The One Got Away

Brooke

Met een pijnlijk gezicht wrijf ik over mijn buik. Ik open twitter. Hij heeft me nog steeds niet ontvolgt, maar ik weet zeker dat hij me al wel is vergeten. En dat moet ik ook eens gaan doen. Twijfelend houd ik mijn vinger bij de ontvolg knop. Besluitend klik ik op de knop en al snel leg ik mijn telefoon weer neer.

Hij

Zodra mijn twitter een melding geeft open ik de app. Opeens zie ik dat ze me heeft ontvolgt. Automatisch wrijf ik over mijn pols. Zou ze vergeten zijn dat we beste vrienden waren? Depressief gooi ik het laatste chipje naar Louis. Hij kijkt niet begrijpend op. ,,Man, gaat het wel?'' vraagt hij bezorgd. Schouderophalend neem ik een slok van mijn water. Liam kijkt ook om, hij staat op en komt naast me zitten. ,,Vertel het eens.'' zegt hij zorgzaam. ,,Laat maar'' mompel ik en ik loop naar de gang.

Ze kan met niet vergeten zijn, ik kom elke dag in het nieuws. Ze... Ze wil niet meer met me te maken hebben. Dat moet het zijn, maar waarom? Oh, natuurlijk. Deze stomme gitarist heeft 4 jaar lang geen contact gezocht. Maar, zij heeft dat ook niet gedaan. Geen berichtjes via twitter, geen mailtjes niks.

Dus het is niet alleen mijn schuld.

Maar toch, ik voel me wel schuldig. Ik mis haar elke dag verschrikkelijk en zeker de laatste maand lig ik elke nacht wakker. Ik heb hier dan wel geweldige vrienden, maar zij was écht mijn beste vriend.

Okay, ik ga contact met haar zoeken.

Brooke

Mijn koffer leg ik open op mijn bed. Skinny jeans, een jogging broek, shirts, sweaters, hoody, muts en All Stars. Alles ingepakt. Ik loop naar de badkamer en kijk naar mijn gezicht. Het is echt een wonder dat ik aangenomen ben, met dit lelijke, dikke gezicht. Okay, ik ben dan wel niet aangenomen voor een modellenbureau, maar voor een kunstacademie. Ik gooi een beetje water in mijn gezicht om me wakker te maken. Wanneer mijn mobiel afgaat loop ik erheen en zet ik het geluid uit.

Tijd om te gaan.

{ 3 hours later }

Precies op tijd stap ik het lokaal binnen. Iedereen kijkt me nieuwsgierig aan. ,,Dit is onze nieuwe leerlinge, vertel wat over jezelf.'' begint mevrouw Sturs. Terwijl ik naar mijn voeten kijk begin ik te vertellen. ,,Ik ben Brooke, 18 jaar en ik houd van tekenen.'' mompel ik verstaanbaar. ,,Okay. Ga maar naast Emily.'' mevrouw Sturs wijst naar de plek. Ik knik zachtjes en loop snel naar de lege plek.

Emily is, zo te zien, een vrolijk meisje met rood haar en volgensmij is ze best klein. ,,Hey'' glimlach ik zodra ik naast haar ga zitten. ,,Hey'' glimlacht ze terug. ,,Klas, we gaan nu naar de theaterzaal waar zo dadelijk iemand komt optreden.'' iedereen staat gelijk op. Ik loop mee met Emily. ,,Is er elke dag een optreden?'' vraag ik fluisterend. ,,Ja, maar vandaag komt er een wereld beroemd iemand.'' grijnst Emily. Nieuwsgierig lopen we snel verder.

Hij

'Brooke Wattys' tik ik in op Google. Meteen komen er een paar goede sites. Hé! Een blog! Nieuwsgierig klik ik erop en begin ik te lezen.

'Vandaag eerste les op de kunstacademie van Mullingar! Kan niet wachten :)'  

,,Ik ben straks terug!'' roep ik nog wanneer ik de deur uit stap. Ik houd een taxi aan, en samen met mijn gitaar rijd ik richting Mullingar. Even een sms'je...

-Hi Paul. Ik ga even iemand in Mullingar bezoeken, ik zal er ook meteen optreden. @KunstAcademie Mullingar-

Ik druk op verzenden en niet veel later krijg ik een berichtje terug.