P.O.V. Harry
Ik zucht wanneer ik de laatste verhuisdoos in mijn kamer zet. Nu kan het uitpakken beginnen, ik kijk langzaam mijn kamer rond en kom dan tot de conclusie dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Ik haal mijn hand door mijn haar en pak dan maar een verhuisdoos die vol kleding zit, ik kan ze gelijk in mijn kast leggen omdat de meubels zoals mijn bed, mijn kast en mijn bureau er al staan. Gelukkig heeft dat nu zijn voordelen. Na een paar uur ligt en staat alles op de plek waar het hoort.
Langzaam loop ik naar het raam en kijk naar buiten. Het voetbalveldje aan de overkant van de straat ziet er verlaten uit. Het begint langzaam aan te schemeren wat me doet beseffen dat mijn moeder al wel gekookt zal hebben, ik loop de trap af en dan de keuken in. Mijn moeder staat daar achter verschillende potjes en pannetje en de geur van lekker eten dringt mijn neus binnen. Snel loop ik naar één van de kastjes om borden te pakken en dek daar vervolgens de tafel mee. Niet veel later zitten mijn moeder, Gemma en ik aan tafel.
P.O.V. Liz
Ik leg mijn boek op mijn nachtkastje wanneer mijn moeder mijn slaapkamer binnen komt "heey" zegt ze "heey" zeg ik terug. Dan zegt ze ineens "zullen we vanavond na het eten even kennis maken met de nieuwe buren?". Ik zucht, "maar mam..... daar heb ik helemaal geen zin in". Mijn moeder rolt met haar ogen en een giechel verlaat mijn mond, "maar Liz je moet je wel sociaal openstellen, je ligt hier maar dagen in je bed en doet niets anders dan lezen". Ik weet ook wel dat mijn moeder gelijk heeft, en een tweede zucht verlaat mijn mond. "oké, oké je hebt gelijk mam. Ik zal meegaan maar op één voorwaarde" "en dat is?" vraagt mijn moeder. " we eten vanavond pannenkoeken" ik kijk mijn moeder met mijn onweerstaanbare puppyoogjes aan, "pleaseeeeeee?" smekend kijk ik haar aan. "oké, voor deze ene keer dan, maar alleen omdat ik je puppy ogen niet kan weerstaan" zegt mijn moeder lachend. Langzaam staat ze op en loopt ze weer via de trap naar beneden.
P.O.V. Harry
Wanneer we klaar zijn met eten en we de tafel hebben afgeruimd, gaat de bel. Gemma is als eerste bij de deur en opent hem. Ik probeer te horen of ik de stemmen herken, maar de poging mislukt. Al snel komen de stemmen dichterbij en gaat de gangdeur open, twee mensen ,van wat ik schat, een jaar of 40 komen de woonkamer in lopen. Ze stellen zich voor en zeggen dat ze de buren zijn, maar dan pas valt mij het meisje op wat achter ze staat. Ik schat het meisje een jaar of 15/16. Wanneer ze voor me staat steekt ze voorzichtig haar hand naar me uit en stelt zich vervolgens voor als Liz. Haar hand voelt koud aan wanneer ik deze schudt.
P.O.V. Liz
Al snel zijn we klaar met eten en maak ik me klaar om naar de buren te gaan. Even later is het zover, we staan voor de deur bij de nieuwe buren. Mijn vader belt aan en niet veel later doet een meisje (net iets ouder dan ik ben) de deur open en laat ze ons naar binnen. Ze stelt zich voor als Gemma. Zodra we de woonkamer binnen lopen komt er een vrolijke vrouw op ons af lopen. Ze heet Anne en lijkt me een erg aardige vrouw. Ineens staat er een lange jongen van mijn leeftijd voor me, voorzichtig steek ik mijn hand uit en zeg ik mijn naam. Zijn hand voelt warm aan en zodra hij zijn naam zegt, verspreid zich een lage jongens stem door de kamer. Een rilling loopt over mijn rug. Even houdt hij mijn hand nog vast en staar ik in zijn fel groene ogen. Maar deze stilte wordt al snel verpest door het gekuch van mijn vader.
JE LEEST
Strong
Fiksi RemajaWanneer je leven op zijn kop komt te staan omdat je te horen krijgt dat je ongeneselijk zien bent, veranderd alles. Je probeert alles en iedereen op afstand te houden, maar lukt dat ook wanneer er een nieuwe buurjongen komt wonen....?