Zwart Water

1

"Ik wist dat hij achter me stond ik hoorde zijn giecheltje die mij al jaren achter volgde, jaren angst aanjoegen, paranoïde gedachtes gaf,en ik kon daar op dit moment een einde aan maken."

Ik liep met David de laan uit om in de uiterwaarden te gaan voetballen. Ik had dat al weken voorgesteld en er op verheugd. Omdat de eerste dauw al gevallen was, kon ik eindelijk mijn conditie samen met mijn broer verhogen. Ik kon over een maand beginnen met het voetbal team van mijn vaders nieuwe groep. Ik had toen ik klein was al wel op voetbal gezeten en geoefend met David maar nooit echt bij zo'n grote club. We waren gewend om in kleine gemeentes te spelen maar nooit echt om in Amsterdam weer te kunnen beginnen. 'Hé kom je nog of hoe zit dat?' Ik hoorde mijn broers stem zachtjes en weggevaagd, het waaide hard en we zaten bij het water. Ik moest lachen en ik rende met volle kracht naar hem toe, ik voelde de wind in mijn haren en de wind huilde langs mijn oren. De bal schuurde onder mijn oksels van het vorige potje voetbal, gisteravond het was toch zo'n heldere avond dat kan nog wel in oktober verzekerde mijn moeder. Ik markeerde de goals met mijn blote voeten het zand voelde koud en nat aan. Ik ging bij mijn eigen goal staan en gooide de bal naar mijn broer die zwaaiend en lachend de bal met zijn voeten probeerde te vangen. Ik glimlachte en zag de laatste zonnestralen verdwijnen onder de rivier. Ik schoot met mijn linkervoet de bal ver weg toevallig hield David de bal tegen en ik zag de glinstering in zijn ogen, vorige maand had hij nog een been blessure. Ik hoorde een hond achter me blaffen, de zwarte labrador wilde onze bal graag hebben ik zag de staart als een antenne heen en weer gaan. Ik rende naar mijn broer en hij schoot de bal naar mij, de hond werd door zijn bazin geroepen de oude dame glimlachte. 'Mijn excuses, Elske vind het altijd erg leuk om achter dingen aan te rennen.' Ik herinnerde me haar glimlach, ze deed me denken aan mijn Engels docente van het Willem II College. Mijn telefoon speelde het bekende deuntje dat iemand mij belde. Ik keek op mijn beeld scherm: mijn moeder. Ik bracht mijn telefoon naar mijn rechteroor en ik hoorde mijn moeders stem ' Esra kom je zo met David naar huis? Morgen is het weer maandag en moet je je Duits proefwerk inhalen.' 'Shit bijna vergeten.. Ik kom eraan!' Ik seinde David dat we naar huis moesten. Hij reageerde snel en rende samen met mij naar de bestraatte weg.

• Dit is maar een begin ik ben er nog mee bezig dus binnenkort komt nog een deel.•