ซ่า!!!
ฉันสาดนํ้าถูพื้นที่คนทำความสะอาดกำลังจะเอาไปเก็บใส่ยัยคนที่ตบยัยยามิโดยไม่ให้ถูกเพื่อนตัวเอง
"หายบ้ากันรึยัง! ยัยยามิลุก!!"
ฉันตวาดก่อนจะกระฉากยัยยามิขึ้นมาโดยมีพี่เทลล์และยัยเคธที่คอยรับร่างยัยยามิที่อ่อนปวกเปียกไปแล้ว
"พี่ตบหน้าเพื่อนฉันแต่พี่กับไม่ตบหน้ายัยนี่ถ้าเป็นพี่พี่จะเสียใจมั้ยถ้าคนที่เรารักทำแบบนี้น่ะ"
ฉันพูดก่อนจะตวัดสายตาไปมองกลุ่มคนที่เริ่มมุงมากกว่าเดิม
"มองอะไรกันค่ะ!!!ออกไป!!!!!!!"
ฉันตวาดเสียงดังกว่าเดิมจนผู้คนต้องรีบสลายหายไป
"ยามิมันชอบพี่มานานแต่พี่กลับทำแบบนี้หรอ...หึ!น่าขำ แกว่ามั้ยชา?"
ยัยเคธที่สั่งพี่เทลล์อุ้มยัยยามิไว้เอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะฉันยิ้มรับมุกยัยเพื่อนเลิฟก่อนจะมองยัยคนที่มีเรื่องกับเพื่อนฉัน
"เธอเป็นคนที่เท่าไหร่ของพี่เกรหรอ?"
ฉันถามอย่างยั่วประสาทยัยหน้าอ่อนที่ตอนนี้มีรอยตบ แต่ฉันจะไม่ว่าอะไรเลยถ้าพี่เกรไม่กอดปลอบยัยนี่ซึ่งมันทำให้ยัยยามิร้องไห้!!!
"เธอ!!!"
ยัยหน้าอ่อนชี้หน้าฉันก่อนจะเดินเข้ามา หึ!เธอคิดผิดแล้วล่ะที่จะมาเล่นกับฉันคนนี้น่ะ
"ทำไมจ๊ะ?รับไม่ได้หรอสาวน้อย.."
ยัยเคธพูดพลางใช้มือเรียวๆของมันไล่ไปตามใบหน้าใสๆของยัยหน้าอ่อนอย่างยั่วเย้า
"เคธ ชารีบๆพูดให้มันจบเถอะพี่ว่าเราน่าจะพายามิไปที่อื่นได้แล้ว"
พี่เทลล์ที่ยืนเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นทำให้ฉันกับยัยเคธมองหน้ากันก่อนที่ยัยเคธจะเป็นฝ่ายพูดด้วยนํ้าเสียงจริงจัง
"พี่เยียบยํ่าความรู้สึกเพื่อนฉันขนาดนี้ วันไหนที่พี่รักมันแล้วมันไม่รักพี่อีกแล้ววันนั้นแหละพี่จะเสียใจที่สุด..."
