İçimin Yankısı

Cevapsız Sorular

                                       Başımı yaslasaydım omzuna, ağlasaydım  

15.06.2009 devamı

Arkamı dönüp baktığımda Doruk vardı . Beni o halde görünce yalnız bırakmak istemeyip ağacın altında sakinleşince yanıma gelmek istemiş . Evet şaşırmıştım. Şaşkınlığımın sebebini pek çözemedim. Beni merak eden birinin olması mıydı yoksa beklediğim kişiyi görememiş olmak mıydı beni şaşkına çeviren. Bu sorunun cevabını kendime vermek istemedim . Ama sonuç olarak birinin beni merak etmesi güzeldi ona haksızlık edemezdim . Evet belki kimse Yankı olmadan yaralarımı saramazdı ama Yankı varken de yaralarım kabuk bağlamıyordu . En azından o yokken yaralarım dinlenir durulur izi kalacak bile olsa acısı dinerdi belki. Evet belki , belkide ben belkilere çok takılıyorum ama bilmiyorum her neyse artık Yankı yoktu. Gerçi hiçbir zaman olmadı. O hep bendeydi benim içimdeydi ama dışarıdan bakınca kimse göremezdi . Benim görmem yeterliydi benim gördüklerim gerçekti . Benim bakışlarım onun bakışlarındaki ölümün fragmanı gerçekti . Biz yalan değildik biz diye bir şey yoktu ama ben vardım o vardı biz olamasak da . İnanıyordum geri gelecekti . Gelmeliydi bunu yapmalıydı kendimi mi kandırıyorum bilmiyorum ama biz yokken bile bize inanıyorum ben . İnanıyorum bize , bu gökyüzündeki siyahlarım mavilerinle yok olacaktı . Bu içimdeki kor alevlendikçe kendimi yakana kadar bekleyecektim işte bunu biliyordum . Ben yanardım ama içimdeki Yankı ' ya zarar gelmezdi. ''Asmin iyi misin ? Seni korkutmadım değil mi ? '' dedi Doruk ellerini omzumdan çekip yanıma gelirken . '' İyiyim sağ ol korkutmadın sadece şaşırdım biraz gel otur '' dedim elimle yeri işaret ederken . '' Neden şaşırdın bakalım '' dedi bağdaş yapıp otururken . '' Beni merak etmen şaşırttı yani bilmiyorum işte '' dedim yerdeki otları koparıyordum. '' Evet merak ettim , seni o halde bırakmak istemedim '' siyah saçlarını sağ eliyle düzeltti '' İyiyim teşekkür ederim '' dedim tebessüm ederek. Yalandan kim ölmüş ki . İyiyimlerimi takardım dilime yüzüme de bir kaç tebessüm oldu bitti işte. '' Teşekkür etmene gerek yok iyiysen sorun değil '' dedi gözlerimin içine bakarak. Bir kaç dakika birbirimize bakmadan sessizlik oldu. Aslında sormak istediğim çok soru vardı ama belkide sorularımın cevabı Doruk' ta değildi . Bir anda soruverdim . '' Doruk size geldiğimde Yankı ' nın kardeşinden bahsetmiştin ona nasıl ulaşabilirim '' meraklı bir şekilde soruyordum ve kalbimin ritminin bozulduğunu hissettim . Hafif sinirlenerek : ''Yine mi Yankı ? Asmin şu haline baksana  sen bunları hakketmiyorsun '' . Biliyordum bunu ama elimde değildi . Aklımda eksik kalan bir kaç parçayı birleştirmek zorundaydım . '' Doruk olmuyor eksik kalan şeyler var onları bulmam gerek bak söz veriyorum sonra kendimi toparlayacağım . '' İnanmadı biliyorum ama inanıyormuş gibi yaparak : '' Pekala öyle olsun . Bir kız kardeşi var bizim bu sokaktan uzak biraz orada oturuyor'' . Onun hakkında ailesi hakkında pek bilgim yoktu . ''Beni kardeşinin yanına götürür müsün ?'' dedim üzgün ve rica eder bir ses tonuyla . ''Gitmene gerek yok Yeliz zor konuşuyor kimseyi istemiyor , yani kardeşi.'' dedi ekleyerek . '' Olsun ben yine de gitmek istiyorum lütfen beni götürür müsün Doruk bak bu son gerçekten '' . '' Bu son Asmin bu son vazgeçip unutman için bu son '' dedi işaret parmağını sallarken . Son muydu sonum muydu buna karar vermem için az zamanım vardı . '' Tamam biliyorum '' dedim Doruk' a hafif sarılarak.İçimde tarifi olmayan bir mutluluk oldu. Doruk'ta gülümsemişti biraz buruk bir şekilde. '' O halde akşam gideriz , işlerimi halledip gidelim seni beklerim burada '' dedi .Başımla onayladım . Yine birkaç dakika sessizlik oldu . Hem biraz kafam dağılsın hemde konu değişsin diye : ''Mirayla nasıl ,hiç konuştunuz mu ? '' dedim. Suratı biraz asıldı. ''Mirayla hiç başlamadan bitti zaten pek umurumda değil '' dedi gerçekten umursamaz bir tavırla . ''Ned..'' neden diye sormama fırsat vermeden : '' Boşversene şimdi Mirayı hiç konuşmayalım '' dedi . Zorlamadım konu yine kapanmıştı . '' Eee dersleri ne yaptın seneye devam mı ?'' . '' Evet devam edeceğim seneye bu yıl malum pek bir şey olmadı .'' ''Hangi bölüm istiyordun Asmin '' dedi yüzüme bakarak . '' Hukuk istiyorum , avukat olamazsam içimde kalacak '' dedim tebessüm ederek . '' Güzelmiş . Demek Avukat Asmin Hanım he ? Sen yaparsın biliyorum '' dedi gülüyordu '' Umarım hepimizin gönlüne göre olur '' dedim . Biraz kendi derslerinden bahsettikten sonra aklıma annem geldi . Eve gidip ona bakmam lazımdı . ''Doruk benim kalkmam lazım akşam görüşürüz olur mu ? '' .'' Olur tabi ki haberleşiriz '' diyerek ayağa kalktı .