Een meisje en haar (geheime) leven.

mooie Rosa

Hoofdstuk 20

-Dylan-

Rosa lag op zijn buik. Starend naar de sterren. In het licht van de maan zag ze er prachtig uit. Al wist hij dat ze er zelf niet zo overdacht. Hij hoorde haar gelijkmatige ademhaling en voelde de warmte van haar rug. Het was zo rustgevend. Zo... Vredig. Hij sloot zijn ogen. Vond hij Rosa leuk? Was het niet gewoon haar overheerlijke bloed? Nee. Het was Rosa zelf. Hij pakte een plukje van haar haar en draaide het om zijn vinger. Hij zag dat ze in slaap was gevallen. Hij tilde haar op en legde haar langs hem op het bed. Voorzichtig deed hij haar schoenen uit. Gelukkig. Ze werd niet wakker. Vervolgens haalde hij heel voorzichtig haar bril van haar mooie gezicht. Hmmm... Rosa draaide haar hoofd en opende haar ogen half. Dylan? Het is goed,  zei hij. Rosa sloot haar ogen weer. In de kleine seconde dat Rosa haar ogen openhad gedaan was hij verdronken in haar ogen. Net als de eerste dag dat hij haar ontmoette. Haar ogen waren lichtblauw. Misschien op sommige plaatsen wel ijsblauw. En haar ogen hadden een zilver randje. Ze was zo mooi. Van top tot teen. Ookal had ze wat kleine puistjes op haar gezicht. Het maakte hem niet uit. Hij stond op en liep naar de badkamer. Hij trapte zijn schoenen uit en liep op blote voeten naar de wastafel. Hij waste zijn gezicht en poetste zijn tanden. Hij trok zijn shirt uit en gooide het met een perfecte worp in de wasmand. Hij wisselde zijn spijkerbroek om voor een slobber joggingbroek. Hij verliet de badkamer weer en deed de lichten in huis uit. Toen ging hij langs Rosa liggen en sloeg zijn grote sterke armen om het kleine breekbare meisje...