A thousand years for us

Sweet words

Crizhel POV.

Matinding kaba ang bumalot saaking katawan ng nasa tapat na ako ng pintuan ng opisina ni jared. Kumuha muna ako ng malalim na hininga bago ko ipihit ang doorknob. Hindi ko na ito kinatok pa. Nabuksan ko ito at dire-diretso naglakad ang aking mga paa na parang may sariling buhay..

"What brought you here Ms. Medina??" Napahinto ako sa kinatatayuan ko ng marinig ang boses niya.

"May gusto lang akong malaman" hindi ko parin ito tinignan at nakatuon ang mata ko sa paligid.

Naramdaman ko ang kanyang mga yapag na papalapit saakin.

"Halika Maupo ka dito" turo niya sa harap ng desk table na kaharap niya. Naupo naman din ako at humugot uli ng hangin sa aking loob para makapagsalita ako.

"A..ab..about sa ano..yung..kase." Na uutal-utal na saad ko. Nakakainis!!hindi na sana ako naparito pa..

"Tungkol saan ba ang tatanungin mo Ms. Medina??" Na binaling ang kanyang mga mata sa relong pambisig,na tila nagmamadali.

Muli ay humugot ako ng hininga. Tatanungin ko ba talaga??

"Na cu-curious na kase ako,tungkol ito Kagabi!! Ano ba kasing nangyari??!!" Lumabas din sa bibig ko ang kanina pang gumugulo sa isip ko.

Natawa naman ito ng pagak. Na siyang ikinaputlako. Naiinis na talaga ako!! Hindi nalang sana ako sumugod dito.

Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang isang de uniporme ding nurse.

"Sir sorry to disturb you,nandito na po kasi si Mr. Shayn para sa check up niya" saad ng babaeng nurse na mukhang kaedad din namin.

Tinignan ko naman ang kausap ko na sa ngayon ay nag-iimpake ng kanyang mga dadalhin sa check up. Sinuot na nito ang kanyang nurse vest tsaka tumayo mula sa harapan ko.

"Sorry Ms. Medina pero i really need to go. Mag-usap nalang tayo by monday. Sa bahay niyo,may schedule ka sakin sa araw na iyon" at agad itong nagtungo sa pintuan.

Wala nadin akong naisagot pa kaya hinayaan ko nalang ito. Napa isip nalang ako nang palabas na ito.

"Oh,by the way. Mag-ingat ka pag-alis mo. And remember, dont make yourself drunk again" nakangiti niyang saad bago lumabas ng pintuan.

Wala na akong naisagot bago paman siya lumabas ng pintuan.

*************

I feel relief ng makarating na kami sa aming mansyon. Mansyon ito kung tawagin dahil napakalaki nito at dito ginaganap ang mga big events ng pamilya medina.

Pagpasok ko ramdam ko na agad ang malamig na simoy ng hangin. Sapagkat ilang metro lang ang layo ng dagat mula dito sa aming mansyon.

"Crizhel!!!" Sigaw ng isang pamilyar na boses. Kilala ko itong taong to. Hindi ako pwedeng magkamali. Nandito siya. Nandito na nga ulit siya.

Nilingon ko siya at laking gulat ko nang yakapin niya ako. Hindi parin siya nagbabago.

"I miss you so much crizhel,sobrang namiss ko yung babaeng pinaka iingatan ko." isang malambing na boses ang kanyang isinalubong saakin.

"I miss you so much too ranz" balik yakap ko sakanya at hinalikan sa pisngi na siyang ikinaputla nito.

Ranz aedrianne raziel, 20 years old, graduated sa kursong BS-civil in engineering. Bestfriend ko siya simula pa noong grade school ako. Nagkalayo lang kami noong mag cocolege na siya at mag 3rd year high ako. Nag-aral kasi siya sa san francisco. 5years siyang nawala at grabe ang iyak ko noong nasa airport kami para ihatid siya.

At eto na nga siya ngayon. Nagbalik na siya. Natupad na niya ang kanyang pangarap, isa na nga siyang certified engineer. Grabe, miss na miss ko na talaga siya.

"Bakit dimo sinasagot yung mga messages ko sa FB?" Kunot noo niyang tanong saakin bago niya tinanggal ang pagkakabalot nang aming mga kamay sa isat-isa.

"Ranz naman ohh, busy kase ako, alam mo naman nag-aaral pa ako noh" tsaka ko pinagkrus ang aking dalawang kamay at binigyan siya ng nakakalokong poker face.

Natawa din naman ito at niyakap niya ulit ako. Nagtawanan kami at nagtungo na sa aking kuwarto upang makapag-ligpit ng aking mga gamit. Sumunod ito saakin kaya nagkwentohan kami habang inaayosko ang mga damitko. Hanggang sa lumabas sa kanyang bibig ang mga tanong na ayaw kong sagutin.

"I heard about the break up of yours" blanko parin ang ekspresyon nito na parang hinihintay niya akong sagutin siya.

Tinignan ko lang siya, yung tingin na ayoko pang pag-usapan ang tungkol saamin ng ex boyfriendko. Madali naman niya itong naintindihan kaya hindi na siya nagtanong pa.

"Halika nga dito, miss na talaga kita zhel" mabilis siyang naka upo sa tabi ko at niyakap na naman niya ako. Ramdam ko sa yakap niya ang sinseridad na bumabalot sakanyang puso.

Hindi na ako nakatiis pa at tuluyan ng bumagsak ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.

"Shssss..zhel ano kaba, nandito na nga ako eh, tahan na." Tinuyo agad naman niya ang aking mga luha gamit ang laylayan ng kanyang damit. Hindi parin siya nagbabago. Siya parin yung bestfriend ko na kahit kailan ayaw niya kong makitang umiiyak.

"Kung hinintay mo lang sana ako, hindi ka magkakaganito. I love you zhel, i promise i wont leave you anymore. Just promise me huwa ka ng umiyak." Hinalikan niya ako sa pisngi at lumapit sa aking tenga.

"You're forever mine crizhel, im sorry iniwan kita noon. Hinding hindi ko na ulit gagawin yun" bumulong ito na siyang ikinatindig ng balahibo ko. Mas humigpit pa ang kanyang yakap.

Umiyak ako lalo sa kanyang sinabi. Nagpapasalamat talaga ako sa panginoon dahil sa wakas nandito na ulit siya. Limang taon kong kinimkim ang mga problemat pasakit, pero ngayon handa na ulit ako na makasama si ranz. Ang nag-iisang lalaki na maka iintindi saakin. Ang bestfriend ko.

"Ranz kain tayo gutom na ako" saad ko sa pagitan ng aming kadramahan. Hindi naman ito nagulat sa inasal ko dahil sanay kami sa pagka bipolar ko. Tumawa nalang ito.

"Gusto mo ipagluto kita?" Kunot noo akong napatitig sakanya.

"Serriously?? At kailan kapa natutong magluto?? Eh last time na pinagluto mo ako lahat sunog!" Natatawa kong sagot sakanya.

"Ano kaba naman zhel, syempre natuto ako sa san francisco, nag-iisa ako sa unit ko, eh di syempre pinagluluto ko yung sarili ko doon. Alam mo namang Hindi ako yung taong palaging order o take-out" pagyayabang niya saakin.

"Oo na sige na! Ikaw na tong magaling. Bilisan mo gutom nako!" Sabay hablot ko sa kanyang kamay at nagtungo sa kusina.

I cant hide the fact that, i really miss him..

So much...

*************

Nasa jeep ako noong tinatype tong story then yung lalaking naka shade sa tabi ko,ewan ko patingin-tingin yata sa ginagawa ko. Haha muntik ko nang sabihin "kuya may wattpad ka??follow mo naman ako tsaka like mo tong story ko,basahin mo din ha" buti diko ginawa, isa pala siyang bulag,grabe!! Sorry kay kuya.

-pls vote and mag comment po kayo.wala pa akong mga readers pero okey lang ;) no matter what, itutoloy ko parin ang pagsusulat ng story na ito <3 ^_^
-aselDgreat