MainStreet en de Hongerspelen

Ik maak dit verhaal omdat ik een proud mainaic ben en de hongerspelen triologie geweldig vind dus vandaar dit verhaal er kunnen wel een boel spelfouten in zitten want ik maak mijn verhalen op mijn telefoon.

Het is vrijdag ochtend we kregen vrij van school omdat het vandaag de BOETE was ik ga nu voor de tweede keer meedoen maar ik ben niet zo zenuwachtig gek genoeg. ik kleed me snel maar stil om en ik ga het huis uit zodat mijn broer en moeder nog even kunnen slapen. ik trek de deur achter me dicht en loop door de stad naar het bos, ik versnel m'n pas van lopen en ga nu joggen. Na een tijdje kom ik bij een holle boomstam aan en haal m'n pijl en boog eruit. Ik sla de pijlenkoker over m'n schouder en trek dieper het bos in om te gaan jagen. Als ik al vier uur aan het jagen ben en het uiteindelijk opgeef en in mezelf zeg: ze zijn allemaal weggejaagd door de hovercrafts. Ik loop nou naar huis en zie dat mijn moeder en broer ook wakker zijn. Ingmar is al helemaal klaar en ik ga nog in bad en spoel al het zweet van mijn lijf. Al hoekjes en gaatjes van m'n lijf zijn schoon, ik kleed me aan en m'n moeder doet mijn haar het is ingevlochten en valt als een vlecht over mijn rechter schouder. Ik loop naar Ingmar toe en geef hem een knuffel want we zien elkaar pas na de boete of in de afscheidskamer en dat willen we niet. De boete is nu een kwartskwelling en nu moeten er vijf kinderen worden afgeleverd dus dat kunne. Allemaal meisjes of jongens zijn enzovoort. We schrijven ons in en lopen naar het vak waar je moet staan voor de boete. Er gaan allemaal gedachten door me heen ik kan daar staan mijn broer of familie? Ik word uit mijn gedachten gehaald door de schraale stem van Effie Prul ze zegt dat ze de tributen van de 75e hongerspelen bekent worden gemaakt, ze haalt vijf papiertjes uit een grote glazen bol ik hoop dat iedereen van wie ik hou daar niet opstaan. Ze leest het eerste papiertje: OWEN PLAYFAIR. Het tweede papiertje: DAAN ZWIERINK. Het derde papiertje: NILS KALLER. Het vierde papiertje: REIN VAN DUIVENBODEN. Ik hoop dat ik het niet wordt of mijn familie. Het vijfde papiertje: NIKKI VAN DE VELDE. Ik krijg een harde klap pas voor ik snap dat ik naar voren moest komen en ik loop naar het podium waar de vier jongens en effie staan en ik kan geen woord meer zeggen. De jongens ken ik van school maar ik heb nog nooit met ze gepraat. Nu zegt Effie Prul" laten de kansen immers in je voordeel zijn" ja Effie maar niet voor ons we moeten nou tegen 55 andere kinderen vechten dus js en misschien zijn die jongens die voor me staan wel mijn grootste vijanden. Ik kijk de menigte in zonder genade ofso te voelen. We moeten elkaars handen schudden en daarna worden we het gerechtsgebouw in gestuurd, we komen een kamer binnen waar iedereen apart van elkaar word gescheiden en onze familie en vrienden komen dan om "afscheid" van je te nemen. Als eerst komen m'n moeder en broer en leg ze uit dat ik alles zal doen om te overleven echt alles. Daarna komen m'n nichtjes en ooms en tante's en leg ze het zelfde uit. Dan komt m'n jachtspartner en beste vriend Tijs binnen en hij zegt gelijk: jij bent sterker dan zij ze willen een goede show die kan jij hun geven laat zien hoe goed je bent in het schieten ja en ik zie je gauw terug. dan is m'n tijd om en worden Daan Owen Nils Rein Effie Haymitch en ik naar het trein station gereden en legt Effie alles uit over het capitool endergelijke terwijl Haymitch moeite moet doen om niet over te geven van de drank. Ik let niet op en de jongens zo te zien ook niet ik denk alleen aan de Arena die daar op me licht te wachten en hoe ik daar moet overleven wat m'n tegenstanders zijn en al die kutshit. We zijn alle vijf niet in voor een praatje maar toch begin ik te praten met de jongens, we blijken allemaal nog niet onder de indruk te zijn van wat er net was gebeurd alsof het een nachtmerrie was ofso maar het begint langzaam naar binnen te kruipen. Jongens dit klinkt raar maar zijn wij in de Arena een team of niet? We kijken elkaar aan en ze zeggen "ja" oke waar zijn jullie goed in op het gebied van vechten? Ik ben goed in het vechten met de handen enzo zegt Owen. oke en jij Daan? Ik kan harde trappen uitdelen en ik kan goed overweg met de zwaarden en messen. Oke Nils waar ben jij goed in? ik ben goed met speren en schuilplaatsen enzo. oke Rein jij? Ik ben redelijk sterk en kan goed mensen laten verstikken. En jij vragen de jongens? ik kan redelijk handboogschieten zeg ik. de auto stopt en we moeten uitstappen en naar de trein gaan. Ik kijk de jongens stuk voor stuk aan en we halen even diep adem en stappen de trein in. What the fuck?!?! zo luxe?! schreeuw zeg ik. Effie legt me het zwijgen op en ik begin me een beetje te schamen. De jongens en ik lopen een paar coupe's door en Effie zegt wie welke coupe krijgt en die van mij is naast Rein. We moeten ons omkleden voor het avondeten en ik stap gelijk onder de douche. Het is nu 19:00 en ik ga naar de rest en er schieten allemaal dingen door m'n hoofd de beelden van m'n familie en Tijs en z'n broertjes en zusje en moeder en ik bedenk dan bij mezelf "jij gaat deze kutspelen winnen voor hun". Ik schuif aan en eet zo veel ik kan maar na de helft van m'n eerste bord zit ik al vol dat ik geloof ik een beetje heel erg groen zie. Ik moet nog net niet overgeven en ik loop samen met de jongens naar onze coupe'en en we praten niet het is stil, maar we weten ieders gedachten goed we denken allemaal aan onze familie's en vrienden, nog belangrijker hoe we 5gaan overleven. De jongens lopen door en Rein en ik blijven staan want we zijn bij onze coupe's aangekomen ik zeg welterusten en hij zegt slaaplekker maar ik weet nou al dat dit een slapeloze nacht zal worden van de nachtmerries. Ik val uiteindelijk toch in slaap en word na een uurtje gillend wakker en ik zie iemand naast m'n bed zitten en het licht aanknipt. Rein zit naast me en vraagt: gaat het? Ja alleen veel nachtmerries. En ......... ik stop even en Rein maakt m'n zin af " je maakt je zorgen om je familie". Ja jij? ja. Ik schuif een beetje op in m'n bed en Rein komt op de rand ervan zitten.'' Morgen zijn we officieel de tributen van de 75e hongerspelen en er kan niks meer aan veranderd worden'' zegt Rein. Ja zeg ik. Het is een tijdje stil en ik probeer niet te huilen maar ik kan er niks aan doen er rolt een traan over mijn wang en nog erger, Rein heeft het gezien. Ik verwacht dat ik uitgelachen word ofso maar nee hij omhelst me en ik moet nou echt huilen. Hey we zijn een team en we komen er uit, we zullen er alles aan doen om te overleven en we gaan die fucktop spelen winnen en we laten Snow iets zien wat hij nog nooit heeft gezien............5 vrienden die elkaar steunen en helpen en elkaar niet laten vallen, bij wat er ook gebeurd bij wat er ook gebeurd. Ik denk over die zinnen na en ze raken me terwijl ik dat zowat nooit heb, iets wat mij raakt. Ik denk terug aan de laatste keer dat iets me heeft geraakt en dat was toen zowat heel mijn familie stierf in de mijnen door een kut mijnongeluk en ik weet nog hoe ik me toen voelde en ik was een maand lang in het bos te vinden en ik deed niks anders dan jagen, jagen jagen en nog is jagen om die mijnexplosie uit me kop te krijgen maar ik zag het steeds voor me hoe die mijn ontploft en ik schud mezelf even door elkaar om weer bij zinnen te komen. "Dat klopt en Snow, Snow kan me de reet roesten wij gaan dit veranderen".