Jaeri's POV
Matapos naman yung tawanan namin sa HQ ng Black Spades. Nagpasya na akong bumalik sa classroom dahil tapos na rin ang vacant ko ngayong umaga.
Next class ko ngayon ay Physics at teacher ko ngayon si Sir Sungit na walang ginawa kundi magsungit palagi sa klase namin.
Dinukot ko naman yung eyeglasses ko mula sa bulsa ng blazer ko at tsaka ko isinuot iyon. Dumaan muna ako sa locker namin para kunin yung libro kong naiwan ko kahapon. Sinimulan kong buklatin yung libro para makapag-basa para sa recitation namin mamaya.
Grabe naman kasi si Sir, second day pa lamang... RECITATION na kaagad!? (_ _")
Kahit naman matalino eh aangal din kapag ganito kaagad ang bubungad sa kanya. Just like me. \\(>__<)//
"Physics, major science, dealing with the fundamental constituents of the universe, the forces they exert on one another, and the results produced by these forces." Patuloy kong pagbabasa sa librong aking hawak. Sometimes in modern physics a more sophisticated approach is taken that incorporates elements of the three areas listed above..."
Hindi ko na naituloy ang aking pagbabasa nang muntik na akong madulas. Pero bigla ko na lang naramdaman na may humawak saking bewang at sa kaliwang braso ko. (_ _") Kahit kailan talaga, napakalapitin ko sa aksidente.
"Next time, don't read books while you're walking, Angel." Sabi ng isang pamilyar na boses mula sa likuran ko. "I don't want you to get hurt, kay?"
(0///0) Namula naman ako dahil sa sinabi niya kaya mabilis pa sa alas kwatro akong umalis sa pagkakahawak niya."Ummm... aah... Sa-salamat sa pag-liligta-tas mo sakin, Ryuji."
"Huwag mo na ulit gagawin iyon, ha?" Pag-aalala niya. "Paano na lamang kung hindi kita nakita dito sa hallway? Eh di sana sa clinic na naman ang bagsak mo." Panenermon niya na parang isang ina. (_ _")
"I'm okay now, Ryuji." Ako sabay hawak sa kamay niya para kumalma na siya. "Huwag ka ngang paranoid."
"Hindi ko iyon maiiwasan, Angel." Nag-aalala niya akong tinitigan nang sabihin niya iyon. "Ayokong... mawala ka ulit sakin...for the second time. I don't wanna loose you... again."
"Ryuji... I..." Yun na lamang ang nasabi ko nang hinigit niya na akong maglakad. Di ko naman maiwasang tignan ang aming mga kamay na magkahawak. (>///<)
"You know what..." Bigla niyang sabi. "...you used to hold my hand when we were walking on a hallway like this."
"Huh? Did I used to do that? Why?" Tanong ko sa kanya. Di ko alam sa sarili ko pero parang nasasanay narin ako presensya niya kahit parang multo siya kung sumulpot. (^__^)
Ryuji's POV
We were walking on the hallway while holding each other's hands.
Masaya ako dahil nandito na siya ulit sa aking tabi. Kahit hindi man niya ako maalala, ayos lang basta alam kong ligtas siyang nakabalik muli matapos ang aksidenteng kanyang sinapit.
Sa tuwing maiisip ko ang nangyari sa kanya long time ago, I can't help myself from thinking of turning back the time and make that f*cking driver punished for what he did to my precious Angel. ++(=__=)++
Pero, wala na rin akong magagawa. It just happened, so I just have to accept our fate.
Nag-iisip pa rin ako nang bigla namang magring yung phone ko sa bulsa ng blazer ko.
BINABASA MO ANG
Your Angel
Roman d'amourPaano kung ang isang anghel ay natagpuan ang kanyang nawawalang katauhan sa isang devil. Paano kung mabihag siya nito sa irang trap na tinatawag na PAG-IBIG. Magawa pa kaya niyang makaalis sa trap na ito o ipaglalaban niya ang kanyang nararamdam par...
