คิดแล้วก็แค้นคิดแล้วก็โมโหโว้ย>_<!!! ไอ้หล่อนิสัย
เสียนั่นบังอาจมาว่าฉันซุ่มซ่ามเรอะ!!
"ยัยทิชา!แกเป็นอะไรอ่ะเอาแต่ทึ่งหัวตัวเองอยู่ได้เนี่ย!"
ยัยเคธที่สังเกตการกระทำของฉันมาตั้งนานแล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย
"ฉันสิต้องถามพวกแกว่าเมื่อวานพวกแกทิ้งฉันกลับบ้านคนเดียวได้ไง"
ฉันเลิกคิ้วถามมันอย่างสงสัยกลับบ้างจนมันยิ้มเจื่อนๆมาทางฉันที่ยืนมองพวกมันอย่างจับผิด
"โทษทีว่ะเพื่อน เมื่อวานพี่เทลล์มารับฉันไปทานข้า
วที่บ้านพี่เขากับคุณพ่อคุณแม่น่ะ^_^"
เหอะๆที่แท้ก็พี่เทลล์นี่เองที่มารับยัยนี่ไปทานข้าวที่บ้าน แต่พี่เขาลงทุนมารับมันถึงที่ห้างเลยเรอะ!!!
"ส่วนฉันต้องตามจีบพี่เกรอยู่แล้วสิ หึ!เมื่อวานนี้ฉัน
เห็นพี่เกรมากับตุ๊กตาตัวใหม่ก็เลยทนไม่ได้เลยไปเป็นกางขวางคอและลงมือซะหน่อยน่ะ"
หึๆยัยยามินี่ขาโหดตัวจริงเลยแฮะO_O!!ถึงขั้นลงไม้ลงมือซะด้วย!
"โอ้โห!แล้วแกทำยังไงกับยัยนั่นวะยามิ"
"อืม..ก็แค่เดินเข้าไปตบหน้ายัยนั่นฉาดหนึ่งและจูบพี่เกรต่อหน้ายัยนั่นเท่านั้นแหละ"
ยัยยามิพูดพลางไหวไหล่เล็กน้อยเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ธรรมดาหรอ?
"แกบ้ารึเปล่ายามิ!แกทำแบบนั้นยิ่งทำให้พี่เกรเกลียดแกเพราะทำพี่เขาขายหน้านะ!!"
ฉันพูดแกมเตือนยัยยามินิดหน่อย ยัยยามิค่อยๆหันมา
มองฉันช้าๆและยิ้มให้นิดหนึ่งก่อนจะพูดออกมา
"ฉันรู้ดีชา...แต่เพราะฉันรักพี่เขามากนะถึงทำแบบนั้นน่ะถึงการตอบแทนที่ได้มาคือการตบหน้าโดยฝีมือของคนที่เรารักน่ะ หึ!น่าสมเพชใช่มั้ยล่ะ?"
คำพูดของยามิทำเอาฉันและยัยเคธหันมามองหน้ากันอย่าอึ้งๆก่อนจะมองแก้มยัยยามิที่มีพลาสเตอร์แก้ปวดขาวๆแปะไว้ที่หน้า แล้วนํ้าเสียงที่ตัดพ้อของมันคือ
อะไรกัน.....
