Hurt

Hi ako nga pala si sana. Masayahing tao, palaging nakangiti. Kaya akala ng iba di ako nasasaktan.

Umiibig ako, inibig ko ang isang lalaking nag nga ngalang Taehyung.

Sumaya ako ng makasama ko siya. Lumigaya at nalimutan ang problema kapag kausap ko siya.

Akala ko, mananatili yun. Kala ko hanggang sa huli kami parin.

Pero binitawan nya ang mga salitang ikinagulat ko.

"Im going to U.S, im sorry. Im leaving you.. Pero pangako, BABALIKAN KITA."

Umiyak at nag makaawa ako sakanya. Iiwan nya pala ako. Iiwan rin nya ako tulad ng pag iwan ng mga magulang ko sakin.

Natatakot akong pumunta siya sa U.S kung saan dun din pumunta ang mga magulang ko, natatakot ako dahil baka hindi na siya umuwi. Naaksidente ang aking nanay sa trabaho nya kaya hindi na rin kinayanan ay namatay siya habang si tatay naman ay nag hanap ng ibang babae at kinalimutang may isa pa siya anak na nag iintay rito sa korea.

Pupunta syang U.S para dun mag aral ng 3 taon. Masakit dahil maiiwan nanaman akong magisa. Palagi.

"Who are you?"

Mas lalong kumirot ang puso ko ng nakinig ko yan. Pilit kong mag pakilala pero hindi na nya ako kilala. Sobrang sakit, pakiramdam ko'y pinupunit ang aking puso.

Umiyak ako sa harapan nya pero wala siyang ginawa, sinabi lang nya na pasensya dahil hindi nya talaga ako kilala.

Masaya naman ako at nakabalik siya nang ligtas pero ang kinataka ko lang, bakit nya ako nalimutan?

Habang inaalala ang lahat napangiti ako ng mapait at bahagyang pumatak ang aking mga luha.

Hindi ko na muli pang nakita noon si Taehyung.

Hanggang ngayon hinahanap ko parin siya.

Sabik na sabik na ako sakanya.

Nangungulila na ako sa mga yakap at halik niya.

Maibabalik pa kaya ang dati?

Patuloy ang pag agos ng mga luha ko.

Araw araw akong umiiyak.

Halos hindi ko na magawang ngumiti sa sobrang sakit ng nararamdaman ko.

Sobrang. Sakit.

May maganda naman akong trabaho at malaki rin ang kita ko, tsaka isa pa hindi na ako namomoblema dahil sa lola ko naman ako nakatira.

Napagpasyahan kong pumunta munang park at mag pahangin dun.

"Sana, Mahal na mahal kita." Napangiti ako ng bigla akong yakapin ni taehyung.

Nandito kami ngayon sa park. Para magpahangin wala kasi ako sa mood kaya dinala nya ako rito.

"Sorry dahil napaginitan kita kanina, Mahal na mahal din kita KIM TAEHYUNG"

Kim Taehyung. Ang mga pangalan nya.

Huminga akong malalim at lumabas ng bahay. Wala akong pake kung namamaga man ang mata ko dahil sa kakaiyak. Gusto
ko lang pumunta sa parke.

Blag.

"Miss sorry." May naglahad sakin ng kamay at kinuha ko naman yun.