They don't know about us (ft. Niall Horan)

Hoofdstuk 6

Stapje voor stapje loop ik naar buiten. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin in een gesprek met Niall, maar als ik het nu doe ben ik er vanaf. Ik duw de grote Rode schooldeuren open en zoek Niall. Als ik hem zie zitten, loop ik naar hem toe. "Je wilde me spreken?" zeg ik bot tegen Niall. "Euhm, ja klopt." "Rachel het spijt me echt ontzettend en ik wild-." "Waarom deed je dat?!" onderbreek ik Niall. De tranen springen weer in m'n ogen. "Ik weet het niet, ik... ik, ik wilde je jaloers maken zodat je mij leuk zou vinden." stottert Niall. "Dus zoen je haar gewoon even doodleuk?!" zeg ik boos. "Rachel het spijt me zo erg!" "Als ik de tijd terug kon draaien, dan deed ik dat echt!" zegt Niall. "Waarom zei je niet gewoon dat je me leuk vond?" zeg ik wat zachter. "Ik was bang dat dat onze vriendschap zou verpesten." zegt Niall. "En dit niet dan?!" roep ik weer boos. Niall begint te huilen. "Ik wilde je echt geen pijn doen Rachel, ik wist niet eens dat jij mij ook leuk vond." snikt Niall. "Had je dan niet in de gaten dat ik de hele tijd wachtte op het moment dat je mij zou vragen?" vraag ik. "Nee echt niet!" zegt Niall, terwijl hij zijn tranen weg veegt. Ik kijk Niall diep in z'n ogen aan. Ze zijn zo mooi! "Wat is heel mooi?" vraagt Niall. Dat had ik dus hardop gezegd. "Nee niks, laat maar." Even is het stil. "Het spijt mij ook." zeg ik dan. "Ik had misschien niet zo fel moeten reageren..." "Nee het is oke." "Jij hoeft helemaal geen sorry te zeggen." "Ik deed jou pijn, dus het is mijn fout, niet de jouwe!" zegt Niall. Ik glimlach flauw. "Is het nu weer goed?" vraagt hij dan. "Ik weet het niet... ik denk het." Er valt een ongemakkelijke stilte. "Rachel?" zegt Niall na een tijdje. Ik draai mijn hoofd naar Niall. Dan voel ik zijn lippen op die van mij. Ik kus hem terug.

Dan gaat mijn mobieltje af. Snel laat ik Niall los en neem op.

Ik: Met Rachel

Mama: RACHEL KOM NU HEEL SNEL NAAR HUIS!

Ik: Mam wat is er?

Mama: Er is iets met Sam! Kom nu naar huis!

Ik: Ik kom er meteen aan!

Dan hang ik op. "Wat is er?" vraagt Niall, als hij mijn geschrokken gezicht ziet. "Het gaat niet goed met Sam..." zeg ik. "Dat is je broertje toch?" "Ja." is het enige wat ik zeg. "Ik moet gaan, zeg jij tegen de andere dat ik weg ga?" Vraag ik. "Tuurlijk." zegt Niall. Ik ren naar binnen en haal mijn jas uit m'n kluis. Als ik weer naar buiten ga, staat Niall er nog steeds. "Tot maandag." zeg ik, en ik geef Niall een kus op z'n wang. "Oh en trouwens, je hebt hele mooie ogen." zeg ik dan, en ik geef hem een knipoog. Niall begint te glimlachen. "Tot maandag." zegt hij dan. Niall draait zich om, en loopt terug naar binnen. Ik ren naar de fietsenstalling, ruk mijn fiets uit het rek, en rij hijgend weg.