Hoofdstuk 1

1.2K 18 2
                                    

'Emily, opstaan!' roept mijn moeder. Ik spring uit bed, eindelijk vertrekken we naar Londen! Ik kijk er al een heel schooljaar naar uit, en vandaag is het eindelijk zover! Ik trek mijn kleren aan en loop zachtjes de trap af, het is nog maar 4 uur dus ik wil de rest niet wakker maken. Ja 4 uur, ik moet vroeg opstaan anders mis ik de bus, want die komt al om 5 uur. Dat komt omdat we zo zeker geen tijd verliezen, en we genoeg tijd hebben om Londen te verkennen. Eens beneden begin ik te ontbijten en terwijl check ik nog even Facebook en Twitter. Niet dat er al veel op te doen is want iedereen slaapt nog. Voordat ik terug naar boven ga om mij verder klaar te maken stuur ik nog een tweet: 'London here I come!!'. Ik ga naar boven en begin mijn tanden te poetsen. wanneer ik klaar ben ga ik terug naar beneden. 'Ben je zeker niets vergeten?' vraagt mijn moeder. 'Nee, mam ik ben niets vergeten.' Dan licht mijn scherm van mijn gsm op. ik zie dat het van Emma komt. Emma is mijn beste vriendin en dat al sinds de eerste kleuterklas.

Emma: omg het is bijna zover, we gaan naar Londen. joepie!!!! x

Ik: ja OMG, echt geweldig!!!! x

Emma: zie aan de bus. x

'Emily, ben je klaar we moeten vertrekken?' 'Ja mam ik kom eraan.' op weg naar school kan ik bijna niet stil zitten, zo zenuwachtig ben ik. Wanneer we aan het school komen zie ik Emma al staan en zwaai naar haar. Mama parkeert haar auto en neemt mijn koffer eruit. 'Waarom heb je toch zoveel bij?' vraagt mijn moeder. 'Je kunt beter te veel bijhebben dan te weinig,' zeg ik. Ik loop met mijn koffer naar Emma toe en samen beginnen we heel hard te roep ' wij gaan naar Londen, joepie!'. De rest kijkt ons aan van hoe kunnen die op dit uur al zo actief zijn. Zelf zien ze echt moe uit ze hebben allemaal slaapoogjes en willen zo snel mogelijk de bus op, om ze weer verder te kunnen slapen. Ondertussen is iedereen aangekomen en zien we de bus aan komen rijden. We stoppen onze koffers in de bus en nemen afscheid van onze ouders. Wanneer we vertrekken zwaaien we nog naar onze ouders, en weg zijn we!!!

Ongeluk (one direction)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu