ร่างบอบบางของหญิงสาวที่ก้าวเร็วๆเข้ามาในบ้านในมือมีถุงกระดาษใบสวย อาการเหลียวซ้ายแลขวาราวกำลังหนีใครหรือแอบทำอะไรสักอย่างที่ไม่อยากให้ใครรู้ดูน่าสงสัย
"ยายแยม!!...แอบไปช๊อปอะไรมาอีกห๊ะ!!..."เสียงตะคอกที่ดังขึ้นข้างหลังทำให้ถุงกระดาษในมือหล่นตุ๊บลงมามือบางยกขึ้นประสานกันไว้กลางอก
"อุ๊ยแม่หกคะเมน!!..."เสียงอุทานติดปากดังตามมาพร้อมรอยยิ้มแหยหมดทางแก้ตัว
"แม่บอกแกแล้วใช่ไหมว่าตอนนี้บ้านเราจนกรอบยิ่งกว่าข้าวเกรียบ...ห้ามช็อป!!...ห้ามกินข้าวนอกบ้าน...ห้าม! ห้าม! ห้าม! ห้ามมันทุกอย่างนั่นแหละกับเรื่องต้องเสียเงินเสียทอง ทำไมไม่ฟังกันมั่งห๊ะ!!..."
"แต่...มันลดตั้งเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เชียวนะคะแม่แล้วแยมก็ซื้อมาแค่ตัวเดียวเท่านั้น..."คนเป็นลูกแก้ตัวเสียงออดอ่อยอย่างหน้าเห็นใจ
คนเป็นแม่ก้าวเข้ามาหยิบถุงกระดาษขึ้นมาเปิดดูก่อนถอนใจยาวกับยกทรงลูกไม้สีหวานยี่ห้อดังต่อให้ลดถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ราคาก็คงเฉียดพันอย่างแน่นอน
"จะว่าไปแกก็ควรใช้มันให้เป็นประโยชน์เสียบ้างนะ...."ปรียานุชบอกกับลูกสาวเมื่อยื่นสินค้าลดราคาที่เจ้าตัวหนีไปแอบซื้อมาคืนไป
"แม่หมายถึงจะให้แยมเอาชุดชั้นในไปขายเหรอค่ะ...ไม่ได้หรอกค่ะแยมรักพวกมันทุกตัวจะให้เอาไปขายทิ้งๆขว้างๆแยมทำใจไม่ได้หรอก..."วันวิสาตอบมารดากอดถุงกระดาษไว้กลางอกอย่างหวงแหน
"ฉันไม่ได้หมายถึงชุดชั้นในงี่เง่าของแก แต่ฉันหมายถึงหน้าอกแกต่างหาก...."
"อ๊าย!!...แม่!!...แม่จะให้แยมขายตัวเหรอค่ะ..."เสียงกรีดร้องโหยหวนของลูกสาวทำให้คนเป็นแม่ส่ายหน้า
"หยุดเพ้อเจ้อสักที...ขืนทำแบบนั้นแล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนละย่ะ..."เสียงแหวของมารดาทำให้วันวิสาหุบปากมองอีกฝ่ายงงๆ
"อ้าว...ก็แม่บอกว่า...."
"พอ!...มานั่งนี่แล้วฟังแม่..."ปรียานุชเบรคจินตนากว้างไกลของลูกสาวก่อนลากมานั่งตรงโซฟาตัวยาวที่มุมห้องด้วยกัน
"แกจำคุณป้าวิเวียนได้ไหม....??.."
"ได้ค่ะ...."วันวิสาตอบคำถามมองมารดางงๆไม่เข้าใจจุดประสงค์ของอีกฝ่าย
"แล้ว...แกจำวีวิทลูกชายคุณป้าวิเวียนได้ไหม....??..."
"พี่วิวเหรอค่ะ...จำได้ค่ะ แล้วพวกเขาเกี่ยวอะไรกับเราด้วยอ่ะค่ะ แยมไม่เข้าใจ..."
"ก็จนถึงตอนนี้วีวิทก็ยังไม่แต่งงาน แล้วครอบครัวนั้นเขาก็รวยแบบโครตๆเพราะฉะนั้นแม่จะทำให้หมอนั่นเป็นสามีในอนาคตของแก....."ปรียานุชบอกลูกสาวอย่างหมายมั่นปั้นมือ
"เดี่ยวค่ะ!!...แต่ใครๆเขาก็รู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองนะคะแม่ว่าพี่วิวเป็นเก้งเขาไม่สนชนีแบบหนูหรอกค่ะ.."วันวิสาแย้งมารดาอย่างไม่เห็นด้วยแต่อีกฝ่ายกลับหันมาทำหน้ายุ่งอย่างไม่พอใจ
"แล้วไง...จะเป็นเก้ง กระซู่ กูปรี ถ้ามีตังค์มันก็ใช้ได้ทั้งนั้นแหละ..."
"แต่หนู...."วันวิสาอึกอักอย่างลำบากใจ
"เอาน่า...เชื่อแม่แล้วทุกอย่างจะดีเอง...ไปจัดเสื้อผ้าไปเยี่ยมคุณป้ากับแม่พรุ่งนี้..."ปรียานุชลูบผมนุ่มของลูกสาวคนโปรดอย่างเอาใจ
"พรุ่งนี้!??...เร็วไปไหมค่ะ???..."ลูกสาวท้วงเบาๆ
"ช้าเกินไปต่างหาก เราน่าจะทำอย่างนี้มาตั้งนานแล้วรู้ไหม..."
"แต่...แม่ขา...."
"เถอะน่า...เชื่อแม่แล้วทุกอย่างจะดีเอง..."
"ค่ะ...."วันวิสารับคำเบาๆก่อนถอนใจยาวอย่างหนักใจ
BẠN ĐANG ĐỌC
"Lovely Giants" รักจากใจของนายยักษ์
Lãng mạnในยุคสมัยที่ข้าวยากหมากแพงเงินทองหายากแต่อยากจ่ายเยอะๆ เมื่อชีวิตก้าวเข้าสู่มุมอับเธอก็ต้องดิ้นรนและทำทุกวิถึทางเพื่อเอาตัวรอด ถึงขั้นขุดบ่อล่อเก้งก็ยอม...แต่จะทำอย่างไรเมื่อไอ้ที่ตกบ่อมาไม่ใช่เก้ง ตัวที่หมายแต่กลับเป็นหมีควายตัวเบอเร่อ...แล้วคราวน...
