Story of my life - B-Brave fanfiction

Hoofdstuk 1

-Julia

Vannacht gaan we ein-de-lijk naar Ibiza. We hebben ons er 5 jaar op verheugd en er keihard voor gewerkt. Het wordt echt helemaal geweldig, dat weet ik nu al.

Ik stop de laatste spullen in mijn koffer. Ik kijk nog eens goed naar mijn lijst met dingen die mee moeten en check of ik niets vergeet dat er nog niet op staat. Het zal zo wel goed zijn.

Ik ben nu bij mijn vader, ik ga straks met hem uiteten voordat ik 3 weken met mijn 4 beste vriendinnen Beau, Sophie, Lois en Jodie weg ga. Ik slaap bij mijn moeder, zodat zij ook nog afscheid van me kan nemen.

Met mijn vader ga ik Chinees eten, dat is echt mijn lievelingseten! We gaan al om 5 uur, omdat ik om 2 uur alweer op moet staan dus we kunnen het niet te laat maken. Om half 5 vertrekt ons vliegtuig.

-Sophie

Ik heb echt super veel zin in vannacht, dan gaan we naar Ibizaaa!

Ik speel nog even met mijn broertjes Niek, Liam en Tristan zo lang het nog kan. Niek en Liam zijn 5 jaar oud en Tristan is 3. Ze zijn echt ontzettend schattig, ik ga ze zo missen..

Mijn vader is ook weg, hij is naar Amerika voor werk. Mijn moeder is zwanger, wel pas 2 maanden maar ik ben ontzettend bang dat ze het niet alleen redt. Mijn vader komt dan wel over 3 dagen weer thuis, maar toch ben ik bezorgd.

Het is 7 uur en we hebben net gegeten, nu moet ik de hond nog even uit laten. Ik neem Liam mee. We lopen van de keuken naar de gang en ik help Liam met zijn schoenen. Ik trek hem zijn jas aan, neem hem aan een hand en we lopen naar buiten. Liam is helemaal gek op onze hond, Senna.

We lopen langs een vijver. Mijn moeder had ons oud brood mee gegeven voor de eendjes. Liam rent erop af, hij weet precies waar hij op mij moet wachten. ‘Loop maar!’ roep ik als ik vind dat ik dichtbij genoeg ben.

Liam staat op ongeveer 3 pasjes van de rand van de vijver. Hij pakt een sneetje brood en legt de zak met de 2 andere sneetjes naast zich op de grond. Hij scheurt er kleine stukjes vanaf. Het is echt te leuk om te zien. Ik ga op een bankje achter hem zitten met Senna.

In de verte zie ik dat er 2 jongens komen aan lopen, ook met een hond. Ze lopen ook richting de vijver. Voordat ik kan zien wie het zijn, is Liam klaar met het brood en komt hij naar me toe. ‘Ik ben klaaw!’ Hij kan de R nog niet uitspreken, wat hem nog schattiger maakt dan hij al was. Hij heeft blauwe oogjes en donkerblond haar dat een beetje krulletjes heeft.

Hij pakt mijn hand en we lopen richting huis. Na een tijdje zegt hij ‘dwagen’ en ik til hem op. Gelukkig trekt Senna niet zo hard aan de riem, anders liep ik daar als een debiel achter haar aan te rennen terwijl ik mijn broertje draag, dat is echt geen gezicht.

Als we thuis zijn rond 8 uur, breng ik alle drie mijn broertjes naar bed. Ik lees ze nog 1 keer een verhaaltje voor, voordat ik 3 weken weg ga.

‘Als jullie morgen wakker worden, ben ik er niet meer. En de dag daarna ook niet, en de dag daarna niet, en nog heel veel dagen niet.’ Tristan begint bijna te huilen en komt op mijn schoot zitten. ‘Maar weet je hoe veel ik jullie ga missen?’ Ze kijken me alle drie met een vragende blik aan, bijna zielig.

‘Zoooooo veel!’ zeg ik, en ik trek mijn armen zo ver uit elkaar als ik kan.

‘Kom eens allemaal hier naast mij zitten?’ Niek en Liam komen nu ook bij me zitten. ‘Zijn jullie heel lief voor mama?’ Ze knikken alle drie heel overtuigend.

‘En ook voor papa als die weer thuis is?’ ‘Ja!’ roept Niek heel hard en daarna doen Liam en Tristan hem na.

Ik leg ze alle drie in bed en geef ze een kus.

Na een kwartiertje ga ik stiekem kijken of ze al slapen. Gelukkig wel. Ik wil niet dat ze huilen omdat ik weg ga. Ik heb een ontzettend goede band met ze, ik wil niet dat ze me heel erg gaan missen. Soms moet Liam al huilen als ik een nachtje logeer bij een vriendin. Ik ga ze gewoon heel vaak bellen.

Nu ga ik ook maar slapen.

Ik trek mijn blousje en skinny jeans uit, haal mijn beanie van mijn hoofd. Het is echt een belachelijke combinatie, maar ik had daar gewoon behoefte aan. Ik trek mijn onesie aan en slaap daar maar in, hij zit echt té lekker. Ik leg mijn telefoon en iPod aan de lader, en ga slapen. De wekker gaat rond 2 uur.

-Jodie

EEEEH EEEEH EEEEH EE-. Ugh, het lelijke geluid van de wekker. Ondanks dat geluid me normaal chagrijnig maakt, maakt het me deze keer ontzettend blij. We gaan eindelijk naar Ibiza!

Ik spring mijn bed uit, trek mijn pyjama uit en trek een zwarte trainingsbroek met een knalroze sweater aan. Ik borstel door mijn lange bruine haar en ga dan op de kop hangen om een messy knot te maken. In het vliegtuig wil ik wel een béétje comfortabel kunnen slapen. Onder de trainingsbroek trek ik mijn bruine uggs aan. Echt een combinatie van niks, maarja, who cares.

Mijn ouders en oudere broer Lucas zijn ook al wakker. Waarschijnlijk van mijn wekker.

Mijn spullen staan al allemaal klaar, ik poets alleen nog even mijn tanden en stop dan ook mijn tandenborstel en tandpasta in mijn koffer. Om half  3 heb ik met Beau, Sophie, Lois en Julia afgesproken op Schiphol.

Ik pak mijn spullen en zet ze in de auto. Het is nog maar 10 minuten nadat we zijn opgestaan en we zitten al in de auto. Ik ben trots op ons, want normaal had dat veel en veel langer geduurd.

‘Ik ga je toch wel een beetje missen hoor. Klein beetje. Heel klein beetje.’ Zegt Lucas, mijn 1 jaar oudere broer. ‘Wederzijds’ zegt ik heel droog. Ik weet niet of ik hem ga missen. Waarschijnlijk wordt het te leuk op Ibiza om daar aan te denken.

Na 10 minuten rijden zijn we bij Schiphol.