PALAGI NA LANG BA?

Prologue & Chapter1

Prologue
  Ako na pala si Rhian..isang ordinaryong estudyante sa RAINHS ..palagi akong nag-iisa dahil wala akong mga kaibigan dito dahil isa akong freak...kaya lahat sila nilalayuan ako......hindi ko man aminin preo ang sakit tanggapin na walang may gustong makikipagkaibigan sayo....

Ang mga parents ko naman ay palagi namann wala sa bahay dahil trabaho na lang ang palagi nilang inaatupag....Kaya nasasanay na akong palaging iniiwan at palaging nag-iisa...

Kaya sana makahanap rin ako nang isang taong magmamahal saakin at hindi ako iniiwan.....

Chapter1

Nandito ako sa school ngayon dahil firstday of school ngayon...kaya sana may mahanap akong kaibigan ngayon:-)...

Pagkatapos ng orientation pumunta na ako sa magiging classroom namin....

Pagpasok ko ...nakita kung masaya yung iba dahil kaklase nila yung mga kaibigan nila...kaya nainggit ako sa kanila ang iba naman ay nakaupo lang habang hawak ang kani-kanilang cellphone.......pumasok na lang ako at umupo sa usang bakanteng upuan....

Maya-maya rin ay dumating ang teacher at nagpakilala ito sa amin.....at nagsimula na rin ang introducing yourself......hanggang sa ako na...

"Hi ako nga pala si Rhian:-)"nahihiyang pagpapakilala ko...at bumalik na ako sa upuan ko....mamaya rin nagring na yung bell....

At lumabas na yung iba ngunit nagpaiiwan muna ako....Habang inaayos ko pa yung mga gamit ko biglang may lumapit sa akin....nabigla ako kasi ngayon lang na may lumapit sakin......

"Hi ako nga pala si Yessa:-)"pagpapakilala nya

"Hi ako naman si Rhian:-)"

"So Rhian Bestfriend na tayo simula ngayon ahhh:-)"napangiti ako sa sinabi nya dahil may kaibigan na rin ako ngayon......

Natapos ang school day...at uwian na sabay kaming umuwi ni Yessa...napakasiyahin nya pala...
Pagdating ko sa bahay....tahimik na bahay ang sumalubong sakin kaya napawi ang ngiti sa aking masayang mukha.....palagi namang ganito ehh...

Kaya dumeretso na lang ako sa aking Kwarto at ginawa ang assignment namin.......

Pagkatapos kong gawin ang assignment ko ay bumaba na ako at gumawa ng makakain kong panghapunan at kakain ng mag-isa....

At may tanong na pumasok sa isip ko
[kailan ko na naman kaya makakasama ang parents ko na sabay sabay kaming kumain?]........ngunit iwinaksi ko ito sa isip ko dahil alam ko naman na.....kahit kailan man ay hindi na ito mangyayari pa:'(.....

Pagkatapos kong kumain at ligpitin ang kinainan ko...ay bumalik na ako sa kwarto upang matulog.....at alalahin ang mga alala namin ng mga magulang ko at ako.....