Gölge

Kendi yolumdan gideceğim ɸ 35

Peri ile Kemal karşı karşıyaydı. Peri her an tetikte her an gözleri onun gözlerinin üzerindeydi. Kemal daha önce kendini böylesine tatlı bir esarette bulmamıştı. Gülümsedi. Her ne kadar onu düşmanı olarak görse de aşık olduğu tek kadındı. Beyaz saçları ve beyaz tenine her zaman hayrandı.

İkisi de bir daire çizercesine dönüp duruyordu. Yavaş ve tatlı bir dönüştü bu. İkisi de zamanı gelince hareket etmek istiyordu. Kemal'in aksine Peri yıllar önce reddedilmenin nefretini yaşıyordu kendi içinde hala. Sırf Peri daha üstün olduğu için aşık olduğu adam tarafından reddedilmişti. Ve o adam şuan karşısındaydı. İki vampirin gururu kendi karakterlerinin o kadar üstündeydi ki kendilerini affedemiyorlardı. Daha yaşanacak ne çok şey vardı halbuki... Peri kendi kendine hayıflanıyordu. Her ne kadar vampir dünyasında sevilmese de karşısındaki adamda kendisi gibi sevilmiyordu bu dünyada. Ne kadar çok ortak yanlarının olduğunu düşünüyordu Peri ister istemez. Onu kendi elleriyle öldürmek istemezdi halbuki. Ama bunu yapacaktı. 

Kemal hareket eder gibi oldu ama yerinde durdu. Peri ani bir hareketle duran Kemal'e bakınca o da duraksadı. Kemal bir şeyler düşünüyor gibiydi. Peri onun ne düşündüğünü bilmeyi o kadar çok isterdi ki yine de sormadı. Soramadı. Sormaya hakkı yoktu. Onun hayatında bir yere sahip olamamıştı asla. İster miydi? Bunu kendine sormakta iyi etmediğinin farkındaydı. Çünkü kendisi de ikilemdeydi. Belki de uzun yıllar sonra ilk defa karşısındaki bu adamı inceledi. Kendisi gibi beyaz saçlı, beyaz tenli ve altın rengi gözleri vardı. Dışarıdan gören birisi onları kardeş sana bilirdi. Görünenin aksine aynı soya mensup olan iki farklı kişiden öteye geçememişlerdi. Birlikte insan hayatlarına veda eden bu ikili, birlikte kral ve kraliçe olmuş, güçlerine birlikte erişmişlerdi. Ortak yönleri sırf bununla sınırlı değildi. Peri'yi öldürmeye çalışan babasını öldürdüğü için hain ilan edilen Kemal, hala bunun pişmanlığını yaşıyordu. Onu öldürmesine engel olmasaydı içindeki bu karşılıksız aşkı asla büyütmeyecekti. İkisi de sonuçta bir ihanetin parçasının çocuklarıydı.

Kemal tebessüm ederken karşısındaki kıza döndü. Ona söylemek istediği çok şey vardı. Bunun için geç mi kalmıştı? Çok geç kaldık. Peri'nin ona ulaşamayacağını iyi biliyordu. Sonuçta yaydığı aura yüzünden Peri gücünü kullanamayacaktı. Peri de bunun farkındaydı. İkisi de kendine has güçlerini ve hızlarını kullanabileceklerdi sadece. Kemal kollarını iki yana açtı.

"Haydi gel bakalım."

Peri şaşırmıştı. Gerçekten şaşırmıştı. Adeta nutku tutulmuştu. Kemal kendisini resmen öldürmesi için davet etmişti. Yüzündeki tebessüm bunun göstergesiydi. Peri bazı şeylerin bu kadar kolay olmasını istemiyordu. Ona böylesine iyi davranmasını istemiyordu. Çocukluğundan bu yana bir insan gibi büyümüş olsa da hayatına bir vampir kraliçe gibi devam etmesinin ve yaşamaya devam etmesinin tek sebebi karşısındaki adamdı. Bu hain olarak adlandırılan bu adam onu her düştüğü yerden kaldırmış ve dimdik yoluna devam etmesini sağlamıştı.

"Tam bir salaksın!" dedi Peri bağırarak. "Bu kadar kolay mı pes ediyorsun ha?"

Kemal omzunu silkti. "Madem öleceğim; sen öldürsen daha mutlu olurum."

"Sen tam bir aptalsın!"

Peri'nin sesi tüm katta yankılandı. Diğer kral ve kraliçelerde duymuştu elbet ama herkesin kendine ait bir avı vardı zaten. Bu ikisini takmadılar bile. Birbirlerini öldüreceklerini çok iyi biliyorlardı sonuçta. Peri başını yere çevirdi. Aklına sadece tek bir fikir geliyordu. Bunu da yapabilirdi. Sağ kurtulamayacaklarını iyi biliyordu. En zayıf halkalardan sadece ikisiydi onlar sonuçta. Yavaş adımlarıyla Kemal'e yaklaşırken Kemal merakla Peri'nin ne yapacağını merakla izliyordu. Ama beklediği gibi olmadı. Peri elleriyle Kemal'in göğsüne vurdu, Kemal aldığı darbeyle geriye sendelerken yüzüne tokatı yemişti bile. Kemal yüzünü tutarken tokatın şokuyla Peri'ye bakıyordu. Peri dudaklarını ısırmıştı içindeki bulunduğu öfkeyle. Dudakları titriyordu aynı zamanda. Peri o an gördü işte ne olacağını. Kemal'in iki kolundan tuttuğu gibi üstüne doğru bağırarak koşmaya başladı. Kemal ne olduğunu anlayamamıştı, tek bildiğini arkasını göremediğiydi.