sorry kung panget tong gagawin kong story..
but i hope you'll like it.. haha XD
trying hard gumawa ng story haha :D
- - - - - - - - - - -
3rd person's POV
Merong isang babae na palaging nakakagawa ng mali.. Wala siyang kaibigan, walang nagmamahal sakanya kahit pamilya niya..
isang araw habang nagiisa siya merong grupo ng mga babae ang lumapit sakanya, inalok siya na sumali sakanila, at ttinangap niya ang alok ng mga babaeng lumapit sakanya..
Araw-araw niyang nakakasama ang kanyang mga kaibigan, palagi siyang masaya.. Hanggang sa nadagdagan ng nadagdagan ang kanyang kaibigan, mas lalo siyang sumaya hanggang sa natutuhan na niyang ngumitin at tumawa ..
Pero pag umuuwi siya nagiging malungkot ulit siya, kaya ang ginagwa niya ay nagkukulong siya sa kanyang kuwarto. Hanggang isang gabi naririnig niya ang pamilya niya na nagtatawanan.
"Masaya sila kahit wala ako, at kapag lumabas ako tiyak na titigil sila sakanilang ginagawa, hindi kaya nila naiisip na mag-isa ako ngayon at malungkot buti pa kapag kasama ko ung mga kaibigan ko nagiging masaya ako." bigla na lang siyang napaiyak.
"Sifguro magiging mas masaya sila pagtuluyan na akong nawala dito sa bahay at buhay nila" tuloy tuloy lang siya sa pag-iyak.
Biglang nag ring ang phone niya at binasa ang isang mensahe na galing sa kanyang kaibigan, at ng biglang nagbago ang isip niya para hindi siyang tuluyang mag laslas..
"Kung ano man ang iyong problema andito lang kami upang makinig at tulungan ka sa iyong pinag dadaanan at anjan din ang diyos para makinig sa iyong problema. kaya wag kang susuko."
(Fast Forward)
tuwing umuuwi ay ganon pa din palagi siyang nagkukulog sa kanyang kuwarto, at hindi manlang siyang pinapansin ng kanyang pamilya. Gabi-gabi rin siyang umiiyak.
Hanggang isang gabi naisipan na niyang mag-laslas,
akala niya doon na matatapos lahat pero hindi papala.. at pag-kagising niya nasa ospital na siya at biglang pumasok ang kanyang ina.. bigla siyang sinigawa ng kanyang ina at nagbitiw ng masasakit na salita..
Ilang araw na nung nakauwi siya galing ospital. Pumasok na siya sa ekuwelahan niya, at nag-iisa nanaman siya, malungkot, walang kasama, tahimik at binubully nanaman..
Bahay-school-bahay-school yan lang pagaling niyan ginagawa hindi niya nakakasama ang mga kaibigan niya dahil busy rin sila..
gabi gabi ring masaya ang kanyang pamilya.. at nandoon lng siyang tahimik na umiiyak..
Hirap na hirap na siya at pagod na pagod na siya.. nakakita siya ng tali at gumawa ng sulat para sa kanyang pamilya..
Dear Mama, Papa at mga Ate,
Pasensya na sa lahat ng ginawa ko. Sana maging mas masaya sana kayo ngayong wala na ako. Mahal na mahal ko kayo, wag niyong papabayaan ang isa't isa , palagi ko kayong babantayan.
From: Clarie
At pagkatapos nagsulat sa dingding ng "SAWA NA AKO AT HINDI KO NA KAYA" at idinikit ang ginawa niyang letter at nagbigti..
Kinaumagahan ginising siya ng kanyang ina dahil mahuhuli na ito sa kanyang klase, bigla na lng nagulat ang kanyang ina at napaiyak, hi di niya inakala na kayang gawin iyon ng kanyang anak..
pagkatapos ng imbistigasyon doon lng narealize ng kanyang pamilya na nagkulang sila sa pagmamahal, pag-unawa at pag-gabay sa kanilang anak..
