Sessizlik asla bir cevap değildir. Lakin bazen kırıldığını anlatmak için sessizliğe ihtiyacı vardır. Şimdi ;yaşlar gözlerimden dökülürken başkasına gidişini seyretmekmiş çaresizlik.Sevgiyi bir kalemde silip atmakmış kalbinden. Kalbinin hiçbir duyguyu hissetmeyişine karşın ilk kez bir duyguyu hissetmesi... Ne var ki o duygunun acı olması.
Yoruldum... Herkesten,herşeyden,acı çekmekten. Ve daha birsürü bilinmezliklerden.
Kalbim kan ağlıyor!Ve acı bazen kan kırmızısında boğuyor seni.
Yalnız kalıyorsun. Düşüncelerin bile terkettiğinde seni gecenin karanlığına işleyen alacakaranlık renginde bilinmeze dönüşüyorsun.
Bir süre sonra,mantık göç ediyor geri gelmemek üzere. Duyguların zaten terketmiş seni...
Ölümü bekliyorsun. Ruh'unun cayır cayır yandığını görüp,eyleme gerçekleşmesini bekliyorsun. Bir gün o günün geleceğini biliyorsun. Arkanda bıraktıklarını düşünüyorsun. Senden sonra ne hissedeceklerini ve hatta bu bencilliğin için sana kızacaklarını. Ama sonra, bırak kızsınlar diyorsun. Biraz da ben bencil davranayım. Boşveriyorsun çünkü yaşadıklarının gölgesinde duramayacığını düşünüyorsun. Ve bekliyorsun; o günün gelmesini...* * *
Yorumlarınızı bekliyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybettiklerim
Short Story"Düşüncelerin bile terkettiğinde seni gecenin karanlığındaki alacakaranlık renginde bilinmeze dönüşüyorsun."