Secret Story {On hold}

Hoofdstuk 15'

Nadat Jade klaar is met eten gaat ze gelijk weer naar boven. Ze wil weten wat er in de envelop zit. Ze besluit eerst naar haar eigen kamer te gaan. Ze zet de muziek aan zodat het lijkt alsof ze gewoon op haar eigen kamer is. Dan sluipt ze weer naar de oude kamer van haar zus. Ze hoort haar ouders beneden. Oké, de kust is veilig.

Zachtjes en langzaam doet ze de deur van de kamer open. Het is een stuk donkerder aangezien het buiten al een tijdje aan het schemeren is. Ze sluipt naar binnen en doet de deur zachtjes achter zich dicht. Ze ziet niet heel goed maar net genoeg op de envelop terug te vinden. Ze kruipt onder het bureau en pulkt het plakband los.

Het is niet zo’n envelop waar je een brief in ontvangt, nee het is zo’n hele grote van 20 bij 15 centimeter. Hij is wel 5 centimeter dik.

Na een tijdje friemelen en plukken aan het plakband heeft ze de envelop los. Ze pakt hem beet in twee handen. Onderzoekend bekijkt ze de envelop. Er staan niks op de envelop geschreven. Ze kijkt naar de envelop en ziet dat hij niet dicht geplakt zit. Alleen maar dicht gevouwen. Ze wil gelijk kijken wat er in zit maar bedenkt dan dat ze de inhoud beter in haar eigen kamer kan bekijken.

Zachtjes staat ze op (dit keer let ze wel op dat ze haar hoofd niet stoot). Ze loopt naar de deur maar ziet dat de plakband zooi die ze onder het bureau heeft achtergelaten. Dat kan ze beter opruimen. Het is slim om de kamer achter te laten zoals je er gekomen bent als je niet wil dat mensen weten dat je er bent geweest. (al neemt ze de envelop wel mee). Ze loopt naar het bureau, gaat op haar hurken zitten en pakt alle stukjes plakband en stopt ze in haar zakken. Daarna loopt ze naar de deur. Kijkt even de kamer rond en legt dan haar hand op de deur klink. Ze luistert goed of ze niemand hoort. Dan doet ze de deur open en glipt ze naar buiten. Ze houd de envelop stevig tegen haar buik aan gedrukt.

Als ze bijna bij haar kamer is hoort ze iemand de trap op stormen. Snel stopt ze haar envelop onder haar trui en glipt ze haar eigen kamer binnen. Ze sluit de deur van haar kamer goed. De muziek staat erg hard. Ze besluit het iets zachter te zetten.

Pas als ze op bed zit haalt ze de envelop onder haar trui vandaan. Ze bekijkt de envelop goed en is ineens bang om te kijken wat er in zit. Straks is het iets heel privés. Straks is  het iets wat Jade helemaal niet wilt weten. Ze legt de envelop naast zich neer en laat zichzelf achterover vallen zodat ze ligt.

Zal ze de envelop met Thomas openmaken. Zodat ze er gelijk met iemand over kan praten en dat ze niet een hele nacht wakker ligt van het denken. 

Maar straks is het iets wat Thomas totaal niet aangaat. En trouwens, als ze de envelop nu niet open maakt zal ze de hele nacht wakker liggen omdat ze ligt te bedenken wat er in zit..

Uiteindelijk gaat Jade weer recht op zitten. Ze heeft besloten om dan toch maar te kijken wat er in zit. Ze pakt de envelop en maakt hem voorzichtig open. Ze ziet dat er allemaal papier in zit. Voorzichtig pakt ze een papiertje er uit. Het is een brief. Maar niet een echte brief. Of naja, niet een brief zoals Jade ze kent. Er staan veel cijfers en weinig tekst. Jade kan het niet zo goed plaatsen.  

Na een paar keer bekijken wat er nou allemaal precies staat is ze er uit (denkt ze). Het is een bestelling! Jades ogen glijden over het papier. Het staat een naam, een adres, een prijs en het product. Heel veel meer staat er  niet om heen.

Hoe kwam haar zus hier aan. Was haar zus wel de gene die deze envelop bezat? Of is hij na haar dood daar verstopt?

En wat is het gene dat deze persoon bestelt heeft?

Jade pakt nog een papiertje uit de envelop en ziet dat dit ook een bestelling is. Het is een bestelling van het zelfde product. Het volgende blaadje is weer een bestelling, maar dit keer een ander product. Ook dit product kan Jade niet plaatsen.

Ze bekijkt meer blaadjes en het zijn allemaal bestellingen. Er zijn in totaal maar een paar dingen waar naar gevraagd wordt. Jade heeft alleen geen idee wat het is..

De bestellingen die worden gedaan zijn of naar: Cardiotoxine of Haemotoxine of Neurotoxine.

Jade heeft hier nog nooit van gehoord. Het klinkt als iets scheikundigs. (vanwege –oxine). Maar verder komt Jade niet.

Jade probeert na te denken of haar zus ooit iets met scheikunde deed. Ze kan het niet herinneren. Haar zus studeerde Biologie. In scheikunde was ze vreselijk slecht. Jade zucht.

Jade zit niet alleen met de vraag wat die moeilijke woorden moeten beteken. Ze zit ook met de vraag; ‘hoe komen die bestellingen daar? En waarom zo verstopt?’

Ze kijkt in de envelop of er nog een aanwijzing in zit, maar nee.

Ze besluit dat ze in dit geval niks meer aan de envelop heeft en hem maar beter kan opbergen.

In eerst instantie wil Jade de envelop in haar kamer verstoppen, maar dat lijk haar niet zo handig. Hij was niets voor niets al verstopt in de kamer van haar zus. Wat er ook besteld word in die brieven, veel goeds zal het niet zijn. Stel je voor dat iemand de brieven vindt in de kamer van Jade. Dan word zij gelijk verdacht.

Ze kan de brieven beter terug plakken onder het bureau blad.

Jade staat op en gaat opzoek naar een rolletje plakband. Het is niet heel makkelijk te vinden in de zooi op haar bureau.

Zodra ze er één heeft pakt ze de envelop, stopt die weer onder haar trui en gaat de hal op. Ze sluipt naar de kamer van haar zus. Maar dan komt ineens onverwachts haar broer uit de badkamer. Jade schrikt zich dood en geeft een klein gilletje.

Haar broer kijkt haar verbaast aan. “Wat is er met jou?” vraagt hij. “Uhm.. ik schrok gewoon van je..” stamelt ze. Hij begint een beetje te grinniken. “Nou zo eng ben ik nou ook weer niet hoor” zegt hij. Jade glimlacht een beetje slapjes.

Ze kan nu niet naar de kamer van haar zus lopen omdat Ben het dan zou zien dus ze glipt de badkamer in. Dan lijkt het alsof ze gewoon naar de wc moest of zo.

Als Jade hoort dat haar broer zijn muziek aan heeft gezet sluipt ze de badkamer uit. Dit keer komt ze wel veilig aan in de oude kamer van haar zus.

Het is daar nu pikkedonker. Tja, daar had ze even niet aan gedacht. Voorzichtig loopt ze naar de plek waar het bureau hoort te staan. Ze loopt met één hand als een zombie voor zich uit en met de andere houd ze de envelop onder de trui. Als ze met haar hand uiteindelijk het bureau voelt gaat ze op haar hurken zitten. Haar ogen zijn al een beetje gewend aan het donker. Ze kruipt voorzichtig onder het bureau. Jade haalt het rolletje plakband uit haar zak. Ze neemt twee lange stroken plakband en plakt ze op de envelop. Aan beide kanten steken de stroken ver uit, dat moet ook want anders zou de envelop niet kunnen blijven plakken. Ze pakt nog een paar flinken stroken en plakt zo de envelop weer terug aan de onderkant van het bureau blad.

Jade test of de envelop stevig plakt.

Als ze klaar is loopt ze naar weer naar de deur. Ze luistert goed of ze iemand hoort. Maar ze hoort niks anders dan de harde muziek van haar broer en daaronder vandaan hoor je zacht de muziek die ze op haar eigen kamer aan heeft staan.

Zachtjes sluipt ze de kamer van haar zus uit en loopt ze naar haar eigen kamer.

Als Jade die avond in bed ligt wil ze eigenlijk Thomas bellen. Maar ze doet het niet. Haar ouders of haar broer zouden Jade kunnen horen praten tegen Thomas.

Nee, ze vertelt het hem nu nog niet. Maar morgen zal hij van top tot teen ingelicht worden. Misschien heeft dit niks met de moord of Jades nachtmerries te maken. Maar het verdacht, het is raar, het klopt gewoon niet. En Jade vertrouwt het nou eenmaal alleen aan Thomas toe.

Morgen, morgen zal hij het ook weten..

______________________________

TnxTnxTnxx voor de votes en lieve comments op mijn vorige hoofdstuk!!

Daarom nu snel weer een nieuwee :D

Pleasee weer VOTEE en COMMENTS! :D

Dan schrijf ik weer sneller verder :D

XXXXAnna