Ms. BITTER meets Mr. FOREVER [ Completed ]

CHAPTER 20

Always laugh when you can. It is cheaper than medicine.

----

"Matakot kana Lirah dahil malapit na sobrang lapit".

Di ko alam kung saan ako matatakot at kung saan yung sobrang lapit na. Sa sitwasyon ko o sa taong nasa harap ko. Isang dangkal nalang eh. As in alam mo yun?. Yung tunki ng ilong ko kadikit na ng tungki ng ilong niya. Amoy na ampy ko po yung hininga niya as in amoy mint na parang colgate yung toothpaste niya. Ganda rin pala ng mata ng mokong na to. Ngayon ko lang din kase natitigan yung mga kulay hazel nut niyang mata nakakapang hipnostismo. Di ko matanggal ang mga mata ko na nakatitig sa mga mata niya.

"ay hindi kami nainform na may mga malalanding tao rin pala dito".sabi ng istorbong nagsalita.

Then on cue naghiwalay kami.

"Aha!nagkagulatan lang kami".sabi naman ni gavin sa nahihiyang boses.

"O-Oo nga nagkagulatan lang kami".i second emotion.

"Naku naku. Sorry ha nadistorbo ko kayo".pang-aasar ni beatrice.

Yeah tama si beatrice lang naman ang lapastangan na nandistorbo sa amin.

"hala lirah anung distorbo?".tanong ng utak ko.

"Distorbo sa moment nila ni gavin".sagot naman ng utak ko.

Kinausap ko yung utak at puso.

"Hoy utak huwag ka ng magtanong at puso huwag ka ng sumagot".sabi ko sa kanila sabay sa sarili ko na hindi ko akalain na nagawa ko pala talaga.

"Ouch!".sabi ko sabay haplos sa pisngi kong nasampal din ng sarili ko kamay.

"Okay ka lang babyloves?".tanong ni gavin sabay hawak sa pisngi ko na siyang reason kung bakit napapitlag ako.

"Anung ginagawa mo?".tanong ko sa kanya.

"Hinawakan yung pisngi mo sinampal mo kase namula tuloy".sabi nito sakin sabay hawak ulit sa pisngi ko at napapitlag ulit ako.

"Naramdaman mo yun?".takang tanong ko sa kanya sabay layo.

"Yung alin?".nakakunot noong tanong niya.

"Ah wala nevermind".sagot ko sa kanya sabay talikod.

"Anu nga?".pangungulit nito sakin.

"Wala nga ba't kaba nandito? Off limits dito for personnel lang dito".pagtataray kong sabi sa kanya.

"Ah wala lang namiss lang kita".sabi nito sakin.

"Hahaha namiss mo ko? Parang hindi naman tayo magkasama".natatawa kong sabi sa kanya.

"Uy tumawa siya".pang-aasar nito sakin

"Oh anu naman kung tumatawa ako anong akala mo sakin robot na walang pakiramdam?".taas kilay kong sabi sa kanya.

"Babyloves hindi naman nagulat lang ako".pacute niyang sabi sakin.

"Ew-".hindi ko natuloy yung sasabihin ko dahil nagsalita si beatrice na akala ko umalis kaya pala nandyan pa.

"Ganda ng nakikita ko ah! Pacute niyong tingnan promise! Bagay kayo! And ehem nandito pa pala ako mga kuya at ate pero aalis na rin ako bye".pang-aasar ni beatrice sabay labas.

Konting katahimikan ang nangibabaw sa aming dalawa pag-alis ni beatrice.

"Uhm may gagawin ka pa?".sabi ko sa kanya.

"A-ah. Wala na sige labas muna ko".sabi ni gavin sabay kamot ng ulo.

"O-okay".sabi ko naman sa kanya.

"Uhmm babyloves i just wanted to say na Always laugh when you can. It is cheaper than medicine".pahabol nito sakin sabay labas ng kitchen.

"Always laugh when you can. It is cheaper than medicine".ulit ko sa sinabi niya.

"Ramdam niya kaya yung electricity kanina?".tanong ko sa sarili ko.

Kinuha ko yung bag ko then kinuha yung libro.

5. YOU FEEL A CERTAIN ELECTRIC CURRENT THAT RUNS THROUGH YOUR BLOOD EVERYTIME YOUR SKIN TOUCHES inshort MY SPARK na!.

OH NO! I am dead ! I am so dead!. Eto na ba yung malapit na sinasabi ko?.

---

Author's note

If you like the story :)
Press the star button kung may gusto i suggest comment lang !.

❤itsmeFAYEfheii❤