bianca naar de manege

Hoi, kerstvakantie

brrr, wat is het koud. Bianca Vermeulen rilt als ze

haar voeten op de grond zet. in bed is het veel warmer.

lang kan ze daarniet over nadenken. want de wekker

heeft al tweemaal zeer nadrukkelijk gerinkeld en dat

betekent opschieten.

bianca spurt naar de douche, ze is weer te laat. men-

no, haar broer, is haar voor. ze klopt op de deur, maar

menno hoort het beslist niet, want er klinkt vals een lied

vanuit de badkamer .

"menno, doe niet zo flauw," stampvoet bianca.

daar is moeder Vermeulen, ze schudt haar hoofd.

"het is hier iedere morgen hetzelfde liedje. bianca, zet

die wekker toch een kwartiertje vroeger, straks kom je

weer te laat. je moet nog ontbijten, en je paard marie-

ke en pony bonnie voeren en daarna nog naar lies van

dungen fietsen."

bianca zucht diep. 's zomers heeft ze met opstaan

geen enkel probleem, maar in de winter valt het niet

mee om dat hele eind naar het dorp te fietsen en dan

nog op de bus te moeten wachten, die haar naar school

brengt. eindelijk kan bianca de badkamer ingaan.

menno haalt zijn hand door zijn vochtige kuif en grin-

nikt. "jij moet vroeger opstaan, zuster."

"nu is het warme water zeker ook op?" zegt bianca.

hun boiler is namelijk niet zo groot en bianca heeft

een hekel aan koud water.

"daar kom je vanzelf achter." menno gaat fluitend

naar zijn kamer om zich klaar te maken voor dage-

lijkse fietstocht naar het Atheneum in assen.

bianca moppert onder de lauwe straal van de douche.

ze droogt zich af en wrijft haar sluike haar ook droog.

dan schiet ze haar ribcord broek en warme trui aan;

haar laarzen staan beneden.

op haar sokken rent ze de trap af. de boekentas

ontglipt haar en met een hels lawaai rollen de boeken

achter elkaar naar beneden. bianca laat zich een lelijk woord ontvallen.

menno heeft zijn jas al aan en met een lachend ge-

zicht zegt hij: "die boeken zijn sneller dan jij beneden,

zus!"

"bianca, ben je nog niet weg?" klinkt moeders stem.

"ben je al bij marieke en bonnie geweest, vast niet, he?

ik zal voor deze keer de paarden verzorgen, pak nou

maar gauw je fiets, anders mis je de bus." moeder ver-

meulen fronst haar voorhoofd. af en toe krijgt ze wat

van haar dochter, zo traag als die 's morgens is... nee,

alleen zaterdagen is "mevrouw" vroeg op, maar dat

zijn dan ook dan de "manegedagen".

bianca schiet haar winterjack aan en prutst aan haar

laarzen. "dag, tot vanmiddag." bianca rent naar buiten

en pakt haar fiets. waar heeft ze haar wanten nu weer

gelaten? die dingen is ze altijd kwijt. ze blaast op haar

handen. o daar liggen haar wanten in het stro.

"marieke, vandaag zorgt moeder voor jou, ik moet echt

opschieten. wat een morgen," mompelt bianca, "nu is

mijn band ook nog zacht." ondertussen kijkt ze op haar

horloge. als alles zo tegen blijft zitten, komt ze natuurlijk

te laat. waar is die fietspomp nou weer gebleven? bianca

pompt zo snel mogelijk de banden op en neemt een aan-

loopje. wat is die bosgrond hard en wat blaast de wind

vals, het lijkt wel of ze geen kleren aan heeft.

bianca bijt op haar lip en fietst hard door.

lies van dungen staat al te trappelen voor hun boer-

derij. "wat ben jij laat," begroet ze bianca.