Surrogate Child ( Completed )

Chapter 18 - One Little Kiss

CHAPTER 18

JERA'S POV -

Nabigla ako ng bigla niya akong tinulak. Nasaktan ako sa nabasa ko sa mata, damn it. Why is she resisting her feelings. Single naman ako at single siya, why don't she just give in.

"uhm.. Okay na ako, thanks sa pakikinig. Ma-mag-aayos lang ako." sabi nito at dali-dali akong iniwan.

Nakatulalang sumandal ako sa upuan at tumingin sa taas. What just happened? I mean, we were okay then suddenly biglang magshi shift ang mood niya. Nakabadtrip, why can't she see me as a friend. Lagi na lang may walls sa pagitin namin. Nakakagago lang na nag-eeffort akong mapalapit sa kanya pero tinutulak niya  ako palayo. Baligtad lang ang mundo, noon, siya itong lapit ng lapit tapos, nung ako naman ang lumapit, siya naman itong lumalayo. Is this some kind of game, because if it is then I surrender. I just can't take it anymore. Ako itong nagmumukhang istupido. Inis na hinablot ko yung jacket ko at lumabas. Buti na lang may studio ako kundi baka sa lansangan ako pupulutin.

Dumiresto ako sa fridge at agad na hinablot yung alak na kanina ko pa gustong inumin. Naka dalawang cans na ako ng marinig kong tumunog yung phone ko. Kaya lang busy akong nakatitig sa picture nila na nakahang sa wall. What a nice view.! I would keep this as my master piece. I'm planning to paint this piece. A good representation of innocence and beauty. They both look gorgeous but fragile and innocent on this picture. Ang ganda ng pagkakuha ko dito. Now, I realize that I can't give up on them, I want to have build a family with her. I want to make them mine officially.

Tsi neck ko yung phone ko at may nareceive akong text galing kay mama at sa kanya. Limang miss calls galing sa mama ko sa kapatid ko, kay dad at dalawa sa kanya.

"Now you all care." napailing na wika ko. Lalo na ng mabasa ko ang text ni Micha. She's really persistent. Sorry but I already drink three cans of beer. And I think, I need to put an end on this mess I made.

"Nareceive mo yung text ko?" nakataas ang kilay na tanong niya pagpasok ko.

"Yeah!" sabi ko sabay diretso upo sa sofa.

"O eh bat may naamoy ako. Anong meron sa alak at hindi mo mabitawan?" nakangiwing tanong niya.

"Uminom ako pero slight lang. Si baby?"

"Natutulog siya kaya lang huwag mong ibahin ang usapan. Why are you doing this? Hindi ka ba naawa sa sarili mo?"

"Damn it! Why don't you mind your own problem and stop pestering me." galit na wika ko. Awa na naman? Of all words, yun ang pinaka ayokong pakinggan, siguro dahil ganun na nga ako.

"No! Not until you tell me the reason why you're acting like some immature child. Akala ko ba nakapulot ka ng aral sa mga pinagsasabi ko, nahirapan pa naman akong magkwento." she said and walk towards me.

"Immature? Hindi kaya ikaw ang immature sa ating dalawa. Ikaw itong laging dikit ng dikit at hindi ako tinatantanan sa mga tanong at pangaral mo."

"Dahil concern ako sa yo. Alam mo bang napaka swerte mo dahil buo ang pamilya mo --."

"Just stop it! Could you please shut your mouth just for tonight. Sobrang dami na ng ini instill mo sa utak ko. "

"Ano bang masama sa pakiki alam ko. Gusto kong tumulong but your refusing me." napalunok pa niyang sabi.

" I already get over my parents and you can't help me because my main problem is you. It always involves you.."

"ME? Why me? Ako pa nga itong tumutulong sa yo tapos-" I cut her.

"Kaya nga! And don't ask me why! Simula ng magkrus ang landas natin, everything went upside down. Lalo na at masyado kang paki alamera. You started to treat me like I'm nobody but you cared a lot. Then my world started to fall apart. The wall that I built between us started crushing down."

"What? But I'm just trying to help you out of the mess you've done."

"Manhid ka ba talaga? That's not what I mean. My heart is falling for you. Don't you get it. That's why I'm acting like this because I don't know how to deal with you. Whenever your around, I feel like shit! Like I'm a piece of rag that is not worthy of your love." bigla itong tumawa sa sinabi ko.

"Hahaha ikaw, maiinlove sa akin. Oh come on! Lasing ka na nga talaga." napailing na sabi nito.

"No! I'm not! And I know what I am talking about. Why don't you believe me.?" parang gusto kong magwala. Pinapamukha ba niya na ayaw niya sa akin.

"Well, kung alam mo nga ang sinasabi mo. Siguro sinasabi mo lang sa akin yan dahil gusto mong pakasalan kita para makuha mo yung mana mo dahil yun ang gusto ng magulang mo." biglang uminit lahat ng katawan ko papunta sa utak ko, tumayo ako hinarap siya, agad naman itong napa atras sa takot.

"Damn it! Kailan man, wala sa isip ko ang kasalang iyon." lumapit ako sa kanya then pinned her on the wall.

"Bakit ba ayaw mong maniwalang inlove ako sayo? Kung ayaw mo sa akin, sabihin mo lang, hindi ko naman ipagpipilitan ang sarili ko sayo dahil alam kong hindi ka maiinlove sa isang katulad ko na walang kwenta." sabi ko at kinorner siya.

"Jera, a-anong ginagawa mo.? Lumayo ka sa akin. Lasing ka kaya please, utang na loob." she tried to push me with all her strength but I want to prove her I'm not drunk.

"I told you I'm not drunk, you want me to prove my love to you?" bulong ko sa tainga niya then I slowly find my way on her lips.

"Please Jera- tama na dahil naka-hmmm." she said while trying to get out from my kiss. I hold her hands tightly and kissed her hungrily until I felt her tears. I gasped. sHit! What did I do? Napasuntok ako sa pader ng makita siyang nakapikit na umiiyak.

"Micha, Ah-I'm so sorry." sabi ko at hinawakan siya sa mukha pero tinabig niya ang kamay ko.

"Umalis ka na please. Iwan mo na kami." sabi nito at napa upo. I know I messed up again soI gripped my hands and head on my room then packed my clothes. Paglabas ko, nakita ko siyang ganun pa rin ang posisyon niya at nakatingin sa malayo. Pumasok akosa kwarto niya at hinalikan si Aicha bago lumabas.

"Micha.. I'm really sorry. I didn't mean to----"

"TAMA NA! AYOKONG MARINIG ANG SORRY MO! LUMAYAS KA NA DITO!" sabi nito at humagulhol. Damn it! Man, this is worst than what I've imagined. But that One little kiss was amazing. So addictive.! Shit ka jera, nasaktan na nga yung tao, kamanyakan pa rin ang iniisip mo.

Naawang napatingin ako sa kanya, I wanna comfort her but I know hindi na niya ako mapapagkatiwalaan kaya nagpasya na lang akong hayaan muna siya, but I'm not letting her go. Ako lang pakakasalan niya. No other man but me. I swear on this door. Lumabas ako at minasdan muna ang munting bahay na naging tahanan ko ng ilang buwan bago tuluyang pumunta sa studio ko.