Cursed

Inleiding

Ik zal dit schrijven wanneer ik er zin in heb.

"Did you ever see me smile with my eyes?" Schalt er luid door het bos. Een prachtige stem vol emotie zwerft door de eenzame nacht. "Did you ever see me cry, did you ever see me when i was angry or afraid?" Helemaal alleen dwaalt ze door het woud, om haar heen blijft de tijd stilstaan en alle wezens gaan voor haar uit de weg. Het lied dat zoveel heeft betoverd en wat hun daarna fataal is geworden. Het is steeds gezongen door diezelfde stem, die stem die alleen als ze zingt emotie heeft. Ogen dof en hol horen bij die stem, oren puntig als van een elf en haar haar zwart. Zwart als de nacht waarin ze zingt.

"Did you ever see me at day, or see me when you are helpless?" De stem draagt tot ver buiten het woud en de mensen in de straten vluchten zodra de eerste noten weerklinken. Altijd blijft er één iemand staan, betoverd door die stem. Terwijl diegene daar staat komen er allemaal wolven de straat in gelopen. 12 zwarte wolven lopen om hem heen als een laatste afscheidsgroet. "Will you help me out?" Zingt die stem terwijl ze de straat inloopt. Haar huid bleek en haar kleren zwart en donker. Ze draagt een heel donker blauw shirt, bijna zwart, met een zwarte trainingsbroek tot halverwege haar onder benen. Erover draagt ze een zwarte, doffe cape tot net onder haar knieën.

Haar haren lichten bijna zilver op in het witte maanlicht. Haar capuchon is op en haar haar loopt over haar schouders en eindigt een stuk onder haar schouders. Over haar cape lopen kleine gouden tekeningen van fijn borduursel. Wolven, vogels en golfjes zijn zichtbaar.

Aan haar heup hangen twee dolken, twee kleine werpmensen en twee lange, dunne zwaarden hangen op haar rug. "Will you help me when i am lost?" Klinkt het door de lege straten. Voor de hulpeloze man in het midden van de straat, waar de lampen uit zijn en de geluiden weg.

Voor diegene blijft ze staan. Diep in haar verborgen ogen zit een sprankeltje goud, die weg is zodra ze opkijkt en haar capuchon afdoet. Binnen een seconde ligt de man bewegingloos op de grond, het meisje en de wolven weg en flikkeren de lampen weer aan.