Different wolf {the lupa} = voltooid ✔️

8

Ik werd wakker in een andere omgeving die ik gewoon was. Een zeer vierkante kamer de grond was van marmer gemaakt en de muren van een print die ik niet kon beschrijven. En De plinten waren goud. Het bed was een groot 2 persoonsbed, uit donker hout gemaakt. Het plafond was glas, wat een cool effect gaf. Ik werd er wel een beetje duizelig van, maar toch.
De gordijnen waren van dunne witte stof gemaakt. En al het licht scheen erdoor aangezien het zo dun was. Ik ging recht op zitten en keek om me heen. Er was niemand. Misschien was de vrouw al weg gegaan? Ik stond op en klopte op de deur van de badkamer en ook daar was niemand. Dus besloot ik mezelf maar klaar te maken. Het enige wat ik kon doen was mijn haar borstellen want ik had niets anders mee. Na dat ik klaar was liep ik naar buiten. Toen ik langs de kantoortjes liep en ik aan de hare was gekomen zag ik haar op een stoel zitten. Diep in de boeken.

Ik proeste even zodat ik haar aandacht kreeg, die ik snel genoeg ook kreeg. Ze glimlachte naar mij en gaf me een knikje als begroeting.

'Heey, ik ga der maar eens vandoor. Dankjewel dat ik hier mocht blijven.' Ik glimlachte.

'Heey, is goed. En dankje voor je help met mijn werk! Veilig thuis he!' Ze glimlachte. Daarna constentreerde ze zich weer op haar boeken.

Ik zuchte en liep de grootte marmere trappen af. Waarna ik in de gang belande. De sloten waren nu open en de deur stond op een kiertje. Ik duwde hem zachtjes open. Een koude bries belande in mijn gezicht waardoor ik even trilde.

Daarna stapte ik de straat op. Bang dat ik elk moment bij mijn pols vastgepakt zou kunnen worden.  Maar dat gebeurde gelukkig niet. Al snel kwam ik bij mijn vertrouwde huis aan. Ik was nog al bang voor mijn ouders die hoogst waarschijnlijk mij wel een preek zouden geven.. Ik zuchte en stak de kleine sleutel in het sleutelgaatje. De deur klikte open en ik probeerde zo zacht mogelijk te zijn. In de hoop dat ze nog sliepen. Maar wat als ze wakker waren.. Ik deed mijn schoenen uit en liep de hal door naar de woonkamer. Waar gelukkig niemand was. Ik zuchte en liep de trap op.

'Jij hebt mij heel veel uit te leggen.'

Shit!

Betrapt.. Wat had ik dan ook verwacht!

'Hierkomen, nu.' Mijn moeder keek me pittig kwaad aan.

Ik draaide me gespannen om. Mijn moeder keek me met opgeheven hoofd aan.

'Ik..' Ik zweeg.

'Jij.. Jij gaat mij nu onmiddelijk vertellen wat er is gebeurd.' Ze keek me verwachtingsvol aan.

'Ik kan het je niet vertellen, sorry.' Fluisterde ik.

'Is dat jou excuus? Kijk ik snap dat je zo doet nu je getransformeerd bent. Maar dat is geen reden om dingen te verzwijgen voor me.' Ze keek heel kwaad.

'Ik moet toch ook niet alles aan jou vertellen!' Riep ik nu.

'Is het drugs? Is dat het.' Riep ze.

'Wat?! Doe normaal tuurlijk niet!' Wat dacht ze wel niet?

'Nou daar geloof ik niet veel meer van. Maar geloof me ik krijg nog wel iets uit jou!'

Ik knikte naar haar. Draaide me om en liep weg. Niet lettend op wat ze me zei.

Toen ik op mijn kamer was deed ik de deur op slot en liet ik mezelf op bed vallen. Wat had ik toch een kut leven.. Ik zuchte en viel zonder het te willen in slaap..

Okeeeee jaa ik weet het. Dat het een heeeeeel kort hoofdstuk is maar ik heb effe geen inspiratie meer.. See you zaterdaaag xx