Συνάντηση Με Εναν Σταρ

chapter #1

Eυης POV.

Ηταν γραφτο, φαίνεται, να με ποτησει φαρμάκι καποιος. Και ποιος;; το άλλο μισό...ο άνθρωπος μου! Οι σκέψεις, μόλις ξύπνησα, με κατακλύζουν αμέσως... "Δεν νιώθω πια το ίδιο." ειπε...ΜΑ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΑΓΑΠΑΣ ΕΤΣΙ??? Μάλλον δεν αγάπησε όπως έλεγε...και εγώ που εκανα τα παντα για αυτον... Τι ηλίθια! Οι σκέψεις μου διακοπηκαν απο τις δονήσεις του κινητού μου. <<Πανυπεροχη>> βλεπω στην οθόνη του κινητού μου. Είναι η κολλητή μου η Μυρτώ κάθε πρωι με παιρνει και μου κανει ανάκριση να δει αν τον σκέφτηκα πάλι. Χώρισα πρόσφατα με το αγόρι μου και ανησυχεί. Δεν θέλει να στεναχωριεμαι για εναν βλακα λέει, δεν αξίζει λέει...
Eυη- Ελα κοριτσιιι..
Μυρτω- καλημέρα κουκλααακιι! Τι κανεις; δεν πιστεύω να σου ήρθαν στο μυαλό τίποτα περίεργες σκέψεις;
Ε- Πως το ηξερααα!! Όχι χαζή μην ανησυχεις είμαι μια χαρά!
Μ- Καλά καλά...πες τώρα γιατί αρχίζεις να μου την σπας!
Ε- Είμαι καλααα σου ειπαα!
Μ- Ναι και εγώ είμαι ο πρωθυπουργός των ΗΠΑ!
Ε- έκανες ρήμα χαχα
Μ- οκευ είσαι χαλια έρχομαι απο εκει!
Ε- Μυρτώ είμαι καλ...
τουτ τουτ τουτ
~Τερματισμος κλήσης ~

Οο είναι χαζηη! Σκέφτομαι και σηκωνομαι γρήγορα απο το κρεβάτι προσπαθώντας να το στρωσω ατσουμπαλα. Το δωμάτιο μου είναι χάλια! Παντου υπαρχουν πεταμενες σακούλες απο πατατακια και άδεια μπουκάλια κρασιού. Ναι αλλη μια νύχτα που επνιγα τον πόνο μου στο αλκοόλ και στο φαι εξαιτίας του. Πρεπει να μαζεψω γρήγορα... αν το δει αυτό η Mυρτω την εκατσα! Χτύπησε το κουδούνι. Κατεβαινω γρήγορα τη σκάλα ευχομενη να μην είναι η Μυρτω! Ανοίγω και...ουφ ανακούφιση. "Γεια σου Γιώργο!" "Καλημέρα μικρή!" "Πέρασε!"
Ο Γιωργος είναι ο κολλητός μου απο την έκτη δημοτικού. Είναι φανταστικός τύπος. Οταν ειμαι δίπλα του ξεχναω τα παντα. Δίνει τις καλύτερες συμβουλες, λέει τα καλύτερα αστεία, με κανει να γελαω με κάθε του λέξη. Είναι 22 και συμπεριφερεται σαν πεντάχρονο και αυτό είναι που θαυμαζω σε αυτον! Μιλάει σαν πενηντάρης αλλά κανει σαν μπέμπης. Ο πιο περίεργος, τελειος άνθρωπος που έχω γνωρίσει! "Λοιπον...τι κανεις;" μου λέει ενώ πηδάει στον καναπέ. "Όπως έκατσες ξανασηκω! Θέλω την βοήθεια σου...σε δέκα λεπτα έρχεται η Μυρτώ και το δωμάτιο μου είναι σκατά γεμάτο πατατακια και κρασιά!" "Αι ρε Ευη παλι επινες για αυτον; είναι φιλος μου δεν λεω αλλά ξεκολλα επιτέλους απο αυτόν τον μαλακα!" "Ασε τις κουβέντες δεν έχουμε χρονο!" του λέω και τον προσταζω να ανέβει επανω να σκουπίσει ενω εγω θα μάζευα σε μια μαύρη σακούλα όλα τα σκουπίδια που υπηρχαν στο πάτωμα.
.
.
.
.
"Εγω τελείωσα" φωνάζει ο Γιώργος και ακριβως την ίδια στιγμη χτυπάει το κουδούνι. "Ήρθε ήρθε ήρθε!! Κρύψε τη σκούπα και ελα τρέχοντας κάτω!" λέω καθώς πετάω την σακούλα με τα σκουπίδια απο το παράθυρο και αυτή πέφτει στον ακάλυπτο. Ο Γιωργος κατεβαίνει τρέχοντας την σκάλα και πηδάει στον καναπέ ενώ εγώ τρέχω να ανοιξω. "Άργησες!! Τι έκανες τόση ωρα?" λέει η Μυρτώ και μπουκαρει στο σπίτι. "Γεια σου Μυρτώ."λέει ο Γιώργος "αα..έτσι εξηγείται." μου ψιθυρίζει η Μυρτώ για να μην μας ακούσει εκείνος "όχι ουτε καν είσαι ηλίθια?" πωω τι χαζηη..να κάνω εγώ κάτι με τον Γιώργο; τεκανν!! "Καλα καλα πάω να ελεγξω." "κάνε την δουλεια σου" της λέω κοροϊδευτικά. "Πω πω έτσι σε κανει κάθε πρωι;" "ελα μωρέ είναι καλουλαα με προσέχει πολύ..." "και εμεις σε προσέχουμε αλλά όχι και έτσι" "καλά καλά σκασε γιατί θα μας ακούσει"
Η Μυρτώ κατεβηκε την σκάλα παραξενεμενη "μπορω να πω ότι κάνατε καλη δουλεια δεν βρήκα σταγόνα κρασιου" ουφφ ενα βάρος έφυγε απο πανω μου...της ξέφυγαα!! "Αλλά..." όχι γαμω.. "Βρήκα αυτό!" μου λέει και μου δείχνει το μπλουζάκι που φορούσα εχτες το οποίο γεμισα με κρασί. Μα το είχα κρύψει κάτω απο το μαξιλάρι μου. Πως το βρηκεε;; "αμααν ρε Ευη!" λέει και με παιρνει αγκαλιά ενω εγώ βουρκωσα στη σκέψη των γεγονότων που έγιναν την τελευταια εβδομαδα. "Γιατί να πονάει τόσο γαμωτο;;" της λέω γεμάτη δάκρυα και πεφτω στην αγκαλιά της. Η πόρτα χτύπησε και ο Γιώργος σηκώθηκε να ανοίξει. Η μορφή της Χρυσας εμφανίστηκε μπροστά στην πόρτα κρατώντας ενα κουτί απο ζαχαροπλαστείο. "Γειααα σααααςς" λέει χαρουμενη και μπαίνει στο σπίτι κατευθυνόμενη προς την κουζίνα, "εμαθα οτο καποιος ποναει και εφερα μια σοκολατινααα για να πάνε κάτω τα φαρμάκια" "ρεε χρυσααα" λέει η Μυρτώ ενω κατευθείαν στρέφει το βλέμμα της προς τον Γιώργο ο οποίος το επαιζε ανηξερος για την επίσκεψη της χρυσας. "Εσύ το έκανες αυτό έτσι;" του λέει απειλητικά και σουφρωνει τα φρύδια της. Ο Γιώργος ανασηκωσε τους ώμους του και κοίταξε την Χρύσα, εκείνη του χαμογέλασε και αμέσως έφερε την τούρτα στο τραπέζι με λιγα κουταλακια.