DENİZ GÖZLERİN

SENİ BIRAKMICAM

Multimedyadaki:eser
Geceleri niye bu kadar soğuk olur ki kimse yok mu burası çok karanlık ve soğuk,"üstümü örtecek kimse yok mu yardım edin çok üşüyorum"bir parlak ışık gözümü teğet geçerek biyeri aydınlatıyordu o yere doğru baktığımda annem ve yanın da küçük bir kız çocuğu,yine çok güzel çok tatlı bir ses ile;
"Anne bak"diyerek beni işaret etti yanındaki kadının yüzü daha belirgin olmaya başlayınca yüzü tam net oldu bir an suratıma naif bir gülümseme yerleşti ama bir anda kızgın bakışlar bana çok içten sesi ile;
"Kızım canım kızım"dedi bir an gözlerim doldu ama yaş akmadı,akmıcak beni istemeyenler için akmıyacak;
"Bana kızım deme"
Yine o tatlı ses
"Ablam mı bu kız"
"Evet kızım o senin ablan"
Kin ve kızgınlık duygularım birleşerek;
"Ben senin ablan değilim seninde kızın değilim asla olmadım olmayacağım"
....

Gözlerim açtığımda çok terlemiştim neyseki yine rüya,rüya bile değil kâbus resmen çok yoruldum artık böyle rüyalar görmekten istemiyor görmek,uyanırken bağırmış olacağım ki kızlar uyanmışlar ve benim yanıma gelmişler,ama dertleri o değil tabi dün nolduğunu gülperi hemen;
"Hadi anlat"
"Neyi"
"Dün gece noldu"
"Bişi olmadı nişanlısı geldi bi kaç bişi söyledi ağrıma gitti bende ona alması gereken lafını söyledim sonra işte eser eve bıraktı"
"Bu kadar mı"hem meraklı hem de umutsuz.
"Evet bu kadar"
"Aman be bizde bişi oldu zannettik burda bunlar olduysa dedik"
"Hiç bişi olmadı tamam yeter bu kadar"diyip yatağımdan kalktım ve cok terledigim için duş almak istedim hemen dolaptan iç çamaşırları mi alırken aklıma eser geldi o hali,hemen aldım ve kapadım banyoya girip kapıyı kilitledim,hemen duşa kabine girip kendimi suyun altına bıraktım,cok geçmeden banyodan çıktım ve elime telefonumu alıp yatağa oturdum,aslında oyunculuk eğitimi almayi çok istiyordum ama radyo ve televizyon bölümü okuyorum lisede de o bölümü okumuştum,ama sürekli çeşitli olarak telefondan seneryolar yazmayı seviyorum,belki bir gün senarist falan olurum yine onlardan bir gündü elime aldığım gibi yazdığım uygulamayı açtım ve bi başlık attım,"MİYAMİ ÜZGÜNÜM" genelde çocukların hayal güçleri veya genç kız edebiyatı falan yazardım ama bu sefer yalanlarla büyüyüp yetişmiş,hatta tek ailesi değil iş hayatı evlilik hayatı bile yalan 26 yaşındaki kadının hayatından yazıcam,farklı olsun biraz...

Tam başlıcakken telefonuma bir numaradan mesaj geldi numarayı bilmiyordum;
"Deniz nasılsın"buda kimdi şimdi
"Kimsiniz"
"Ben ben eser"
"Numaramı nerden buldun"
"Herşeyini buldum"
"İyiyim sen"
"Bende iyi olmaya çalışmaya çalışıyorum"
Bu çocuk niye sürekli düşünceli cümleler kuruyor o kadar zeki değilim ki;
"Ha anladım"
"Cidden anladın mi"oda anlamış akıllı çocuk;
"Yok aslında anlamadım"
"Boşver o zaman"
"Boşverdim😊"
"☺dışarı çıkabilirsin"
"Şimdi mi"
"Deniz motor kullanmayı öğretmek istiyorum sana"
"Şimdi çıkamam ki"
"Ne zaman çıkarsın"
"2-3 gibi anca sabah da kahvaltı yapıcam"
"Tamam afiyet olsun"
"Sanada"birden kapının açılıp oda görevlilisinin sesi geldi;
"Kahvaltıya"
Tekrar esere dönüp;
"Kahvaltıya gidiyorum ben"
"Tamam"
"Sen yemiyormusun"
"Sabahları genelde yiyemem"
"Tamam😋"
"😙"
Bune niye bunu attı ki,hemen telefonu yatağa bırakıp aşşa indim kahvaltıda;
"Haşlanmış yumurta hiç sevmem
Patates püresi
Domates-salatalık
2 dilim ekmek
Kuşa versen oda doymaz tamam biraz fazla yiyen biriyim ama ne yapayım yani aç oluyorum...

Hepsini yedikten sonra yukarı çıktım ve yatağa uzanıp saçlarımla oynamaya başladım kendimi hayallere bırakarak;

"Baba dizine yatabilirmiyim"
"Gel Yat aşkım kızım"
"Saçımla oynarmısın"onun oynaması beni sakinleştirici iğne yapınca ki uysallığı veriyor,huzur veriyor,mutluluk veriyor babamın bana aşkla bakması beni mutlu ediyor...

Yaşadığım hayalimden telefonumun çalması ile çıkıverdim arayan eser idi hemen açıp;
"Efendim " dedim
"Yedin mi"
"Evet yedim"
"Ne yedin"
"Patates püresi domates salatalık ve 2 dilim ekmek"
"Doydun mu sen"
"Tabiki de doymadım"
"Tamam yeme bişiler 2-3 gibi yeriz bişiler"
"Olur"
"Deniz"
"Söyle"
"Çok değişik ve bir o kadar da zor bir soru sorcam"
"Zorluklara alışkınım sor"
"Tamam,annenin ve babamın yokluğunu en çok ne zaman hissediyorsun"
"Yokluk mu,varlarmıydıki önceden var olup ölseler tamam,ama hiç yoktu lar ki"
"Ama 5 sene berbat onlarlaydın en çok ne zaman"
"En çok annemi ergenlik döneminde yokluğunu hissetmiştim,herkes herşeyini annesiyle paylaşırken ben paylaşamadım"
"Peki babanı"
"Babam benim için her zaman çok başkaydı onun yokluğunu hep hissediyorum,ama en çok hiç sevgilim olmadığında hissetmiştim çünkü babam bana küçükken 'aşkım kızım'derdi ve saçımı sıvazlardı"
2-3 dakka ses gelmedi ve;
"Babanın yerini hiç bir erkek tutamaz mi"
"Asla çünkü hayatıma babamdan başka erkek sokmak istemiyorum"
Yine aynı şekilde duraksadı ses gelmedi ve;
"Hiç bir erkeğe güvenmiyormusun"
"Ya o farklı güvenmek değil hiç bir erkek bana babam gibi sarılamaz babam gibi aşkla bakamaz babam gibi değer veremez"
"Tamam 2-3 gibi görüşemicez benim işim vardı unutmuşum"
"Ha tamam o zaman görüşürüz"
"Görüşürüz"...

ESERİN ANLATIMI
İlk defa ondan başka bir kızı o banka oturttum ve kendim bile daha oturmazken,ilk defa başka bir kızı dudağından öptüm ve aynı onun gibi öpüyor deniz ona çok benziyor o bana kendimi iyi hissettiriyor yurda kadar bırakıp hemen eve geçtim yatağa yatıp uykuya daldım...
Sabah direk uyandığımda uyandığını düşünürek mesaj attım denize ve konuştuk kahvaltıya gideceğini söyleyince konuşamadık.
Geldiğini tahmin ederek denizi aradım ve duyduklarım beni benden aldım niye babasından başka hiç bir erkek ona aşkla bakamaz ki belki diğerleri değil ama ben bakarım çünkü ben denizi seviyorum,öyle arkadaşça değil ona gerçekten aşığım onu asla bırakmıcam ne olursa olsun onu kaybedemem...

Telefonu bir anda acele ile kapadı buluşmıcakmışız öyleymiş aman işi çıkmıştır telefonu yatağa bırakıp tekrardan uzandım ve uzanış o uzanış...

Bilerek kısa tutmak istedim çok sıkılmayın diyerek,hatalarımı söyleyin istediğiniz gibi eleştiri yapabilirsiniz😘😘😘😘