So you're that kind of guy? 2

Hoofdstuk 9

Justin

"Boardingpas alstublieft." Zegt een stewardess. Ik overhandig haar het keurige stapeltje papier en geef er een knipoog bij. Haar wangen verschieten lichtroze, maar dat is niet nieuw. Dat effect heb ik op alle vrouwen.
Behalve 1.
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, dat ik weer aan haar denk. Het is klaar, we zijn over. Sterker nog, ze heeft een vriend waar ze erg gelukkig mee is. Dat heb ik wel gemerkt. Camrynn staat nu achter me, waarschijnlijk te appen met die kakker van d'r. Dat ik heb gezegd dat ik er oke mee ben dat ze in een nieuwe relatie is en dat we allebei doorgaan, betekend niet dat ik die blonde kakker nu mag.

Ik verstevig de grip op mijn rugzak en loop het vliegtuig in, opzoek naar mijn plek; rij 11, stoel A.
Ik zit bij het raam. Ik neem plaats op mijn stoel en gooi mijn rugzak onder me. Snel prop ik mijn oortjes in mijn oren en zet ik de muziek op de twee na hardste stand. Ik wil even geen gezeur of 'gezellige' praatjes. Ik sluit mijn ogen. Ik hoef toch niet op te letten tijdens de uitleg, dit is mijn zoveelste keer met het vliegtuig. Ik voel iemand naast me neer ploffen, maar neem niet de moeite om te kijken. Het kan me toch niet schelen. Ik adem diep in en uit. We gaan zo opstijgen.

***

Ik schrik wakker van een harde piep in mijn oren. Mijn ogen vliegen open en ik trek haastig de oordoppen uit mijn oren. Gepijnigd wrijf ik over mijn napiepende oren en check ik mijn telefoon scherm. Mijn telefoon is leeg. Fack. Zuchtend pak ik mijn tas erbij en sluit ik mijn telefoon aan op de powerbank, die ik in mijn tas had. Ik laat me weer achterover zakken en kijk naar de persoon naast me. Camrynn. Ze ligt rustig te slapen, deze keer een stuk galanter dan in de bus opweg naar Italië.* Mijn gezicht betrekt. De weken na Italië waren ronduit kut. We negeerden en ontliepen elkaar, ze haatte me. Maar nu, nu lijkt het alsof ze me stukje bij stukje kan vergeven. En daar ben ik blij om, heel blij.

Ik weet dat we niet meer bij elkaar komen. Ik heb haar te veel pijn gedaan. En daar ben ik oké mee...
Nee, godverdomme. Natuurlijk ben ik daar niet oké mee, maar ik heb me erbij neer te leggen. Ik kan er niks meer aan veranderen. En om eerlijk te zijn, ik ben liever goede vrienden dan dat ik haar nooit meer zie. Dus ik heb me voorgenomen dat; ik ben wat ze nodig heeft, en op dit moment heeft ze een vriend nodig. Geen romantische gevoelens meer dus.

Een stewardess komt met een karretje voorbij gelopen. "Wilt u wat drinken, meneer?" Vraagt ze. Ik knik, "Doe maar een cola." Ze rommelt in haar karretje en reikt me even later een blikje en een bekertje aan. "Dat wordt dat €8,56." Zegt ze, met een enorme glimlach. Alsof die glimlach het bedrag minder pijnlijk maakt, want kom op hé! €8,56 is wel een beetje veel voor een cola. Omdat ik geen keuze heb, pak ik een briefje van 10 en geef het aan haar. "Zo is het wel goed." Zeg ik, met een knipoog. Dankbaar knikt ze en loopt ze met d'r karretje weer verder. Met een zucht open ik het blikje en giet ik de helft in het plastic bekertje. Een zacht tikje laat me opkijken. Camrynn kijkt verlangend naar mijn cola. "Aah, de schone slaapster is eindelijk wakker!" Zeg ik, met een grijns. Ze rolt met haar ogen en pakt het bekertje uit mijn handen. "Hé?! Wat doe je?" Roep ik geschrokken. "Ik drink." Antwoord ze, meteen neemt ze een grote slok. "Je kan het ook gewoon vragen hoor." Zeg ik, met opgetrokken wenkbrauwen. "Daar had ik geen zin in!" Antwoord ze. Ik trek het bekertje terug, uit haar handen. "Hé!" Roept ze. Ik kijk haar grijnzend aan en neem zelf een grote slok, van MIJN cola.

"Je kon ook gewoon vragen of je de cola terug mocht." Zegt ze verontwaardigd. Ik trek mijn wenkbrauwen op, "Daar had ik geen zin in!" Camrynn's hand schiet naar voren en ze trekt de beker weer uit mijn hand. Kinderachtig als ze is, steekt ze haar tong uit. Op het moment dat ze het niet door heeft, trek ik de beker weer terug uit haar handen. Boos kijkt ze me aan en ik haal mijn schouders op. "Wat? Het is MIJN cola." Zeg ik. Haar handen pakken de beker vast en ik verstevig de grip op de beker. Ze begint te trekken en ik trek de beker terug naar me toe. Een gemeen plannetje vormt zich in mijn hoofd. Voor ze het weet heb ik de beker losgelaten en ligt de cola over haar heen. Met grote ogen kijkt ze naar haar natte shirt en kijkt ze daarna met een vernietigende blik naar mij. "Justin!" Gilt ze. De man naast haar maakt een vreemd geluid, maar snurkt daarna weer rustig verder. "Justin!" Zegt ze een stuk zachter, "Ik zit helemaal onder de cola. Jij oen!" Ik steek onschuldig mijn handen in de lucht, "Jij zat te trekken aan de beker. Ik liet perongeluk los!" Camrynn laat zich boos weer terug zakken in haar stoel en draait zich van me af. Ik rol met mijn ogen; typisch vrouwen.

Ik zak weg in mijn slaap. Heerlijk, nog maar een uurtje en dan ben ik verlost van een snurkende vetzak, schreeuwende kinderen en piepende oren. Een van de oortjes wordt ruw uit mijn oor getrokken. Geïrriteerd open ik mijn ogen en kijk ik Camrynn aan. "Wat?" Snauw ik. "Ik moet plassen!" Piept ze. Ik zucht, "Ja, ga dan." Ze schud haar hoofd. "Dat durf ik niet." Antwoord ze. Hoe in hemelsnaam kan je nou niet naar de wc durven? "Wat bedoel je?" Vraag ik. Ze haalt haar schouders op, "Ik durf gewoon niet alleen naar de wc te lopen." Met smekende ogen kijkt ze me aan. "Zal ik even mee gaan?" Vraag ik, meer uit beleefdheid dan dat ik het zo graag wil. Gretig knikt ze en springt ze op. Langzaam stank ook op en lopen we naar de voorkant van het vliegtuig. Onderweg spot ik nog mijn ouders en Flint, die naast een vrouw met een baby zit. Met zijn mond vormt hij 'help' en grijnzend kijk ik terug. "Loop door!" Zeurt Camrynn. Ik zucht weer, en loop achter haar aan.

Nadat Camrynn is gaan plassen, zijn we weer gaan zitten en genieten we nog even van het laatste uurtje. En met genieten bedoel ik, de voedselvoorraad in Camrynn's tas opeten. Opeens stootje ze me aan een knikt ze naar het raampje. Ik kijk naar buiten. Het eiland Ibiza is te zien en overal zijn lichtjes. Het is hier rond 10 uur, dus het is al gedeeltelijk donker. Met open mond kijk ik naar het steeds dichterbij komende eiland.  "Mooi, hè?" Zegt Camrynn. Ik knik, "Zeker." "Dames en heren, de landing van dit toestel is net begonnen. We zullen aankomen om 10 over 10. Namens Ryanair willen wij u bedanken voor deze prettige vlucht. Tot ziens!" Galmt een stem door de speakers. 
Het vliegtuig zakt naar beneden en snel gaap ik, om mijn oren te ploppen.
Op het moment dat het vliegtuig op de grond staat, begint iedereen te klappen. Vrolijk klapt Camrynn mee, waarop ik met mijn ogen rol. Dit is toch gewoon het werk van de piloten en dus niet bijzonder? Waarom zou je dan klappen?
Ik bedoel, we klappen toch ook niet als de vuilnisman een vuilniscontainer heeft leeggegooid?!

Buiten het vliegtuig staan mijn ouders, Camrynn's ouders, mijn zusjes en Flint al te wachten. Ik zet de laatste stap uit het vliegtuig en opgelucht haal ik adem. Frisse lucht! De warmte van Ibiza slaat me tegemoet. Ik ruik de zee en proef het zout om mijn tong. Dit gaat een geweldige vakantie worden!

--------------------------------------------------------------------------

Een kort hoofdstukje, omdat ik vond dat het wel weer tijd werd voor een nieuwe.

Helaas is het weer verslechterd sinds vandaag :(. Maar een positief puntje; het is niet zo verstikkend warm meer, in de nachten! Vraagje, wie is er allemaal naar de kermis in Tilburg geweest?
Het is daar echt awesome! Ik woon er echt helemaal niet in de buurt, maar het was een super ervaring! Ik heb me laten vertellen dat het de grootsere kermis van Nederland is.

Vergeet niet te stemmen of te reageren, maar net wat je wilt. ⭐️

Bye,
Sam