SİYAH'A MOLA

Bölüm 18

DERİN

Çok yorulmuştum. Bu hayat maratonu beni çok yoruyordu. Şuan hem fiziksel olarak, hem de psikolojik olarak kötüydüm. Eve gitsem iyi olacaktı.
"-Aleyna, ya ben bir eve uğrayayım"
"-Tamam git git, sorun değil"
"-Yine gelirim. Ama iyi, kötü ne olursa olsun beni ara"
"-Tamam kanka"
"-Birşeye ihtiyacın var mı?"
"-Hayır kanka. Saol" Aleyna ile vedalaştıktan sonra hastaneden çıktım.

Yine lanet olasıca o çocuk aklımdaydı. Ne yaparsam yapayım onu düşünmeden edemiyordum. Ama ne olursa olsun kararımdan vazgeçmeyecektim. Ben ne yaptıysam onun için yaptım. Benden özür dilemeyene kadar onunla konuşmayacağım. Bu ne kadar çocukça görünse de kararımın sonuna kadar arkasındayım. Tek korkum, onu görürsem eğer bu kararımdan vazgeçeceğim gibi görünüyor. Şimdilik deneyeceğim bir yol vardı o da onun olduğu ortamda bulunmamak. Evet.. en doğru karar buydu.

Eve gelirken tam kapıya kilidi kuruyordum ki içeriden yemek kokularının geldiğini hissettim. Kapıyı açtığımda yine herşey bıraktığım gibiydi. Bilmiyorum ama bir anda korktum. O Umut olayı aklıma geliyordu. Bunu unutmazsam bu gece uyuyamayacaktım. Kendi kendime şarkı söylemeye başladım.
"-Umut yok, bir ışık yok ellerimde, ben hâlâ....." Uff ne saçmalıyorum! Evde kötü bir sessizlik hakimdi. Bir an annemleri özlediğimi hissettim. Odaya geldiğimde kapıyı açtım. Vee..
"-Rüzgaaarr"
"-Merhaba"
"-Sen.. senin ne işin var burda"
"-Uff be güzellik bir dur. Yeni geldik zaten. Hemen soru yağmuruna mı tutacaksın?"
"-Yok ben seni aniden karşımda görünce şaşırdım da"
Rüzgar, Muğlada ki en yakın dostumdu. Onunla bir aralar çıkmıştık ama önemli birşey değildi. Zaten sanırsam o zamanlar yedinci sınıftaydık. O günden sonra hep dost gibi kalmıştık. Onu çok özlemiştim. Buraya geldiğimizden beri onu hiç aramadığımı fark ettim. Ve kendime içten içe kızdım. Bu düşüncelerimi bir kenara bırakıp Rüzgar'a sarıldım. Yine aynı Rüzgardı. Havalı, egoist ve yakışıklı bir tipi vardı.
"-Lan çok özlemişim seni be Derinim"
"-Bende ya. Buraya geldikten sonra seninle hiç konuşmadık. Ama olanları bir bilsen" beraber salona doğru ilerledik.
"-Neler oldu ki?"
"-Ooo, senin bu süper arkadaşının tam süper bir hayatı var"
"-Ee anlatta bileyim o 'süper hayatı'"
"-Yani süper dediysem, süper maceraları olan bir hayat"
Ona kısa kısa Deniz'den, Toprak'tan, Aleyna'dan, Anıl'dan, Kayra'dan, Umut ve çetesinden bahsettim. Ha birde o yıldızlı Ayhan Hocadan.
"-Bu Umut mudur nedir devamı olursa yemin ederim onu doğduğuna pişman ederim"
"-Ya boşver şuan nerde oldukları bilinmiyor zaten"
"-Sorunda orda ya Derinim, birgün ya karşına çıkarsa"
"-Kötü düşünme, boşver. Yakalanacaklar elbet"
"-Hadi öyle olsun. Ee benim kızımın ilişki durumu nasılmış?"
Rüzgar'dan tabi ki saklamayacaktım. Ama nasıl söyleyecegimi de bilmiyorum. Halıya bakıp dalarken Rüzgar konuşmaya başladı.
"-Sen niye daldın bakayım. Böyle yaptığına göre kesin birşeyler var"
"-Ya evet aslında var ama ne bileyim taşlar tam oturmadı"
"-Kim bu yakışıklı prensimiz"
"-Kayra" Kayra'nın adını söylediğimde nedense hiç şaşırmamıştı. Ona Kayra ile geçen tüm anımı anlatmaya başladım. Tabii şuanki durumumuzuda.
"-Bak Derin. Olaya senin yönünden bakarsak, haklısın. Çünkü sevdiğini korumak istemişsin. Ama Kayra'nın yönünden bakarsak, oda haklı. Çünkü oda sevdiğini öyle kavganın ortasında bulmak istememiş. Yani ikinizde birbirinizi düşünmüşsünüz" dediğinde Rüzgar'a hak verdim.
"-Ama o kalbimi kırdı. Ve Özür dilemeyene kadar konuşmayacağım"
"-Hm bak orasına ben karışmam. Ama seni üzecek birşey yaparsa o zaman ilk işin beni aramak olsun"
"-Ya sen beni boşverde. Hangi rüzgar attı seni buralara"
"-Derin!! Yaptığın espiriyi duymamaya çalışıyorum. Hem kankamı özlemişim gelemez miyim?"
"-Beni özledin diye mi geldin yani?"
"-Evet. Teyzemden basketbol için izin kopartabildim"
"-Ama basketbol işi için gelmedin. Ee ne kadar kalacaksın?"
"-Bilmiyorum. Ama çok kalamam teyzemi kızdırırsam neler yapacağını biliyorsun" dediğinde gülmeye başladık. Rüzgar'ın anne ve babası trafik kazasında ölmüştü. Yani ben öyle biliyorum. O yüzden teyzesinde kalıyordu.
"-Acıktın mı Derin? gel birşeyler yiyelim"
"-Hem de nasıl"