Gün gelecek için yanacak.
Pişmanlığınla yıkanan gözlerin affı arayacak.
Vakit çok geç diyecek biri.
Elin ayağın tutuşacak...
Kendinden kaçacaksın, yalanlarından,
Zevkle işlediğin günahlarından.
Ahir zamanın fitnesinden kaçamayan,
O gün amelinden kaçacak.
Sorular durduracak onu.
Cevaplayamadığı ama cevabını bildiği sorular...
İzin verilmeyecek belki konuşmasına,
Bilip de yapmadığı doğrulara ağlayacak.
Unuttuğu sözü hatırlayıp,
Tekrar düşecek başı yere...
Yaptığı saygısızlığı hatırlayacak.
En tanıdık filme ücretsiz bileti var,
Her karesinde kendisinin yer aldığı...
Gözleri önünden akıp gidecek zaman
Ve sonsuzda kaybolacak.
Artık ne günler var ne de gece.
Gözler umut arıyor, ruh bir çare.
Karşısında en sevgili yar,
Rahmeti gazabını aşan,
Nuru her yer yeri kuşatan...
Diğer tarafta en kutlu nebi,
Ümmeti ümmeti diye yakaran.
Şefaat beklenilen onca kutlu insan.
Ama dünyada hatırlamadığı Rabb'i onu affedecek mi?
Peki ya anmadığı Resul onu tanıyacak mı ?
Ye'se düşmüş kişi orada da çaresiz...
Allah'tan ümit kesmek olmaz!
Ne dünyada ne de öteki tarafta...
Bizler tanıyorsak Rabb'i, sevdiysek bir defa
Muhammed-un Resulullah dediyse dil dünyada,
Rahman bize kapılarını kapatmaz...
Mümin ölen kişi elbet kavuşur cennetine.
Ama asıl niyeti rıza-ı ilahi olmalı.
Gayrısını O bilir ...
Sen yeter ki hakiki kul olmayı bil...
