Een meisje en haar (geheime) leven.

Steven

Hoofdstuk 5

Toen ik het klaslokaal binnen liep viel ik zowat flauw van verbazing. Aan het tafeltje langs mij zat iemand. Het tafeltje dat leeg hoorde te zijn. En het was niet zomaar iemand. Het was Steven!! Blijkbaar zei ik zijn naam hardop want Dylan die langs mij stond vroeg: 'Ken je hem?' Ik knikte. Ik heb hem gister in het bos ontmoet. Wat doet hij nou hier?? Dylan keek me aan en zei: 'Hij zit sinds vrijdag middag ook bij ons in de klas.' Vrijdag middag, huh? Ik dacht na. Ow ja, toen kreeg ik die zonnesteek. Dylan lachte. Ja dat weet ik. 'Ik moest je naar huisbrengen van de directeur.'  Dylan liep naar zijn plaats. Een beetje versuft ging ik ook zitten. Ik negeerde Steven en dacht na. Dus Dylan had me vrijdag naar huis gebracht. Dat betekende dat hij ook de gene was die me van het terras had gedragen. Ik voelde dat mijn wangen begonnen te gloeien. Ik bloosde. Dylan had mij gedragen!! In zijn armen!! Snel verdrong ik de rest van mijn gedachtes en viste mijn boeken uit mijn tas. Stecen die langs mij zat staarde naar me. Ik staarde terug. Hij lachtte. Een paar van de kinderen uit mijn klas keken om en ik kreeg woedende blikken mijn kant op. En ik wist waarom. Nu ik Steven zo in de klas zak zitten was het ne pas opgevallen. Hij was niet alleen even lang als Dylan maar ook even knap. Ik draaide mijn hoofd weg. Ik had Dylan al naar mijn kant gehaald. Het zou niet goed zijn als ik Steven er ook nog bij betrok. Hé! 'Waarom negeer je me?' Aaaw, kom nou. Ik heb toch niks gedaan?. Het was Steven die dat zei. Ik draaide mijn hoofd terug en antwoorde: Klopt, het ligt niet aan jou maar aan mij. Wie met mij omgaat krijgt het zwaar te voorduren dus blijf maar beter uit mijn buurt. Toen draaide ik mijn hoofd weer weg. Steven was even verbaast maar daarna fluisterde hij: Maakt mij niet uit, jij bent veelste interessant om zomaar te laten gaan... Wat bedoelde Steven?! Ik snapte er niets meer van. Er was wel een ding wat ik snapte. Door de twee knapste jongens van school bij mijn kant te hebben had ik mezelf veel problemen op mijn schouders gehaald.