"Sen sevmek ne bilmezsin, her gün farklı kızlarla yatıp kalkmakla sevmeyi öğrenemezsin."
"Öğret o zaman" dedi en can alıcı ses tonuyla.
"Ya sonunda ben seversem?" dedim ona karşı ben cız sesimle.
"Peki bende seversem?"
Sustum bir şey diyemedim. Ge...
Sonunda olmuştu, istediğim bölüm istediğim üniversiteyi kazanmıştım. Ailemle bunun sevincini yaşarken içimdeki korkuda artıyordu, ailemden uzak tek başıma yeni bir hayat beni ürkütüyordu. Babam gelip sarıldığında "istediğin oldu kızım başardın" dedi. Bende sımsıkı kucakladım babamı. Her zaman harika bir aileye sahip olduğumu bilirdim onları bırakıp gitmek hiç istemiyordum. Telefonum çaldığında hemen o yöne yöneldim "alo" -Işıl diye bağırırken, telefonu biraz kendimden uzaklaştırmıştım. Eliz arıyordu. -Efendim Eliz dedim oldukça sakin bir tavırla -Ege üniversite Psikoloji tuttu hadi seninde ege oldu de lütfen bak kalpten gidicem hadi -Ciddi misin o zaman hazır dur Ege üniversitesi Gazetecilik Konuşmamız bittiğinde hemen annemlerin yanına gidip "Eliz de Ege'yi kazanmış çok mutluyum tek kalmayacağım" gerçekten mutluydum. Korkularım biraz olsun azalmıştı.
3 Ay sonra "Işıl her şey hazır mı kızım" diye bağırdı annem. Hızlıca aşağıya indim, "evet annecim her şeyi Bagaja yerleştirdik, uçak 2 saat sonra" "Elizi alalım mı" diye bir soru yöneltti annem. "Babası bırakacak onu da" Arabaya binip havalimanına doğru gitmeye başladık annem ağlamaya başlamıştı, benimde gözlerim doluyordu ama ağlayamazdım. Sonunda havaalanına gelmiştik ve vedalaşma zamanıydı. Annem ve babama sımsıkı sarıldım, öpüp kokladım. Annem çok ağlıyordu dayanmakta zorlanıyordum. Elize baktığımda hıçkırarak ağlıyordu, babası da aynı şekilde. Babasının elizden başka kimsesi yoktu. Elizin de aynı şekilde birbirlerine çok düşkünlerdi. Uçağa bindiğimizde ağlamalarımız durmuş, yerini heyecan sarmıştı. "Ya bir evimiz var farkında mısın? İkimizin çocukluğumuzdan beri hayal ettiğimiz gibi." Elize bakarak gülümsedim ve elini tuttum "evet hayallerimiz gibi" dedim.
Sonunda evimizin kapısını açmıştık, önceden gelip temizlik yapmıştık. Zaten her hafta bir kadın gelecekti temizlik yapmaya. Eliz salona kurulduğunda bende eşyalarımı dolabıma yerleştirmek için uğraşıyordum. "Işıl yarın biz ne giyeceğiz" demesiyle kafamı kapıya çevirdim. "Valla seni bilmem ama ben kesinle şort giyeceğim, bu sıcakta pantolonla pişik oluruz valla" dediğim şeye gülmüştü. "Ya ilk gün ya şort ne bileyim bir baksaydık biraz düzgün giyinelim diyorum ben" elimdeki son tişörtü katlayıp koyduktan sonra "haklısın aslında" dedim. Ayağa kalkarken "o Zaman bu haklılığını kahve yaparak kutlayabiliriz" kahkahalarımız eşliğinde kahvemizi yapıp balkona geçtik. "Korkuyor musun" dedim Elize -Neyden -Buradan -Hayır korkmuyorum dedi net bir şekilde ya sen? -Bilmiyorum sanırım ailemi çok özleyeceğim dedim.
Esnemeye başlamıştık, yorgunluk bizi mahvetmişti diyebiliriz. Annemlerle konuştuktan sonra yatağıma geçtim ve gözlerimi kapatır kapatmaz uyudum.
"Hadi uyan hadi" diye bağırmalarla ufak bir küfür mırıldandım. Üstümde tepinmeye başlayınca "hadi ama Işıl bak ilk gün geç kalmak istemezsin dimi? Hem sana şahane bir kahvaltı hazırladım ayrıca boyoz da aldım" şaşkınlıkla onu dinledim. "Gerçekten iyi misin eliz sen böyle şeyler yapmazdın" yataktan kalkıp "hadi hadi" dedi. Dediği gibi harika bir kahvaltı hazırlamıştı. Yediklerimizi yıkadıktan sonra hazırlanmaya başladık. Dolabımın karşısında 15 dakika durduktan sonra Eliz "böyle nasıl olmuşum"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
