**Προλογος**

47 11 3
                                    

"Εξαφανισου απο μπροστα μου"
Κατεβηκε ατσαλα τις σκαλες και πρωτου κλεισει με μανια την πορτα πισω του φωναξε με ολη του την δυναμη "Δεν θα ξαναγυρισω ποτε πισω... Καταλαβες;"
Ριχτηκε στους δρομους και αρχισε να βουρκωνει απο τις αναμνησεις που περνουσαν μπροστα στα ματια του σαν μια παλια ταινια φιλμ... Αβγαλτες και ξεθωριασμενες.
Σταματησε εξω απο ενα παλιο αλλα δεν επαυε να ηταν μεγαλειωδες Cafe.

"Vans"

Διαβασε την ξεφωριασμενη απο τον καιρο πινακιδα.

Σαστισε να μπει μεσα. Κατι τον τρομαζε• αθελα του.

Κοιταξε το ομοιομα του στην βιτρινα... Αηδιασε στην οψη του.
Εκατσε στα σκαλια και σκεφτοταν πως θα τα βγαλει περα... Επρεπε να πιασει μια δουλεια, να βρει ενα σπιτι, να ξεχασει μια για παντα την οικογενεια του και αλλα τοσα...

Θα τα καταφερνε;

Το ελπιζε... Γιατι αρχισε να νυχτωνει και θα εβρισκε παγκακι για να βγαλει την νυχτα;Αδειασε τις τσεπες του... Αρκετα χρηματα για ενα ξενυχτη μακρια απο ολους και απο ολα.
Επρεπε ομως να μοιαζει σαν ανθρωπος... Και η βιτρινα μαλλον το αντιθετο εδειχνε.
Επρεπε να γυρισει παλι στο σπιτι για να παρει τα πραγματα του...
Αρχισε να περπατα προς τον προορισμο του...

Οταν εφτασε εμεινε με τα ματια του διαπλατα ανοιχτα.

Τα παντα...

***ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ****

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Jul 26, 2016 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Red eyesWhere stories live. Discover now