Bir sabah uyandığımda her şeyin değişeceğini nerden bilebilirdim ki? "Odamda ne işin var?" Diye sordum sakince. Karşımdaki yüzü en son 6 yıl önce görmüştüm. Sadece güzel gözleri değişmemişti. Onun haricinde çok değişmiş çok büyümüştü. Ah ne kadar aptalım 6 yıldan bahsediyoruz!
"Seni çok özledim küçüğüm. Her şeyini o kadar çok özledim ki!" Duyduklarım karşısında çokta şaşırmamıştım aslında. Bende çok özlemiştim onu. Tarçın kokusunu çok özlemiştim mesela. Saçlarımı okşayışını çok özlemiştim. Ama artık her şey için çok geçti. Onca seneyi kaybetmiştik biz. Ve ben zor zamanlarımda yanımda yalnız onu isterken o yok olmuştu. Bir şey söylemem için gözlerimin içine bakarken bense ona boş gözlerle karşılık veriyordum. "Ama ben özlemedim Alaz." Isminin uzun zaman sonra dudaklarımdan çıkması garip hissettirmişti. Yasaktı artık bana o. "Sera lütfen yapma bunu bize. Eskisi gibi bak bana. Biliyorum geç kaldım sana. Ama dönemezdim inan." Sana nasıl inanmak istiyorum Alaz. Tüm benliğimle inanmak istiyorum sana. "Eski ben değilim artık. Her şey çok değişti Alaz. Yokluğunda büyüdüm. Hayat büyüttü beni. Elimi tutan birilerinin olmayışına alıştım artık. Düştüğümde kimseye ihtiyacım yok bundan sonra. Üstelik yanımda olmasını istediğim ama olmayan kişiye hiç yok." Hislerimin hepsini söyleyememin huzursuzluğuyla yerimde kıpırdandım biraz. Karşımdaki her şeyine aşık olduğum adam gözlerinden ateş çıkartıyordu resmen. "Bir tek sen mi acı çektin Sera? Ben kendimi senin aşkınla sınarken günden güne ölüyordum güzelim. Sadece sana güzel bir hayat sunmak istemiştim. Saçının teline zarar ge-" "Geldi ama Alaz! Geldi. Yokluğunda neler yaşadım bilmiyorsun. Sen benim iyiliğimi isteseydin bırakıp gitmezdin beni. Bizi." Azımdan en son çıkan biz kelimesini anlamlandıramamış olmalı ki yüzünde tatlı bir ifade belirdi. "Biz?"
"Anne! Neler oluyor burda? Odanda bir adamın ne işi var? Sen beni delirtmek mi istiyorsun erkek adamım ben ters bize böyle şeyler!" Alazın yüzüne bakamıyordum bile. "Ne demek anne. Sera neler oluyor burda?
