Evcilik Oyunu (#Wattys2016)

Kafeste Zorla Tutulan Kuş Gibisin

-Uygar

Başım ağrıyordu. O kadar çok içmemeliydim belki de. Hemen kalkıp kısa bir duş aldım ve siyah dar pantolon ile gri bir tişört geçirdim üzrime. Ceketimi de aldıktan sonr anahtarlarımı kapıp hemen odadan çıltım çünkü geç kalmak üzereydim.
Acaba uyanmış mıydı? Odasına doğru bir iki adım atıp durdum. Bundan bana neydi ki hemen merdivenlerden koşarak aşağı indim. Kapıdan çıkarken içeri Efe girdi.

-Günaydın ben de seni görmeye gelmiştim.
-Arabanı getirdin mi?
-Tabiki bebeğimi bırakmam
-İyi sen sürsene bu gün başım kazan gibi dedim ve arabaya doğru yürümeye başladık.
- Noldu?
- Hep aynı işer sadece fazla kaçırmışım
-Senin fazlamdan korkuyorum. Neyse kız nasıl?
Çok güzel bir soruydu. Nasıldı? Bunu hiç düşünmemiştim.
-İlginç, farklı.
-Nasıl farklı?
-Bilmiyorum Efe. Dedim. Bilmiyorudum çünkü. Düşünmek için hiç zamanım olmadı. Nasıl farklıydı?
Güzeldi. Çekiciydi. Vahşiydi. Ezilmeyi sevmeyen ve açık sözlüydü. Ve güzeldi. Onda çok farklı şeyler vardı. Soğuk olmasına rağmen sıcaktı. Saftı sanırım? Ah onu çözmek çok zordu. İnsanları çözmekte çok iyi olmama rağmen o gizemliydi.
- Abi ne düşünüyosun saatlerdir. Soru sordum sana
Dalmıştım.
- Uzun boylu 1.70 filan uzun beline kadar saçları var narin kahve rengi ama güzel gözleri var minik bi burnu ve ağzı var zayıf mermer gibi beyaz bi teni var ve insanın içini ürperticek bakışları.
- Aslında kzın adını sormuştum. Hassiktir. Ben naptım böyle!
- Arya. Dedim ve okula varana kadar konuşmadık. 2-3 dk sonra okula geldiğimde bana doğru kocaman gülümseyen bir mutluluk geliyordu.
Kollarımı kocaman açık ona sarıldım. Bu kadın beni mutlu ediyodu. Onda nefes vardı hayat vardı. Benim bulanıklığımın berrağıydı o.

-Günaydın aşkım ve Efe
-Günaydın dedik ikimizde Efeyle.
Yüzünden belliydi meraktan çatlamıştı. Onu merak ediyodu. Dudağını ısırdı ve yavru köpek gibi bakmaya başladı. Buna karşı koyamıyordum.
-Sor hadi dedim gülerek
-Güzel mi? Ona evlenmicenizi beni sevdiğini söyledin mi? Burda mı? Yada gelicek mi? Sana aşık olmuş mu? Ona benden bahsettin mi?
- Sakin sakin tek nefeste konuştun. Öncelikle sana söylemem gereken bir şey var. Dedim. Daha bizimle yaşadığını söylememiştim. Ve tepkisinden korkuyordum.
-Bak güzelim. Kız. Babam onun bizimle yaşıcanı söyledi. Dedim tek nefeste. İpekten önce tepkiyi Efenin vermesi ve gülmem iste tüm ciddiyeti bozdu.
-Oha harbi mi bana neden demedin oğlum ! Diye yüksek bir sesle konuştu Efe.
- Unuttum.
- Ne yani sizde mi yaşıcak ama neden nasıl kabul edersin bunu!!
Bağarıyordu ve birkaç kişi bize dönmüştü.
- İpek sesini alçaltır msın. Babamı biliyorsun ona söz geçiremiyorum. Ve ayrıca onunla dün gece konuştum ona seni ne kadar sevdiğimi. Hayatım olduğunu senden vaz geçmeyeceğimi ve onunla değil seninle evleneceğimi söyledim. Dedim. Bu onu sakinleştirirdi.
- Wohoooowwww Güüüünnnaaayyydddııınnnnn milletttt bensiz toplanmışsınız bak çok alındım çok darıldım cık cık cık. Diyerek yanımıza geldi Mert ve hepimizi güldürdü.
-Gün-
- Her neyse olummmmm kapıda afet var ü! Wouh o kadar kız gördüm o kadar kız becerdim hiç biri bunun gibi değil. Kanatsız melek gibi düştüğü yeri yakıyo wouh!!
- Nerde olum? Diye sorarak Efe de etrafa bakınmaya başladı.
-Neyseki dünya güzeli bir sevgilim var. diyip kafasına bir öpücük kondurdum. Endişelenicek bi şey yok güzelim. Beni sevmiyo dün gece onunla konuştum ona senden bahsettim. Umrunda bile olmadı. Bi süre bunu sürdürüp sonunda yollarımızı ayırıcaz. Bana güven her şey kontrolüm altında.
Sadece başıyla onayladı. Ama az da olsa rahatlamış gibiydi

-Bak bak yürüyo!! Diye hafiften bağarınca Mert biz de Mert'in ve tüm okulun baktığı yöne baktık.

Ve herkesin azının sularının akarak baktığı kız oydu. Arya. Dün geceden çok farklı görünüyordu.
-Wayy be resmen kanatsız melek gibi. Dedi Efe'de
-Kim ki o kız? Dedi İpek de ona bakarken. Arya kimseyi umursamadan içeri girdi.
Derin bir nefes verdim yine.