"Έφτασες στο αεροδρόμιο;" ρωτάει η Ντι στο κινητό της τον Μήτσο καθώς ξεκλειδώνει την πόρτα της με το ελεύθερο χέρι.
"Ακόμα δε θα έχει φτάσει η Μαργαρίτα. Φτάνω σε λίγο. Πολύ έξυπνη η ιδέα σου, Ντι. Χωρίς να ξέρω πού θα τη βρω, να την ψάχνω χωρίς να μου σηκώνει το κινητό της. Σιγά μην τη βρω".
"Μήτσο, μη λέμε πάλι τα ίδια. Της οφείλεις ένα κανονικό αντίο. Κλείνω τώρα να προλάβω τον οφθαλμίατρο. Φιλάκια πολλά".
"Α, ρε Ντι. Για χατίρι σου και μόνο, είμαι εδώ... να ήξερες πόσα δεν έχουν νόημα πια" της λέει όμως εκείνη δεν προλαβαίνει να τον ακούσει γιατί έχει κλείσει ήδη το τηλέφωνό της.
Έξω από την πόρτα πετυχαίνει τον Μαρτσέλο με μια τεράστια βαλίτσα.
"Διακοπούλες, Μαρτσέλο; Για Αφρική το έβαλες και εσύ;" τον πειράζει σκεπτόμενη την πτήση της Μαργαρίτας.
"Ναι, πού το ξέρεις;" της απαντάει απολύτως σοβαρά. Η Ντι μένει άναυδη και αφήνει να περάσει λίγος χρόνος μήπως ο Μαρτσέλο αναιρέσει με κάποιον τρόπο όσα είπε, μήπως της ομολογήσει ότι μόλις αστειεύτηκε. Ωστόσο ο Μαρτσέλο εξακολουθεί να είναι σοβαρός.
"Εγώ, εγώ..." του απαντάει χωρίς να ξέρει πώς να του πει ότι απλά τον πείραξε.
"Στο είπε η Μαργαρίτα; Νόμισα ότι δε θα σας έλεγε τίποτα... Τα τακτοποίησα όλα άμεσα, αν έχεις γνωστούς στις κατάλληλες θέσεις, ξεμπερδεύεις στο άψε σβήσε. Βρήκα πού να αφήσω και το ζωντανό, θα το άφηνα σε σένα, αλλά θυμήθηκα πώς δεν έχει και τόσο καλή προϊστορία με τα ζώα" της λέει αναφερόμενος στην αυτοκτονία του γάτου του.
"Κάτι δεν πάει καλά, πες μου ότι μου κάνεις πλάκα. Είστε ζευγάρι με τη Μαργαρίτα ή κάτι τέτοιο; Πότε; Πώς;"
"Πόσο θέλει ένας άνθρωπος για να ερωτευτεί κάποιον άλλο; Μία μέρα; Χρόνια; Ένα δευτερόλεπτο; Τουλάχιστον βγήκε και κάτι καλό από τον σκατόψυχο τρόπο που της φερθήκατε".
"Μαρτσέλο, αναφέρεσαι πού ακριβώς;"
"Σε σένα, Ντι. Την καλή Ντι που όλοι συμπαθούμε και αγαπάμε... αλλά βέβαια. Είσαι η αγία που κανείς δεν μπορεί να κρίνει. Ωραία χώνεσαι ανάμεσα στα ζευγάρια και τα διαλύεις. Και πάντα πρέπει να σε λυπόμαστε και να σε θεωρούμε το καλό κοριτσάκι που δεν πληγώνει κανέναν".
"Μαρτσέλο, τόσο καιρό νόμιζα ότι είσαι φίλος μου. Ότι με συμπαθούσες. Πώς μπορείς και μου μιλάς έτσι; Τι σου έχω κάνει;"
"Σε ερωτεύτηκα γαμώτο! Αυτό μου έχεις κάνει! Τόσο τυφλή είσαι πια; Έκανα τα πάντα για να με προσέξεις, τα πάντα! Γέμισα το ψυγείο μου με λεμόνια σου για να σε βλέπω... Όλοι γύρω σου συμβιβαζόμαστε... συμβιβαζόμαστε με τα ψίχουλα που μας δίνεις... ξέρεις και οι καλοί άνθρωποι βλάπτουν, ακόμα και χωρίς τη θέλησή τους. Δεν έχεις ιδεά για το κακό που έχεις κάνει, λοιπόν. Την παραμικρή ιδέα".
Φεύγει τρέχοντας από μπροστά του, στον δρόμο ούτε που ακούει τα αυτοκίνητα να την κορνάρουν κοντεύοντας να την πατήσουν. Φτάνει στον οφθαλμίατρο λες και κάποιος την κυνηγούσε, δεν μπορεί να πιστέψει όσα της είπε ο Μαρτσέλο, ότι οι άνθρωποι είναι τόσο ασταθείς με τα αισθήματά τους, ότι τη μια μέρα ερωτεύονται κάποιον και την άλλη φεύγουν με κάποιον άλλο. Μήπως είχε δίκιο όμως; Μήπως εκείνη είναι πολύ χειρότερη από όλους;
Χτυπά την πόρτα του οφθαλμίατρου με σκυμμένο κεφάλι έχοντας πάρει την πιο κατσούφικη έκφραση που θα μπορούσε να έχει.
"Βουνό με βουνό δε σμίγει. Εσύ εδώ;" σχεδόν της φωνάζει ο οφθαλμίατρος και βάζει τα γέλια. Εκείνη δεν έχει καμιά διάθεση για αστεία. Σηκώνει το κεφάλι της και χωρίς να μπορέσει να συγκρατηθεί, αφήνει ένα "ωχ" να της ξεφύγει.
ΑΚΟΜΗ 38 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
VOUS LISEZ
Dilemma
Roman d'amourΔυο άντρες, μια γυναίκα. Δυο γυναίκες, ένας άντρας. Δυο αδέλφια. Φιλίες μετέωρες. Εκείνος ή εκείνος; Εκείνος ή μια φιλία σημαντική; Σεξ ή κάτι περισσότερο; Αδέλφια ή αντίζηλοι; Σχέση ή μήπως μια αγκαλιά στον εαυτό μου; Κάθε μέρα και ένα κεφάλαιο, κ...
