Uyanış

Ölmek için Doğmak

Selaamm ! Geç yükledim. Üzgünüm. Dersler yoğunlaşıyor.  İlk kısımda kendim nasıl olurdum diye düşünmedim. .Sizce Jade, nasıl iyileşir? Lana Del Rey - Born to die şarkısı bana bu bölümü yazdırttı. Bölüm şarkısıyla İyi okumalar :)

Bugün idam edileceğim. O kadar huzurluyum ki. Masum olduğumu biliyorum. Fakat en zor olanı, dün yaşadım. Beni yalnız bırakmayanlar, dün idam edildiler ve bu bana izlettirildi. Sırf suçu itiraf etmem için. Hayır, suçum yoktu. Suçum olmamasına rağmen, kralın emrini yok saymıştım. Saraydan kaçmıştım fakat yakalamışlardı. Dün ki, idamlar ise korkunçtu. Del  ve Yugin'in, kesik başı ve Luis ile Haru'nun yanmış vücutları. Luis ile Haru'yu, vampir oldukları için zehirli ateş ile yakmışlardı ve ölmüşlerdi. Şu an, dördü yan yanaydı ve bende katılacaktım. Ne kadar beni kraliyet mezarlığına gömmek isteseler de, izin vermemiştim. Yerim onların yanıydı ve mümkünse Haru'nun yanında olacaktım. Haru, yakılırken çok cesur davranmış ve ateş yanarken, çabucak ölmüştü. Fakat Luis'e acılı gelmişti. Delilah idamında, çok ağlamıştı ve titremişti. Yugin ise cesurca davranıp, hemen başını kestirmişti. Aynaya son kez baktım. Siyah, incilerle süslü elbisem ve siyah duvağım ile ölüme giden bir gelin gibiydim. Takılarımı takmıştım ve kolyemde yerini almıştı. Kendimi yeterince ölüme hazırlamış ve süslemiştim. Kıyafetimi ve küpemi alacak olan, celladın iyi para elde etmesi için kıyafetlerimi kaliteli kullanmıştım. Arkamdaki nedimeler ağlıyorlardı. Arkamdan General Hugo geldi. Üzgün görünüyordu. Sanki bu olanların, hiç olmamasını ister gibiydi.

General " Hanımefendi, hadi artık odanızı terk edin. İsteğiniz üzere, Dünya'daki servetiniz, kimsesiz çocuklara harcanacak ve oradaki ailenize de trafik kazası raporunu gönderdik. Sahte bir cesette." dedi.

" Peki, General. Mahkumiyetim boyunca, bu işlerimle ilgilendiğiniz için memnunum." dedim ve dışarı çıktık.  

İdam alanına giderken, halkım bana dokunuyor ve masumiyetimi haykırıyorlardı. En azından onlar, benim masumluğumu biliyorlardı. Bu da bana yeterdi. Çünkü babamı çoktan kaybetmiştim. Karşımda kral vardı. Yavaşça merdivenlerden çıkarken, celladım bana yardım etti. Platforma çıktığımda, kılıcı görememiştim. Kılıcı görseydim, belki tüm cesaretimi yitirebilirdim. Kalabalığa baktığım zaman en önde ağlayan Jack'i gördüm. Pelerinle kendini gizlemiş ve bana ağlayarak bakıyordu. Ona gülümsedim. Yanında annem vardı. Kendini gizlememişti. Derin bir nefes aldım ve platformun orta yerine geldim. Şimdi veda konuşması zamanıydı.

" Ben eskilerin Prensesi ve şimdi idama mahkum olan vatan haini Jade. Tanrı şahidim olsun ki, size asla ihanet etmedim. Sizlere, krala ve saraya ihanet etmedim. Sadece ateşle oynadım ve şimdi yanıyorum. Bir pervane misali, ateşe kendimi bıraktım. Bu ateş, benim aşkımdı. Şimdi sizlerin önünde ruhumun, affedilmesini diliyorum. Masum ruhum, günaha bulaştırılmak istendi. Tek korkum, Yüce Kral'ımızın gözlerinin kör edilmesidir. Şundan da eminim ki, gelecek bana merhametli davranacaktır ve benim masumluğum ispatlanacak. Benim bu duruma düşmeme sebep olanlar, cezalarını bulacaktır. Bu sözlerimi, son sözlerimi unutmayın. Şimdi sevgilimin yanına gidiyorum. Tanrım, ruhuma merhamet et ! " dedim ve karşımdakilere revans yaptım.

Kalabalık coşkuluca alkışlıyor ve ağlıyorlardı. Onlara gülümsedim ve arkama döndüm. Saçımdaki duvağı çıkardım. Küpelerimi, celladımın kesesine koydum. Kolyemi ise, General erdim. Bu kolyeyi Jack'e, verecekti. Hatıra olarak. Hizmetçim ağlayarak, bonemi kafa yerleştirdi. Siyahtı. Onlara tek tek sarıldım. General bana bakıyordu.

General " Pişmanım ! Olayların böyle olduğu için pişmanım ! Beni affedin demeye, yüzüm yok." dedi.

" Seni af ediyorum.Ruhum huzura kavuşacak." dedim ve önüme döndüm.