Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

Is this amour ตอนที่ 49 เกล้ากัปตัน

ผมไม่ได้คิดอะไรกับมันหรอก....ไม่มีทาง!!!!!??????

นั่นเป็นประโยคเดิมๆที่ผมค่อยย้ำกับตัวเองมาตั้งแต่เช้า เรื่องที่ผมไปหาไอ้เกล้ามันคืนนั้นและโดนจูบอย่างรุนแรง จนผมก็เกิดเป็นบ้ามีอินกับแม่งไปด้วย แล้วรู้มะว่าเกิดอะไรขึ้น .......จากนั้นมันก็ล้มลงไปกองกับพื้นนอนเมาหัวราน้ำไม่ยอมลุกขึ้นมาอีกไงครับ!!!

=___= แล้วคือใครล่ะที่เป็นคนลากมันไปนอนบนเตียง กูไงครับ!!! ตัวก็หนักอย่างกะหิน กว่าจะลากขึ้นได้ใช้เวลานานชิบเป๋ง!! เห้อ.... เอาเป็นว่าเรื่องคืนนั้นผมจะถือว่าตัวเองฝันร้ายไปละกัน

"เอ่อ..ไอ้กัป....วันนี้เข้าชมรมมั้ยว่ะ???"
เสียงไอ้โจ้โพลงขึ้นทำลายความคิดฟุ้งซ่านของผมจนหมดสิ้น แม่งเพิ่งจะมาโรงเรียนซะด้วย

"เข้าดิ...ไอ้เกล้าบอกให้เข้าทุกวัน อาจารย์เขาก็คุมความเรียบร้อยเหมือนเดิม"

"เห้อ...บางทีกูว่าอาจารย์ก็เคร่งกับกลุ่มเราเกินไปปะวะ กะอีแค่เปิดชมรมให้นิดให้หน่อยก็จ้องเรื่องมากอีกไอ้สัด" ไอ้โจ้บ่นกระปอดกระแปดใหญ่

"ช่วยไม่ได้นี่หว่า กลุ่มเราแม่งเสือกเป็นที่หมายตาของพวกอาจารย์ฝ่ายปกครอง ดีเท่าไรล่ะที่เขาให้โอกาส"

"เออ..เบื่อสัด"
ผมหัวเราะเบาๆกับหน้าเบื่อโลกของไอ้โจ้ ก่อนที่จะเอามือไปตบบ่ามันสองสามที และก็ดันเสือกรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมากระทันหันซะนี่

"เห้ย กูไปเยี่ยวก่อนเดี๋ยวมา" ผมไม่ได้รอคำตอบอะไรจากอีกคน แต่เพราะปวดมากจนต้องวิ่งกุมเป้ากางเกงไปที่ห้องน้ำทันที โอ้ยยยยยย นอนเช้าไม่น่ากินน้ำเยอะเลยสัส 

พอผมเข้ามาในห้องน้ำได้ ก็ถึงกับถลาเข้าที่ห้องน้ำที่ใกล้ที่สุด (โถฉี่มันต้องเดินเข้าไปอีกอะ ผมทนไม่ไหวแล้ววว) ก่อนที่รีบรูดซิปกางเกงตัวเองอย่างร้อนรน และปลดเปลื้องน้ำออกมาเสียงดัง เห้อ.....โล่งเหมือนยกภูเขาทั้งลูกออกจากอกเลยว่ะ