They don't know about us (ft. Niall Horan)

Hoofdstuk 5.

''Gaat het wel?'' vraagt Joost aan me, als hij ziet dat er een traan over mijn wang rolt. ''Ja alles gaat goed hoor, maar zou je me toch even kunnen excuseren?'' vraag ik. Langzaam laat ik Joost los. Boos en met grote stappen, loop ik naar Niall en Samira. Als ik voor ze sta, staan ze nog steeds te zoenen. Ruw trek ik ze uit elkaar en richt ik me op Niall.  ''WAT BEN JIJ EEN GROTE IDIOOT ZEG!'' schreeuw ik tegen Niall, en ik duw hem hard naar achteren ''Wow Rachel, doe rustig, wat heb jij?'' vraagt Niall verbaast. ''WAT IK HEB?!'' ''DAT KAN IK BETER AAN JOU VRAGEN!'' schreeuw ik, en nogmaals geef ik Niall een harde duw. ''Rachel, waar heb je het over?!'' roept Niall geschrokken. SNAP JE HET DAN ECHT NIET?!'' schreeuw ik weer. ''Nee, echt niet!'' zegt Niall. Ik kijk hem diep in z'n ogen aan. Zijn ogen stralen angst en verdriet uit. ''Ik vind je leuk Niall...'' zeg ik dan. ''En ik hoorde jij mij ook.'' ''Maar ze hadden het fout, en ik ook.'' Dan pas merk ik dat iedereen staat mee te genieten van het gesprek tussen Niall en mij. De  tranen springen weer in mijn ogen. Snel draai ik me om en ren ik weg.

Ik sta in de meisjes WC, mezelf een beetje te bekijken. Ik heb lang donkerblond haar en grote bruine ogen. Mijn moeder noemde me vroeger altijd bambi. Vanwege mijn ogen. Mijn mascare is helemaal uitgelopen, en mijn ogen zijn dik en rood. Dan hoor ik de deur open gaan en vanuit de spiegel zie ik Sophie binnen komen. "Alles oke?'' vraagt ze. ''Ziet het eruit alsof alles oke is.'' zeg ik bot. Sophie zegt  niks. ''Sorry Soof, ik ben een beetje overstuur.'' ''Geeft niet, ik snap het wel.'' zegt Sophie dan. Ik begin weer te huilen. ''Kom hier schat.'' zegt Sophie. Ze loopt naar me toe en omhelst me dan. Ik leg mijn hoofd op haar schouder. Dan moet ik lachen. ''Soof, ik heb je schouder nat en zwart gemaakt.'' zeg ik. Sophie laat me los en kijkt naar haar schouder. ''Haha, geen probleem, deze jurk is toch van m'n zus. Inene krijgen Sophie en ik een lachbui. Ik krijg tranen in m'n ogen, maar deze keer is het van het lachen. ''Gaat het weer een beetje?'' vraagt Sophie dan als we uitgelachen zijn. ''Ja, het gaat wel, dankje Soof.'' zeg ik en ik geef Sophie een kus op haar wang. ''Wil je weer naar binnen?'' vraagt ze dan. ''Euhm, oke is goed, ik wil dat gezicht van Niall nu wel eens zien.'' lach ik. ''Nou, die is niet vrolijk hoor!'' ''Hij schrok zich dood.'' zegt Sophie. ''Net goed!'' zeg ik en we lopen terug naar binnen.

Als ik binnen ben gaan meteen alle ogen naar mij. Iedereen staart me aan en een paar mensen staan te wijzen. Met mijn hoofd naar beneden loop ik verder de zaal binnen, door Sophie gevolgt. Dan kijk ik voor me en zie ik Joost staan. ''Wat was dat daarnet?'' vraagt hij aan me. ''Sorry Joost, maar dat zijn eventjes prive dingen.'' zeg ik. ''Ja, daarom kon zeker iedereen met je mee genieten!'' zegt Joost boos, en hij loopt weg. Alleen en verbijsterd blijf ik achter. Dan komt Harry naar me toe. ''Euhm, Rachel...'' ''Niall wil je even spreken.'' zegt hij dan. ''Niall kan de pot op!'' zeg ik boos. ''Ik snap je wel hoor.'' zegt Harry. ''Alleen Niall niet...'' ''Waarom zou hij het moeten snappen?!'' schreeuw ik half. ''Hij gaat maar lekker naar die Samira toe!'' ''Ik bedoel, jaloers ben ik toch al!'' schreeuw ik nu wel hardop. Een paar mensen kijken me weer aan. Harry legt zijn hand op mijn schouder. ''Hij staat buiten...''