İçimin Yankısı

Elimde Değil

Yankı'nın ağzından..

13.06.2009

''Onu vurmak zorundasın !''

''Bu kadar ileri gideceğinizi bilmeliydim , babamı da mı böyle kandırdınız ?''

Karanlık bir dünyam vardı aslında hiç kimsenin yaşamaması gereken şeyler yaşadım hatta yapmamam gereken şeyler yaptım. Hiç kendi hayatım olmadı hiç istediğim olmadı.Hep birileri tarafından yönlendirildim. Beni bu çukurda çıkaracak bir ailem bile yoktu hatta o çukurdan çıkamamam için daha fazla toprak attılar üstüme . Uzun lafın kısası annem bizi küçükken bırakmış ben o zamanları hatırlarım ama kardeşim hiç hatırlamaz.Babamın çalıştığı şirket vardı. Hep takımlı beli silahlı adamlar . Karanlık adamlardı yaşım ilerledikçe biliyordum . Babamı kaç sefer ağlarken bulmuştum . ' Sizin için ' lafını hiçbir zaman unutamadım . Sonra babamı da o takım elbiseli adamlar harcadı. Babam da yapmaması gereken şeyleri yapıp hapse girdi . Hala da hapiste . Babam gittikten sonra Yeliz le beni yetiştirme yurduna verdiler . Kardeşimle uzaktaydık. Tek istediğim onu bu yerden çıkarmaktı . Bir kaç yıl yurtta kaldım. Sonra birileri gelip beni almak istedi o dediğim takım elbiseli adamlar hani babamın iş arkadaşları. Ben onların dediklerini yaptıkça bana ve kardeşime iyi bakacaklarını söylediler. Tabi o zaman göremiyordum ne işe girdiğimi .Ben önemli değildim kardeşime iyi baksalar yeterliydi . Bir süre iyi baktılar her şey güzeldi ta ki o güne kadar.

Hep tektim kimseye bulaşmak istemiyordum . Sanki birilerine bulaşsam üstümdeki çamurları üzerilerine atacaktım . Okul hayatım hep sıkıntılı geçti .Bu halimi öfkemi hep dışarıya vururdum . Biraz belalı bir tiptim yaşadıklarım kolay değildi . Öfkemi dövüşerek kavga ederek atacağımı düşünürdüm. O yüzden hep tektim . Lise hayatımda pek farklı geçmedi her şey aynıydı . O okulda gördüğüm tek güzel bir şey vardı hatta tüm kötülükler arasında gördüğüm tek güzel şey oydu . O kadar narindi ki .. Bakarsam bile incitir miyim diye düşünürdüm . Çok az insan tanıdım ama çok dersler aldım . Ben de kötüydüm ama insanlarda iyi değillerdi .

Bir öğlen arasından sonra sınıfta oturuyordum .Ters giden bir şeyler vardı ne olduğunu henüz anlamamıştım . Sınıfta kimse yoktu . Lavaboya doğru çıkmıştım . Koridor da çok telaşlı bir şekilde gelen Miray beni görmeyip bana çarpmıştı hatta bana hiç aldırmadan sınıfa gitti . Merak ettim ne olduğunu anlamak için sınıfa doğru geri gittim çok telaşlıydı çantasından bir şey alıp elinde tutuyordu.Beni görmesin diye kapının gerisinde durdum . Elinde ne olduğunu çözemedim ama çantasından alıp hemen arkasında oturan yakın olduğu arkadaşının çantasına gitti ve elinde her ne varsa onu Asmin 'in çantasına attı . Bunu görünce hemen geri çekildim koridora doğru yürüdüm . Miray hemen geri çıktı o çıkar çıkmaz aynı an da sınıfa girip o bıraktığı şeyi ait olduğu yere yani kendi çantasına geri bıraktım . Bunu göz göre göre kabul edemezdim . Asmin'nin hiçbir suçu yoktu tek bir suçu olabilirdi oda en yakınına güvenmek .

Ben sende tutuklu kaldım

Sabah uyandığımda mırıldanarak bu şarkıyla uyanmıştım . Her şey yolundaydı . Babamın arkadaşları bize bakıyordu diğerlerine göre daha düzgün olan Yakup abinin evinde kalıyorduk . Uyanınca odamdan çıktım salona doğru gittim '' Yakup ağabey günayd.. '' lafım yarıda kesildi. Kapıdan tanımadığım siyah takımlı adamlar girdi ne olduğunu anlamadan kardeşimin yakarışlarını duydum .

'' Ağabey ! '' duyduğum tek ses buydu Yeliz ' in yanına gitmek isterken beni tutup götürdüler . Gelecektim Yeliz'im korkma . Sürekli tekrarladığım tek şey kardeşime bir şey yapmayın . Gözlerimi açtığımda hatırladığım tek şey elim kolum bağlı loş ve rutubetli bir odaydı. Etraf yeterince dağınık ve burası bir depo ya da bodrum gibi bir yerdi . Bir adam içeri girdi o girince hemen gözlerimi bağladılar . Yanıma kadar gelip bir ses kaydı dinlettiler. Bu kardeşimin sesiydi , bağırdım , çırpındım, küfür ettim . '' Sinirlenmene gerek yok Yankı bugüne kadar size baktık sende dediklerimizi yaparsan kardeşine bir şey yapmayız ama yaparsan '' dedi sesi tok kalın kendinden emin bir adam . '' Ne istiyorsunuz yapacağım '' dedim sinirden ağlayarak . '' Aferin bak böyle uslu çocuk ol ne de olsa elimizde büyüdün '' dedi dalga geçer bir ses tonuyla . O kalın sesli yüzünü göremediğim adam diğerlerini alıp bir şeyler konuşmaya başladılar . Dakikalar sonra beni alıp götürdüler arabaya binmiştik . Bir yerlere gidiyorduk sürekli dedikleri şey : Söylediklerimizi yaparsan hiçbir şey olmayacak .

Bir yere varmıştık gözümü açtıklarında uçsuz bir vadi gibi bir yerdeydik . Burası çok ıssızdı hiç kimseler yoktu . Aşağılara yakın bir ev vardı sadece ama baya güzel korumalı bir evdi . Az arkamızda ise beraber geldiğimiz bir araba daha vardı . Arabadan inip beni biraz yürüttüler . Az daha aşağıda eli çantalı hafif saçı kel ve biraz kilolu bir adam vardı . Etrafına bakıp sanki birilerinin gelmesini bekliyordu . Onu gördüğümüz mesafe yakındı ama bizi görmemesi için eğilip gidiyorduk . '' Niye geldik ne yapacağız '' dedim çaresiz ve korkulu bir şekilde. '' Dediğimiz an bu adamı vuracaksın '' dedi gayet rahat ve kendinden emin uzun boylu adını bilmediğim bir adam. '' Nasıl yani benden adam öldürmemi mi istiyorsunuz ? Yo hayır bunu yapamam hayır '' . Beni zorla götürdüler tam adama nişan almamı istediğimiz yerdi. Elime silahı verip : '' Onu vurmak zorundasın '' dedi uzun boylu adam. '' Bu kadar ileri gideceğinizi bilmeliydim , babamı da mı böyle kandırdınız ? '' dedim o anki duygumu tarif edemiyordum . Çok kavga ettim ama birini öldürmek çok başkaydı bu , bu çok kötü bunu yapamazdım . Onu dinlemek istemedim koşup gitmek istedim aklıma Yeliz geldi . Peki ya ne yapacaktım şimdi ? O öldürmemi istedikleri kişi olduğumuz yere doğru baktı bizi görmüştü . Yanımda olan uzun boylu adam aniden bağırarak : '' Onu vuruyor musun vurmuyor musun '' dedi . Beynimde şimşekler çaktı soğuk terler döktüm başım döndü . Keşke şuan ölseydim keşke şuan ben ölseydim diye tekrarlıyordum . Olaylar bir anda gelişti ve kendime hakim olamadım .

-Hayır , hayır yapma vurma hayır dur vurma

Tak tak ! En son hatırladığım tek şey silah sesiydi .

''Elimde değildi Akasya'm mecbur kaldım . ''