My Windowhood

MY WINDOWHOOD

written by: serenity_23

 PROLOGUE:

Friendship comes when you find your own place in a person who cares and find time to be with you always. Friendship is a gift, a gift to be share, a gift that bears good fruits, for it's fruits will start building a sturdy road that you can rely on while facing the up's and down's of life.

but what if it turned out the other way? what if instead of friendship.. it is an animosity.. hatreds.. anger eventhough you both didn't know why you feel that strange to each other? what if suddenly you didnt want to see him? but destiny keeps on playing tricks on the two of you? will you ride on it or keep fighting ang going against its will?

let us hear a story of hatreds that turned into friendship.. will it develop into love? or will just remain untold and forgotten?

WINDOW 1

nung grade 3 ako, lumipat kami ng tirahan, sa isang village na malawak ang mga playgrounds, ang saya nga kasi ang babait ng mga kapwa ko bata, inaaya agad nila ako maglaro,, malaki din kung tutuusin yung bahay namin,, asa second floor yung room ko, malaki din tapos may terrace pa, kaso laging nilolock ni mommy yung bintana going there kasi natatakot sya na baka daw may lumipad na gamit ako tapos habulin ko daw tapos malaglag ako doon. well hindi ko naman sila masisisi, dadalwa lang kasi kaming magkapatid, ako ang bunso. i am achaezhiah selena rodrigo zhiah for short, kuya ko si achaero senico rodrigo kuya aero ang tawag ko sa kanya he is 2 years older than me and magkalapit lang kami ng room, malaki din yung kanya kaso walang terrace, close ako sa kanya lagi nya kasi ako pinagtatanggol sa mga nang aaway sakin.

well maayos ang pamilya namin, pinalaki nila kami ni kuya na mababait at hindi war freak, kaso isang araw nakita ko ang isang nilalang na unti unti akong ginagawang war freak! hmmpp,, 

sya si  David Himenez, magkatapat lang kami ng terrace ng room at ang pinakaworst pa, lagi nyang iniitsahan ng kung ano anong isekto yung terrace ng kwarto ko katulad ng mga ipis, gagamba at marami pa tapos palaging may note na "Dave is great" ,, buti nalang nakalock yung bintana papuntang terrace,, tapos tatawa ng malakas, parang baliw, katulad nung unang araw ko dito pagkagising ko, hindi na ako nakahikab kasi nakita kong may gumagapang na parang ahas doon sa window ng kwarto ko tapos nung nakita nya akong nagsisisgaw ay halos mamatay sya sa katatawa.. 

hindi ko alam kung nangaasar ba sya o talagang trip lang nya akong ganunin,, syempre to  the rescue yung kuya ko, hindi namin sinasabi kina mommy, initsahan din ni kuya yung kwarto nya ng mga alaga nyang centipede sa isang baso,, ayun nung umaga natapakan nya tapos kinagat sya, hahaha.. balita ko nga nilagnat pa sya nun.. siyempre bilang ganti niya hindi pa din siya tumigil. After a day or twO naghagis ulit siya ng limang butiki sa terrace ko.Hindi ko nga alam kung paano yun nakapasok sa isang basong tubig sa bed side table ko. Pero dahil wala nun si kuya Aero. Wala akong nagawa kundi magtatalon at umiyak. Nakita ko naman siya dun sa kwarto niya. Mamamatay matay sa pagtatawa. O, sige siya na. siya na talaga. at mula nun  i really hated him!

after kung gumraduate ng elementary nagmigrate kami sa U.S dun ako nag highschool and thats good kasi nakalimutan ko na din yung dave na yun, at mas nagfocus ako sa studies ko para maging proud sakin sila mommy. everything went well after my senior year we flew back to the philippines kasi gusto ni daddy iexpand yung business nya sa pilipinas, no choice ako dahil miss ko na rin naman yung buhay namin dun at saka im planning to enroll in a 2 yr course about film and photography. habang nasa plane kami niglang may itinanong si kuya na nagbalik sa mga alaala ni dave

"bunso, pano kapag nagkita na ulit kayo ni dave?" biglang tanong ni kuya aero habang asa eroplano kami

"whaaat kuya? it will never happen kundi.."