They don't know about us (ft. Niall Horan)

Hoofdstuk 9.

Hee, hier ben ik weer

Mijn toetsweek ik voorbij! Yesyesyes! Dat wordt meer schrijven!

Enorm bedankt voor het voten en commenten, echt super! Al 350 reads! Echt leuk! Jullie verdienen een nieuw hoofdstuk. (Beetje kort sorry...)

Enjoy! x

_________________________________

Langzaam fiets ik het schoolplein op. Het liefst was ik omgedraaid en meteen naar huis gereden. Ik bedoel, wat moet ik zeggen als ik Niall straks zie? Eigenlijk mag ik hem niet eens meer zien, maar daar kunnen mijn ouders moeilijk wat aan doen aangezien Niall bij me in de klas zit. Waarom moeten we dan ook in dezelfde klas zitten, dan was het veel makkelijker geweest Niall te ontlopen. Louis, Liam, Harry en Zayn zullen trouwens ook niet blij met me zijn. Als 1 van de jongens depri is, zijn ze er altijd voor elkaar. Straks is Niall depri door mij, dan krijg ik de jongens ook nog lekker op m'n dak. Met een vervelend gevoel in m'n buik, zet ik mijn fiets in het rek en loop ik heel langzaam naar de ingang van de school. Straks denkt Niall dat we wat hebben na wat er op het bal gebeurd is. Wie ontloopt z'n vriendje nou?! Maar ik mag niet met hem praten, want als mijn ouders erachter komen heb ik big problems... En ik ken mijn ouders, dat internaat was absoluut geen grapje. Dan stap ik de school binnen.

"He Rach." hoor ik achter me. Ik draai me om en zie Sophie staan. "He Soof." zeg ik terug. "Gaat het wel Rach, je ziet wit." "Niall..." zucht ik dan. "Ooh." is het enige wat Sophie zegt. "Wat moet ik doen als Niall straks voor me staat?!" vraag ik paniekerig. "Euhm, negeren lijkt me logisch." zegt Sophie. "Maar ik wil hem niet negeren!" "Het was net weer goed!" schreeuw ik dan half. "Wat was net weer goed?" hoor ik een bekende stem achter me zeggen. Kut, Niall. Met mijn rug naar Niall toe blijf ik staan en kijk Sophie hulpzoekend aan. "We moeten gaan!" zegt Sophie dan snel en trekt me met zich mee. "Dankje Soof, maar hoe nu verder?" vraag ik. "Geen dank en moet je niet aan mij vragen." reageert Sophie. "Ik weet gewoon niet wat ik moet doen." "Ik snap heus wel dat ik nu niet met Niall kan praten, maar ik wil zo graag en ik weet ook niet hoe ik hem moet gaan ontlopen..." zeg ik alsof de wereld ineens zomaar kan vergaan. "Praat gewoon met hem, je ouders weten van niks." zegt Sophie dan. "Soof ik heb het je nog niet verteld,maar als mijn ouders erachter komen dat ik toch nog met Niall praat, sturen ze me naar een internaat." "En dat was geen grapje..." Sophie haar ogen worden groot. "ZE STUREN JE NAAR WAT?!" schreeuwt Sophie. Snel sla ik mijn hand voor Sophie haar mond. "Een internaat, zo'n school waar je eet en slaapt en zo." "Ja, ik weet wat een internaat is hoor, maar is het dan zo erg?" vraagt Sophie. Ik knik. "Wouw, je ouders mogen je vast niet." Ik werp Sophie een dodelijke blik toe, maar begin dan te huilen. "Sorry schat, kom hier." zegt Sophie en ze slaat haar armen om me heen. Zacht  glijdt haar hand door mijn haar. Dit voelt goed, ik ken Sophie ook al zo lang. Al vanaf de kleuterklas. Nooit zijn we bij elkaar weg gegaan, en nu nog zijn we beste vriendinnen. Langzaam laat ik haar los. "Geeft niet, ik denk ook dat m'n ouders mijn leven willen verpesten." zeg ik. Dan voel ik een hand op mijn schouder. "Alles oke Rachel?" Mijn hart staat stil. Niall...

_________________________________

Zoals ik al zei kort, maar ik schreef dit hoofdstuk op m'n tel dus kan niet precies zien hoelang. Is het een beetje spannend of is het niks? Laat het me pleas weten, zodat ik dan weet hoe ik het doe. Tips zijn altijd welkom! En pleas geef ze, of geef je mening.

Ik ga verder bij 5 votes en 5 comments. Volgen kan en mag altijd! Byebye x