Değil midir ki mesafeler daha çok sevdirir aşuğu maşuğa..
Mesafe dediysem bildiğiniz mesafelerden değildi benimkisi..
Sevgi çerçevesinde yüreklerin bir, bedenlerin uzakta olduğu kavuşmayı özlemle beklediği türden..
Kendi kalbini bana verip al sende kalsın demişti gülerek..
Sahiplenmiştim onun kalbini kendi kalbim gibi..
Bir gülüşü vardı sormayın..
Gülüşünü sevdiğim nazlı yar..
O gülünce sanki yüzünde papatyalar açıyordu..
Ay misali parlıyordu çehresi..
Ya bakışları..? Bakılsa besmele çekilirdi..
Ayet bakışlıydı besmelesiz bakamadığım..
Her kelamında ayet sözlüydü..
Yüreğim bunları hissederek içeri davet etmişti..
Yoksa gönül sarayının kapısına rastgele geleni kabul etmiyordu..
Doğru olanda buydu zaten..
Seviyor seviyorum özlüyorum diyordu..
Ya sabır Rabbim büyük bekle,
Özlemek sevgiyi arttırır demiştim..
Bekledi bekledim..
Şafak sayar gibi günleri sayıyordu..
Ha bugün ha yarın diyerek bekledi yine sabırla..
Sabırla beklemenin mükafatı sayılamayacak kadar çoktu..
Gönül sarayımdan içeriye yüreğimin izniyle davet ettiğim sevdam birgün kalbimin yanına geldi..
Ve bana emanet ettiği kalbini geri istedi..
Neden diye sormuştum?
Beklemenin zor olduğunu ve gitmek istediğini dile getirmişti.
Bu söz karşısında kalbim ona;
Nereye gidiyorsun iznin var mı?
Gelirken izin almıştın.!
Şimdi ben soruyorum sana;
Yüreğime sordun mu gitmeyi.!!

#İlknurTamaç
#AşkınKalemi