Chapter 15 Be With You

3 0 0
                                    


Shean's POV

Grabe ang pagpipigil namin ng tawa kanina sa mga nangyari sa classroom. Bwahaha.

Grabe naman kasi ang ginawa ni Master dun kay Mr. Mendeso. Tinakot ba naman with those daggers na hiniram niya sakin. Although, kawawa na naman akong

Pero, tama lang iyon kay Mr. Mendeso at nang magtanda na sa pagsusungit niya sa mga class niya. I've heard na palagi daw iyang nagsusungit sa mga hawak niyan classes at nanenermon kahit mababaw na bagay. Ewan ko ba diyang sa teacher na iyan, di maintindihan ang ugali. (-__-)

Mabuti nga at naabutan namin ang pagpapahiya niya kay Princess sa harapan ng class kanina kaya naturuan ni Master ng tamang leksyon. Hahaha (^__^)

Ang epic ng mga actions ni Sir kanina, parang bata na takot mapagalitan ng Tatay niyang barumbado.

Ang harsh naman kasi ni Master at talagang yung mga precious daggers ko pa yung ginamit niya sa pananakot kay Sir. Galing pa kaya yun sa Japan na pinasadya ko talaga. (T ^ T)

To tell you the truth, mga dugo lang ng mga devils ang nababagay diyan sa mga precious daggers ko.

Hoy! Huwag nga kayong manghusga kaagad. Hindi po ako VAMPIRE! \\(>__<)//

Ang ibig kong sabihin, ginagamit ko talaga ang mga daggers na iyan for gang battle at kung talagang mala-demonyo na sa kahayupan yung mga nakakalaban namin, I would take the risk to kill them.

That's why I got the codename "Dagger" because of my skills when it comes to knives and daggers. Pero hindi lamang mga kutsilyo ang kaya kong gamitin, I also use naginata, shuriken, sai and katana which is my specialty.

Nakakatawa ngang isipin na Koreano ako at Japanese weapons yung ginagamit ko, haha.

Oops! (^ m ^) Napakwento na naman ako sa inyo.

Anyway, yun na nga. Tinakot ni Master si Sir at tsaka inanounce pa sa class na si Princess ay kanya. Napakaposessive talaga ng aming Master pagdating kay Princess. Kahit hindi parin bumabalik ang alaala ni Princess at talaga namang tamado parin si Master sa kanya. (^__^)

Pero mabuti narin yun kaysa naman maging Mr. Lonely na naman iyang si Master. Mas masaya nga kami ngayong bumalik na siya sa amin kahit na on the process parin siya sa pag-alala ng kanyang nakaraan.

Hays... tama na nga muna ang pagiging narrator ko. Daldal ko talaga kahit kailan, hehe. (^ 3 ^)

Makikinig muna ako kay Sir Sungit at nang di malintikan. (=__=)

Pero proud ako na matataas naman mga grades ko, hahaha. (^__^)b


Jaeri's POV

Lumipas ang isang oras at natapos din ang subject ni Sir Sungit. Mabuti nga at di na nagsungit yun mula kanina. Natakot siguro sa mga threats na pinagsasabi ni Ryuji. (_ _")

Kasalukuyan akong nag-aayos ng aking mga gamit nang marinig naman namin yung bell nung malaking clock sa harapan ng main building na naghuhudyat na Lunch break na sa buong university including the college and elementary department.

"Bhessy!" Tawag naman sakin ni Minji.

"Oh bakit bhessy?" Tanong ko naman na pansamantalang itinigil ang pag-aayos ng aking gamit.

"Di muna kita masasamahang magluch ngayon." She pouted. "Tumawag kasi si Mommy, nagpapasama siya papunta kina Lolo. Emergency daw eh kaya di muna ako makakapasok mamayang hapon." Malungkot niyang sabi.

I tap her shoulder then smiled. "It's okay bhessy. You can go."

"Talaga!?" Lumiwanag naman yung mukha niya at bigla akong niyakap nang mahigpit. "Huwaah! Thank you for understanding bhessy. Kaya love na love kita eh" She said happily while hugging me.

"Bestfriend mo ako, alangan namang pigilan kita eh emergency na nga." I said to her. (^__^)

"Salamat talaga bhessy." She break her hug. "So paano? Alis na ako ha? Keep safe, watch out for the devils. Haha"

"Oo naman!" I smiled. (^__^)b

"Di bale, nandiyan naman yung knight-in-shining armor mo, hahaha." She laughed and hurridly run away. Grabe, di ko man lamang nabatukan, ang daya niya talaga. (>__<)

Ipinagpatuloy ko naman ang pag-aayos ng aking mga gamit para pumunta sa canteen. Napansin ko din na wala na palang tao sa loob ng room at ako na lang pala mag-isa. (_ _") Hays...

Akmang isusukbit ko na sa balikat ko sana yung sling bag ko na may design pang Doraemon nang bigla naman akong nanigas nang biglang may pumulupot na kamay saking bewang at niyakap ako ng mahigpit. (0///0) Omo!

Ibinaon naman nung yumakap sakin ang kanyang mukha sa batok ko na dahilan para tuluyan akong nanigas sa kinatatayuan ko. (>///<)

"I miss hugging you like this, my Angel." He said in a husky voice. Huwaah!

"Ummm... aaah..." Yun na lamang ang nasabi ko sa bilis ng tibok ng aking puso. (>///<)

I heard him laugh. "Why stuttering? Don't you want a hug from your boyfriend?" Huwaah! Ang init naman dito. (>///<) Gusto ko nang tumakas sa kanyang yakap at baka pulang-pula na ang mukha ko ngayon na parang kamatis.

"Ryuji... baka... may makakita satin di-dito?" Lakas loob ko namang tanong.

"If you say so." Hindi na ako nakapagsalita nang bigla niyang kunin yung bag ko at hinigit ako palabas ng room. Mabuti na lamang at walang students sa hallway dahil sa nandoon siguro lahat sila sa canteen na kumakain.

"Teka! Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko naman. "Baka may makakita pa sa atin at tsaka di naman ito ang daan papunta sa canteen eh." Reklamo ko.

"Alam naman nilang lahat eh."Ang sabi naman niya na para bang walang inaalala. "Besides, girlfriend naman kita."

"Hoy! Kailan mo pa ako naging girlfriend aber!?" Sigaw ko naman sa kanya at napatakip naman siya ng tenga.

"Ouch! Lower down your voice Angel." Sabi niya. "Makasira kapa ng eardrums niyan. Tsk."

Hayan na naman yung poker face niya. (-__-) Bakit ba walang alam tong lalakin ito na facial expression bukod sa poker face na iyan.

"Sorry naman daw." I said and pouted. "Saan mo ba ako kasi dadalhin at kinaladkad mo pa talaga ako."

"Lunch."

"Huh? Ano iyon?" Tanong ko naman. Di ko narinig yung sinabi niya eh. (- 3 -)

"Aish!" Bigla niyang sigaw na ikinagulat ko. (0__0)

"Naku sorry!" Agad ko namang sabi. Delikado na at baka ako naman ang paulanan niya ng mga kutsilyo kagaya ni Sir Sungit kanina. Grabe, kinabahan talaga ako sa eksena sa room. Para lamang siyang nagtatarget-shooting sa board kanina. (>__<)

"I just..." Ang sabi niya at binalingan ako ng isang nakatutunaw na titig. "...wanna be with you."

(>///<) AAAAAH! Papatayin na ba niya ako sa KILIG!?



~~~~

Kakeleg naman si Ryuji hihihi

More updates to come :)


Your AngelTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon