[แก้บน 2 VMIN] Hate U

Hate U 7 (・８・)

"ฮึ่ย ทำไมต้องรู้สึกเหมือนแพ้ด้วยว่ะ"

ทุบเข้ากับกำแพงอย่างหงุดหงิด

'ความรักไง... พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยความรัก ความเชื่อมั่น และความหวัง ถึงจะมีชีวิตที่สั้นกว่าเรามาก แต่ก็ยากจะคาดเดา กล้าที่จะเสียสละเพื่อใครสักคน ถึงพูดไป นายก็คงไม่มีวันเข้าใจ เพราะนายมันไม่มีหัวใจ...'

'ไม่มีหัวใจ'

ทำไมจะไม่มีล่ะ มันก็เป็นก้อนเนื้อที่อยู่ในอกไง ใครๆก็มี คงต่างที่ของเขามันไม่เต้นไง มันก็เป็นเหมือนภาพลวงตาที่มีเอาไว้แค่ให้เหมือนกับมนุษย์ มันไม่ได้สำคัญอะไรกับการใช้ชีวิตสักนิด มีไปก็เท่านั้น

น่าเสียดายที่แทฮยองคงไม่มีวันเข้าใจความหมายที่จองกุกสื่อถึงได้เลย ดวงตาคมมองไปยังโรงยิมที่ยังคงมีไฟส่องสว่างป่านนี้ทุกคนคงทำงานกันในนั้นแท่บเป็นแท่บตายแน่ๆ แต่ทำไมต้องสนล่ะ ยังไงเขาก็ไม่ได้คิดจะอยู่ที่นี่ถาวร เบื่อ ก็ไป...

'ฉึก'

รู้สึกเหมือนโดนอะไรบางอย่างแทงเข้าที่เอว ก้มลงมองก็เจอกับเศษกระจกชิ้นใหญ่แทงเข้าที่เอว ปรายตามองมือที่จับเศษกระจกนั่นนิ่ง

'เหมือนโดนจักจี้'

ไม่ระแคะระคายผิวแม้แต่น้อย

"ฮึก"

คนตัวเล็กกัดปากตัวเองแน่น น้ำตาไหลจนบดบังภาพตรงหน้าไปหมด จีมินสลบไปสักพักรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนได้ยินเสียงกระจกแตก มันดังเข้ามาในห้องจนเขาต้องฝืนลืมตาตื่น พยายามรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายเพื่อหนีออกไปหากแต่เหตุการณ์ตรงหน้ามันทำให้เขาเลือกที่จะแอบฟังเงียบๆ ยุนกิคือคนที่จองกุกเลือก และนั่นทำให้จีมินคิดได้ ว่าต่อให้พยายามแค่ไหนจองกุกก็ไม่มีวันเปิดใจให้ใครอีกแล้ว เขาควรจะตัดใจจากอีกคนให้ได้สักที จีมิน นายไม่มีสิทธิจะรู้สึกอะไรอีกแล้ว...