Echtgenoten | Boek 3 | Jacob Sartorius (Gestopt)

1

-Luna-

"Wie gaat eerst?" Vroeg de stylist die voor ons stond.

"Jij!" Zeiden ik en Alana tegelijkertijd.

"Jij, want jij bent ouder." Zei ik.

"Jij, want jij houd van make up!" Zei Alana terug.

"Ik zeg wel een naam aangezien ik niet weet wie wie is." Zei de stylist.

"Alana?" Vroeg ze en ik lachte.

"HAHA!" Schreeuwde ik. Ze gromde en liep mee.

Vandaag is de dag waar ik afstudeer. De dag waar ik van al mijn stress verlost word en ik weer na een lange tijd kan ademen.

Ik nam een slok van mijn ijskoffie en keek naar Alana toe. De stylist was bezig met haar haren en ze keek via de spiegel mee.

"Gaat u mee voor uw make-up?" Vroeg een andere vrouw. Ik knikte vriendelijk en liep achter haar aan. Ze liet me zitten in een zwarte leren stoel voor een spiegel.

Ze rolde een karretje vol met make-up spulletjes naar mij toe en deed mijn haar in een staart.

"Dus vertel me, Luna, wat heb jij en je zus vandaag?" Vroeg ze terwijl ze met een make-up remover doekje over mijn gezicht heen ging.

"Vandaag is mijn diploma uitreiking." Zei ik trots.

"Jeetje, ik ken dat gevoel." Zei ze en spoot wat spul op haar hand. Ze greep een borstel en dipte het in het vloeistof en bracht het aan op mijn gezicht.

"Dan heb je zestien jaar op school gezeten en dan ben je eindelijk klaar. Alsof je een zware last bak op je schouders draag en het eindelijk ervan af kan." Zei ze en ik knikte.

"Precies mevrouw." Zei ik.

"Mevrouw? Noem me maar Jenny hoor. Mevrouw maakt me zo oud, ik ben pas 38." Zei ze en ik keek haar aan.

"38? Ik dacht minstens in de twintig!" Zei ik en ze keek me dankend aan.

"Wat aardig van je!" Zei ze en depte wat poeder op mijn gezicht. Mijn telefoon ging af en ik zag dat ik een spraakmemo van Jacob kreeg.

"Hey baby, gaat alles goed? Ik hoop dat je het een beetje naar je zin heb. Ontspan zodat je straks slayed bij de uitreiking." Hij lachte nerveus.

"Ik snap nog steeds niet waarom je die make-over wil doen. Je bent mooi zoals je bent, nog mooier in mijn armen. Maar geen zorgen, ik heb er al voor betaald en ik hoop dat je me niet steekt met de acryl nagels die je krijgt. Ik hou van je, naar de maan en terug! Man, kon ik je nu eens zoenen." Hij eindjgde de spraakmemo en trof mezelf lachend als een ezel.

"He's a keeper." Zei Jenny.

"Weet ik," Lachte ik.

"Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?" Vroeg ze.

"Ik was fan van hem." Zei ik en sloot mijn telefoon.

"Fan?" Vroeg ze.

"Ja, Jacob Sartorius. We waren dertien toen hij naar mijn school kwam. Hij was mijn buurjongen." Zei ik en dacht terug naar die goede oude tijden.

"En toen?"

"Mijn zus deed alsof ze mij was en ging op een date. Jacob wist het en zei nee tegen Alana maar kwam persoonlijk naar mij toe, om te zeggen dat hij wist Alana dat was." Zei ik.

"Typisch tweelingen." Lachte ze en greep een grote zwarte palette.

"Jacob zei tegen mij dat hij mij leuk vind en toen...ja je weet hoe verkering gaat als je dertien jaar bent." Lachte ik.