VOLTOOID Vine queen two.

Hoofdstuk 69.

Ik lees de brief overnieuw en overnieuw, totdat ik het zo'n beetje uit mijn hoofd weet. Tranen vallen op de brief. Nog nooit heb ik zo wat kwetsend gelezen. Nog nooit heb ik een brief gelezen die men zo hard kan raken. Ik leg de brief weg en ik ren naar de woonkamer.

"Je houdt van me," zeg ik huilend. Hij kijkt me aan.

"Ik hou van je," zegt hij zacht en zijn stem trilt. Nash, niet huilen. Niet doen, dat maakt alles erger.

"Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden als ik voor jou doe," hij huilt. Waarom zegt hij dit nou?

Nash, ik heb ook nog nooit zoveel van iemand gehouden als voor jou. En dat zou ik altijd blijven doen.

Ik hou me stil. Ik loop op hem af en sla mijn armen om hem heen. Ik voel me zo gebroken.

"H-het kan gewoon niet Nash," tranen stromen over mijn wangen.

"Je kan me niet kansen blijven geven en dat begrijp ik," ik voel mijn rechterschouder nat worden. Zijn tranen laten veel achter.

"Waarom deed je me dit aan? Waarom deed je dit opnieuw?" Ik laat hem los en we kijken elkaar aan.

"O-omdat ik dom ben," stamelt hij. Zijn ogen zijn een beetje opgezwollen. Ik pak zijn hand vast. Ik kijk naar zijn hand en in zn arm zitten kleine schammen.

"N-nash wat doe je jezelf aan?" Vraag ik.

"Ik kan gewoon niet zonder je," hij doet zichzelf pijn om mij. En op dit moment zag ik hoeveel Nash wel niet om me gaf.

"Ik deed het niet expres. Ik had gewoon een biertje op en ik dronk t-teveel. En toen sloeg ik hem kapot maar er kwam glas in mijn armen. Ik was gewoon boos op mezelf omdat ik-"

"N-niet doen. Nash niet doen," kap ik hem af. Ikvoel me rotter. Rotter dan ooit.

"Brook, mijn leven. Ik kan het gewoon niet zonder jou. Ik wil een toekomst," nog nooit heb ik Nash zo hard horen huilen. Nash is niet bepaald het persoon die laat zien wanneer hij gekwetst is. Na al die tijden weet ik wel waar Nash gekwetst van word en waar niet van.

"Je hebt een toekomst, alleen niet-"

"Niet met jou."

Hij heeft gelijk. Nash heeft een toekomst, maar wel een toekomst zonder mij. Hij kan net als ik niet verder gaan. Ik had veel redenen om van Nash te houden en veel redenen om hem geen derde kans meer te geven.

"Je gaat het ooit weer doen," zei ik zacht en ik veegde mijn tranen weg.

"Nee ik ga het niet meer doen."

"Dat heb je zo vaak gezegd en nooit ge-"

"Ik beloof het."

"Je hebt zoveel beloofd Nash."

"Het spijt me zo erg. Baby, i-ik wil alleen jou. Ik ga het echt nooit meer doen."

Hij heeft me dit altijd beloofd. Ik was zijn enige, hij wilde alleen mij. Nee. Hij wilde niet alleen mij. Ik moet al huilen als ik eraan terug denk, wat hij me eigenlijk allemaal niet heeft aangedaan.

"Nash je bent gewoon niet klaar voor een relatie," zeg ik zacht en alweer komen de tranen. Ik probeer ze weg te vegen alleen ze komen steeds terug.

"Wel, wel met jou," zweert hij. Huilend schud ik mijn hoofd.

"Hou je van me?" Vraagt hij en langzaam knik ik mijn hoofd.

"Meer dan ook maar iets in deze wereld," geef ik toe. Ik voel me zo rot, verward, eigenlijk alle negatieve gevoelens in één.

"A-alleen je kan een persoon niet veranderen. Nash, je bent gewoon zo. Je kan niet opeens loyaal zijn."

Mijn hart breekt.

"Ik snap niet waarom ik van je hou," zeg ik en hij kijkt me gekwetst aan.

"Ik snap niet hoe ik van iemand kan houden die me zoveel pijn heeft gedaan. Ik snap niet waarom ik Harry heb gedumpt omdat ik wat voelde voor jou."

Het doet hem pijn, zo veel pijn. Ik geloof dat elk persoon een soulmate heeft. Een persoon waarmee ze een leven gaan delen. Een persoon waarmee ze een toekomst zien. Voor Nash ben ik dat. No matter what ik zou altijd van Nash blijven houden. Zelfs als we gewoon vrienden waren. Ik zou altijd een zwak op hem hebben. Ik zou hem nooit willen zien met een ander meisje, ik zou altijd willen dat hij alleen op mij is. En toch kan ik niet met hem nemen, want ik ben er vrij zeker van dat het weer verkeerd gaat. Ze zeggen wel; derde keer is scheeprechts.
Je kan een relatie met iemand nemen, maar niemand heeft tegen je gezegd dat het gaat werken. Niemand heeft jou zekerheid gegeven dat het gaat werken. En als je steeds opnieuw met elkaar begint weet je hoe het verhaal eindigt. Je leest de hele tijd een boek opnieuw terwijl je weet, hoe hij eindigt.

"Waarom? Waarom hou je dan nog van me als je me geen kans wilt geven?" Zijn stem slaat over. Hij is verdrietig en alles komt voorzichtig uit zijn mond. Hij wilt gewoon niet het verkeerde zeggen.

"Omdat we beide weten dat het niet zoals eerst gaat worden."